Teatr

Nominowani w kategorii Teatr 2024

Marcin Hycnar – aktor, reżyser, menedżer kultury

Nominowany za kreację aktorską w monodramie „Pogo” Jakuba Sieczki w adaptacji i reżyserii Kingi Dębskiej w Teatrze Polonia w Warszawie

Ukończył studia na Wydziale Aktorskim (2006) i Wydziale Reżyserii (2016) Akademii Teatralnej im. A. Zelwerowicza w Warszawie, gdzie obecnie jest wykładowcą. Ukończył Podyplomowe Studia Menedżerów Kultury w Szkole Głównej Handlowej w Warszawie. Jest utalentowany i artystycznie wszechstronny: gra, reżyseruje, tworzy adaptacje sceniczne, zdarza mu się także realizować słuchowiska. Był dyrektorem Teatru im. L. Solskiego w Tarnowie i Teatru im. S. Jaracza w Łodzi. W dorobku aktorskim ma dziesiątki ról teatralnych, filmowych i serialowych. Od wielu lat występuje również jako aktor dubbingowy i lektor. Laureat wielu nagród za role teatralne oraz reżyserię spektakli. Za rolę w przedstawieniu „Pogo” otrzymał Grand Prix na II Festiwalu Sztuki Aktorskiej TEATROPOLIS w Łodzi w kategorii OPEN (2024). Podczas 64. Kaliskich Spotkań Teatralnych otrzymał Nagrodę Dziennikarzy i wyróżnienie Jury, a przedstawienie otrzymało tytuł „Naj-Bogusławskiego spektaklu” w Plebiscycie Publiczności.

W monodramie „Pogo” Marcin Hycnar rekonstruuje sugestywny wizerunek ratownika medycznego. Materię do kreacji stworzył Jakub Sieczko, lekarz pracujący w pogotowiu ratunkowym na warszawskim Grochowie.

 

Maksymilian Rogacki – reżyser, aktor teatralny

Nominowany za reżyserię spektaklu „Przygody Koziołka Matołka” w Teatrze Polskim im. Arnolda Szyfmana w Warszawie

Absolwent Akademii Teatralnej im. A. Zelwerowicza w Warszawie (2006). W tym samym roku zadebiutował rolą Erhardta Borkmana w spektaklu John Gabriel Borkman H. Ibsena u boku oraz w reżyserii Z. Zapasiewicza w Teatrze Powszechnym w Warszawie. Występował na scenach warszawskich teatrów (Powszechny, Capitol, Kwadrat) oraz w filmach i serialach.

Od 2007 r. jest w zespole Teatru Polskiego w Warszawie, w którym stworzył około 40 ról w spektaklach reżyserowanych przez m.in.: J. Kiliana, P. Tomaszuka, J. Wiśniewskiego, K. Jandę, D. Jemmetta, I. Alexandre’a czy P. Steina. Jest także Przewodniczącym Zarządu Głównego Związku Zawodowego Aktorów Polskich.

Spektakl „Przygody Koziołka Matołka” w adaptacji i reżyserii Maksymiliana Rogackiego – prezentowany w 2023 r. na festiwalu Boska Komedia w Krakowie –  w 2024 r. otrzymał dwie nagrody podczas 48. Opolskich Konfrontacji Teatralnych: dla Diany Marszałek za pobudzającą wyobraźnię i dowcipną formę plastyczną scenografii i kostiumów i dla zespołu aktorskiego za błyskotliwe i pełne pasji aktorstwo.

 

Nominowani w kategorii Teatr 2023

Agata Kulesza – aktorka teatralna i filmowa

Nominowana za rolę Anny w przedstawieniu „To wiem na pewno”, Teatr Ateneum im. Stefana Jaracza w Warszawie

