Maja Komorowska – Laureatka Nagrody „Dzieło Życia” 2023
Laureatka Nagrody „Dzieło Życia” Maja Komorowska
Maja Komorowska – wybitna aktorka, o charyzmatycznej osobowości i aktorskiej perfekcji. Moralny autorytet środowiska aktorskiego.
Maja Komorowska ukończyła Wydział Lalkarski Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie. Debiutowała w 1960 roku w Teatrze Maski i Lalki GROTESKA. Grała następnie w opolskim Teatrze 13 Rzędów, założonym przez Jerzego Grotowskiego. Pod jego artystyczną opieką odkryła pełnię swego talentu i ukształtowała się jako aktorka. Z Grotowskim współpracowała także w Teatrze Laboratorium we Wrocławiu.
Na początku lat siedemdziesiątych grała w Teatrze Współczesnym w Warszawie. Stworzyła tam wiele wybitnych kreacji, między innym w „Wizycie starszej pani” w reżyserii Wojciecha Adamczyka, „Szczęśliwych dniach” w reżyserii Antoniego Libery, „U celu” w reżyserii Erwina Axera. Popisem scenicznego kunsztu aktorki była rola Sary Bernhardt w sztuce „Mimo wszystko” w reżyserii Waldemara Śmigasiewicza. Za rolę w „Letycji i Lubczyku” w reżyserii Macieja Englerta otrzymała główną nagrodę 30. Kaliskich Spotkań Teatralnych oraz Nagrodę im. Aleksandra Zelwerowicza.
Wiele wybitnych ról zagrała w Teatrze Dramatycznym w Warszawie, m.in. Annę Meister w „Na szczytach panuje cisza” (reż. Krystian Lupa), za którą otrzymała tytuł Najlepszej Aktorki na 14. Festiwalu Sztuk Przyjemnych i Nieprzyjemnych w Łodzi. Zagrała tam również niezapomnianą rolę Winnie w spektaklu „Szczęśliwe dni” w reżyserii Antoniego Libery.
Kilkadziesiąt kreacji aktorskich stworzyła w Teatrze Telewizji. Za te dokonania uhonorowana została Wielką Nagrodą XV Festiwalu Polskiego Radia i Teatru Telewizji Polskiej „Dwa Teatry” w Sopocie. Jest znakomitym i cenionym pedagogiem – profesorem Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie, na której wykładała w latach 1982-2014.
Karierę filmową rozpoczęła w latach siedemdziesiątych, w filmie „Góry o zmierzchu” Krzysztofa Zanussiego. Rozpoczęło to wieloletnią współpracę obojga artystów, rozwijaną w kolejnych, wybitnych obrazach: „Życie rodzinne”, „Za ścianą”, „Bilans kwartalny” (nagroda Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdańsku), „Spirala”, „Rok spokojnego słońca”. Jej wielkim sukcesem była rola w filmie „Cwał”, za którą otrzymała Złotą Kaczkę, nagrodę czytelników magazynu „Film”, nagrodę dla najlepszej aktorki na festiwalu filmowym w Gdyni oraz na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Toronto. Grała także znakomite role u Andrzeja Wajdy – „Wesele”, „Panny z Wilka”, „Wyrok na Franciszka Kłosa”, „Katyń”, Tadeusza Konwickiego – „Jak daleko stąd, jak blisko”, „Lawa”, Istvána Szabó – „Budapeszteńskie opowieści”, Krzysztofa Kieślowskiego – „Dekalog I”.
Maja Komorowska angażuje się w sprawy publiczne i działalność charytatywną. Brała udział w akcjach propagujących kulturę, gościła w wielu ośrodkach polonijnych, spotykając się z rodakami i recytując poezję. Pomagała internowanym w okresie stanu wojennego, działając w Prymasowskiej Radzie Pomocy Internowanym i Ich Rodzinom.
Artystka jest autorką książki 31 dni maja. O jej życiu można przeczytać w książce Barbary Osterloff „Pejzaż. Rozmowy z Mają Komorowską”. „Pytania, które się nie kończą” Tadeusza Sobolewskiego jest natomiast zapisem rozmów, będących w istocie medytacją nad aktorstwem, sztuką i życiem.
Odznaczona została m.in.: Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”, Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim, Krzyżem Komandorskim oraz Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski „za wybitne zasługi dla kultury narodowej, za osiągnięcia w twórczości artystycznej oraz działalności dydaktycznej”. Jest Komandorem francuskiego Orderu Sztuki i Literatury.
Maja Komorowska prowadzi nieustannie swój niezwykły dialog z publicznością. Dialog o wartościach, o sztuce, która tak wiele może. Artystka, osoba-instytucja, auxilium ferens – niezwykły człowiek, niosący pomoc i obdarzony zaufaniem dalece wykraczającym poza środowisko artystyczne, autorytet. (Dorota Buchwald, z uzasadnienia wniosku).
Ostatnio zaktualizowano 19 września 2024 o 12:08