Anna Piwkowska – Laureatka w kategorii Literatura 2023

Anna Piwkowska wypowiada si na scenie

Laureatka w kategorii Literatura Anna Piwkowska

Anna Piwkowska – poetka i eseistka

Nominowana za tom poetycki Furtianie, Społeczny Instytut Wydawniczy Znak

Absolwentka Filologii Polskiej Uniwersytetu Warszawskiego. Jest autorką jedenastu tomów wierszy: Szkicownik (1989), Cień na ścianie (1990), Wiersze i sonety (1992), Skaza (1996), Tylko trzy drogi (2000), Po (2002), Niebieski sweter. Wiersze dawne i nowe (2004), Farbiarka (2009), Lustrzanka (2012), Między monsunami (2019), Furtianie (2022). Okrzyknięta została mistrzynią poetyckiej anegdoty.

Była wielokrotnie nagradzana. W 1995 roku otrzymała Nagrodę Literacką im. Georga Trakla za twórczość poetycką. Za tomik Po uhonorowana została wyróżnieniem Fundacji im. Kościelskich (2002), za Farbiarkę Nagrodą Literacką m.st. Warszawy (2009), a za Między monsunami Nagrodą im. Cypriana Kamila Norwida (2020). Jest również autorką powieści Ślad łyżwy i Franciszka, za którą otrzymała główną nagrodę polskiej sekcji IBBY dla najlepszej książki dla młodzieży roku 2014 oraz Nagrodę Literacką m.st. Warszawy (2015).

Pisze także książki eseistyczne o rosyjskich poetkach: Achmatowa czyli kobieta, Achmatowa czyli Rosja, Wyklęta. Poezja i miłość Mariny Cwietajewej – nagrodzona Warszawską Premierą Literacką za najlepszą książkę miesiąca (2017). Poetka współpracuje z radiem, teatrem, filmem oraz licznymi literackimi periodykami. Swoje wiersze publikowała m.in. w „Więzi”, „Res Publice”, „Twórczości”, „Dekadzie Literackiej”, „Kresach”, „Zeszytach Literackich”, „Odrze”, „Tytule”, „Czasie Kultury”, „Tygodniku Powszechnym”. Jej twórczość tłumaczona była na język rosyjski, niemiecki, słoweński, angielski, włoski, hiszpański, kataloński, hebrajski i litewski. Jest członkinią polskiego PEN Clubu.

Wiersze zamieszczone w tomie <<Furtianie>> dotykają elementarnych kwestii egzystencjalnych i metafizycznych. Refleksyjnej opowieści poetyckiej o doświadczeniach granicznych – w szczególności o doświadczeniu śmierci, o spotkaniach i rozmowach z duchami umarłych – służą różne języki: i zwyczajnej codzienności (która niejednokrotnie jest wpisana w tło pejzażowe i przyrodnicze) i wysokiej kultury (czego potwierdzeniem jest ważna rola licznych aluzji i stylizacji literackich). Można nazwać tę poetycką książkę tomem głęboko medytacyjnym. Rozpoznawalnym w niepowtarzalnej jedności tematów i adekwatnej do nich dykcji: ściszonej, elegijnej, muzycznej. Taka jedność – nie trzeba dodawać – jest wyróżnikiem tylko prawdziwie dojrzałej i spełnionej poezji. (Tomasz Wójcik, z uzasadnienia wniosku).

Ostatnio zaktualizowano 25 września 2023 o 13:13

Mazowiecki Instytut Kultury