Ukończyła z wyróżnieniem Państwową Wyższą Szkołę Teatralną w Warszawie (1994). Po studiach dołączyła do zespołu stołecznego Teatru Dramatycznego. Od 2011 roku występuje w Teatrze Ateneum. Zagrała tam Inną w spektaklu Merylin Mongoł Nikołaja Kolady w reżyserii Bogusława Lindy, za którą otrzymała nagrodę Feliksa Warszawskiego oraz nagrodę aktorską 52. Kaliskich Spotkań Teatralnych. Wcieliła się również w tytułową rolę w Mary Stuart, Cleo w Nad Czarnym Jeziorem oraz Annę w To wiem na pewno. Gra w filmach i serialach. Jest czterokrotną laureatką Polskiej Nagrody Filmowej „Orzeł” za pierwszoplanowe role w filmach: Róża, Ida – zdobywcy Oscara dla najlepszego filmu nieanglojęzycznego, 25 lat niewinności. Sprawa Tomka Komendy oraz za drugoplanową w filmie Jestem mordercą. Osiągnęła mistrzostwo w budowaniu złożonych ról, ma w dorobku kreacje dramatyczne i komediowe. W spektaklu To wiem na pewno tworzy – jak ocenił krytyk Tomasz Miłkowski – tchnący autentyzmem portret matki i żony w nieustannej gotowości naprawiania cudzych błędów (o swoich raczej nie myśli), napięta jak łuk, czujna i prawdziwa w każdym geście, spojrzeniu i wyrzucanych gwałtownie filipikach.

 

Anna Seniuk – aktorka teatralna i filmowa

Nominowana za rolę w monodramie „Życie Pani Pomsel”, Teatr Polonia w Warszawie

Absolwentka Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie (1964). Była aktorką Starego Teatru, a od 1970 roku gra w teatrach warszawskich. Najpierw w Ateneum, później w Powszechnym, gdzie stworzyła jedną ze swoich największych ról – Nadieżdy Monachowej w Barbarzyńcach, w reżyserii Aleksandra Bardiniego. Za rolę Karoliny David w Nocy Trybad w reżyserii Ernsta Günthera zdobyła nagrodę główną na 17. Kaliskich Spotkaniach Teatralnych. Ma w dorobku wielkie role w Teatrze Polskim i Teatrze Narodowym. Wystąpiła w ponad stu słuchowiskach Teatru Polskiego Radia, zdobywając Wielkiego Splendora i Złoty Mikrofon oraz Wielką Nagrodę Festiwalu Polskiego Radia i Teatru Telewizji Polskiej „Dwa Teatry” w Sopocie. Tworzy również wspaniałe kreacje w Teatrze Telewizji. Za tytułową rolę w Moralności pani Dulskiej w reżyserii Tomasza Zygadły otrzymała Nagrodę im. Aleksandra Zelwerowicza. Podczas 14. Festiwalu „Dwa Teatry” zdobyła nagrody za wybitne kreacje w spektaklach Miłość na Krymie, Udręka życia i Brancz. W Życiu Pani Pomsel fale emocji bohaterki wypływają sugestywnie z Anny Seniuk i wręcz uderzają w oglądających spektakl widzów – podkreślił Wiesław Kowalski. Aktorka jest wybitnym pedagogiem, profesorem Akademii Teatralnej im. A. Zelwerowicza.

 

Nominowani w kategorii Teatr 2022

Katarzyna Herman – aktorka teatralna i filmowa

Nominowana za rolę Matki w spektaklu „Kruk z Tower”, Teatr Dramatyczny m.st. Warszawy

Ukończyła z wyróżnieniem Akademią Teatralną w Warszawie. Debiutowała w „Ożenku” w warszawskim Teatrze Powszechnym, z którym była związana w latach 1994-2008. Do 2011 roku grała na scenie Teatru Ateneum. Współpracowała z warszawskimi teatrami Rozmaitości, Studio, Polskim. Ma na swoim koncie role w Teatrze Telewizji oraz Teatrze Polskiego Radia. Od 2020 roku gra na deskach Teatru Dramatycznego m.st. Warszawy. Współpracowała z wieloma cenionymi reżyserami: Andrzejem Domalikiem, Mariuszem Trelińskim, Piotrem Cieślakiem, Agnieszką Glińską, Grzegorzem Jarzyną i innymi. Jest laureatką wyróżnienia aktorskiego podczas Krajowego Festiwalu Teatru Polskiego Radia i Teatru TV „Dwa Teatry” za spektakl „Koncert życzeń”. Nagrodzona również za debiutancją rolę Agafii Tichonowny w „Ożenku” na XXXV Kaliskich Spotkaniach Teatralnych. Uhonorowana wyróżnieniem za rolę Rosi w spektaklu „Zdobycie bieguna południowego” w Teatrze Powszechnym w Warszawie na XXXVIII Kaliskich Spotkaniach Teatralnych oraz nagrodą za rolę kobiecą podczas Festiwalu Polskich Filmów „Ekran” w Toronto za film „W sypialni”. Znana szerszej publiczności dzięki rolom w takich filmach jak: „Panie Dulskie”, „Wszystko co kocham”, „Oszukane” czy „Kochaj i tańcz” oraz seriali „Druga szansa”, „Magda M.”, „Kod genetyczny”, „1983”.

