Patryk Walczak – Laureat w kategorii Muzyka 2023

Laureat w kategorii Muzyka Patryk Walczak

Patryk Walczak – tancerz Polskiego baletu Narodowego

Nominowany za rolę Księcia Alberta Śląskiego w balecie „Giselle”, Teatr Wielki – Opera Narodowa w Warszawie

Ukończył Ogólnokształcącą Szkołę Baletową im. Romana Turczynowicza w Warszawie (2010), otrzymując tytuł Najlepszego Absolwenta Szkół Baletowych w Polsce. Uczył się pod kierunkiem m.in. Henryka Jeża, Pauliny Andrzejewskiej, Stéphane’a Dalle’a, Walerego Mazepczyka. Po ukończeniu szkoły baletowej przyjęty został do Polskiego Baletu Narodowego, gdzie przeszedł wszystkie szczeble kariery. Był tancerzem zespołowym, koryfejem, solistą, pierwszym solistą, a od września 2022 roku pierwszym tancerzem baletu narodowego. Przez te lata na scenie Teatru Wielkiego – Opery Narodowej stworzył ważne role.

Jako solista zadebiutował rolą carewicza Nikiego w Jeziorze łabędzim w choreografii Krzysztofa Pastora. Rewelacyjnie wcielił się w Puka w Śnie nocy letniej w choreografii Johna Neumeiera. Doskonale połączył język ruchu, gestu z muzyką Chopina w Damie kameliowej, gdzie zatańczył wzruszającego Armanda Duvala w choreografii również Johna Neumeiera. Zachwycił kreacją zwinnego Ariela w Burzy inspirowanej dramatem Szekspira, a także Romea w balecie Romeo i Julia w choreografiach Krzysztofa Pastora. Pięknie wykonanymi skokami i eleganckim, pełnym gracji tańcem uwodził jako Konrad w Korsarzu w choreografii Manuela Legrisa. Był też dzikim, nieokiełznanym i brutalnym Rudolfem w balecie Meyerling w choreografii Kennetha MacMillana.

Patryk Walczak prezentuje nie tylko świetny warsztat baletowy, ale i talent aktorski oraz wysublimowaną osobowość artystyczną. Każdy jego gest, ruch, mimika odzwierciedlają stan ducha i emocji, ukazując widzom głębokie przeżycia wewnętrzne. Docenili to jurorzy Teatralnej Nagrody Muzycznej im. Jana Kiepury przyznając mu w 2019 roku wyróżnienie dla najlepszego tancerza klasycznego w Polsce.

Patryk Walczak zwracał uwagę muzykalnością, zgodnością baletowego ruchu z muzyczną narracją. Stworzył przemyślaną postać zakochanego chłopaka w przebraniu wieśniaka, potem zniesmaczonego sztywną etykietą swego dworu Księcia. Akt II był popisem dramatyzmu, gdy chcąc zobaczyć zmarłą Giselle, wkroczył do zaklętego świata willid. Budził podziw sprawnością techniczną, lekkością skoków, świetnym porozumieniem ze scenicznymi partnerami, a także brawurą tańca i młodzieńczym wdziękiem. (Małgorzata Komorowska, z uzasadnienia wniosku).

Ostatnio zaktualizowano 25 września 2023 o 13:11