 

Michał Znaniecki – reżyser, dramaturg, scenograf, pedagog

Nominowany za reżyserię opery „Don Giovanni”, 30. Festiwal Mozartowski w Warszawie, Warszawska Opera Kameralna

Studiował na Uniwersytecie w Bolonii u Umberto Eco i Giorgio Strehlera w Teatro Piccolo di Milano. Zadebiutował w mediolańskiej La Scali, mając zaledwie 24 lata. Autor ponad 200 spektakli. Od przeszło 25 lat pracuje na najważniejszych scenach operowych całego świata, współpracując z największymi solistami i dyrygentami. Był dyrektorem Teatru Wielkiego – Opery Narodowej w Warszawie i Teatru Wielkiego w Poznaniu. Jest założycielem Festival Opera Tigre w Argentynie. Uczy reżyserii operowej w Akademii Teatralnej w Warszawie i Central Academy of Drama w Pekinie. W jego dorobku artystycznym znajdują się zarówno największe i najważniejsze tytuły operowe, jak i te mniej znane. Wyspecjalizował się w megaprodukcjach plenerowych. Wielokrotnie nagradzany za projekty teatralne, edukacyjne i angażujące grupy dotknięte wykluczeniem społecznym (medal Regionu Puglia, Doroczna Nagroda Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego), Złotymi Maskami, Premios Líricos Teatro Campoamor za spektakl „Eugeniusz Oniegin”, Narodową Nagrodą Teatralną Chorwacji za „Mefistofele”, „włoskim Oscarem operowym” Premio Abbiati za „200.com – Pagliacci”, Teatralną Nagrodę Muzyczną im. Jana Kiepury dla najlepszego reżysera. Odznaczony srebrnym medalem Zasłużony Kulturze „Gloria Artis”.

 

 

 

Nominowani w kategorii Teatr 2021

Wojciech Faruga – reżyser, scenograf i dramaturg

Nominowany za reżyserię spektaklu „Matka Joanna od Aniołów”, Teatr Narodowy w Warszawie

Studiował na Wydziale Reżyserii Akademii Teatralnej i w Instytucie Filozofii Uniwersytetu Warszawskiego. Tworzy spektakle, projekty, akcje performatyczne. Jego prace teatralne często powstają w oparciu o autorskie scenariusze czy scenografie, jak „Betlejem polskie” (Teatr Dramatyczny w Wałbrzychu) – wyróżnione na 19. Ogólnopolskim Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej w Warszawie czy „Prawy lewy na obcasie” (Kote Marjanishvili State Drama Theatre w Tbilisi). Reżyser i współautor spektaklu „Wszyscy święci” – nagrodzonego na 11. Festiwalu Prapremier w Bydgoszczy. Wystawił takie sztuki jak: „W środku słońca gromadzi się popiół” (Narodowy Stary Teatr w Krakowie), „Lalka. Najlepsze przed nami” i „Mewa” (Teatr Powszechny w Warszawie), „Antoniusz i Kleopatra” (Teatr im. Stefana Jaracza w Łodzi), „Dekalog” (Royal District Theatre w Tbilisi, 2019), „Walentyna” (Teatr Telewizji) – wyróżniona Platinum Remi Award podczas 48. Worldfest Independent Film Festival w Houston w kategorii “Film and Video Art.” Jest dyrektorem artystycznym Międzynarodowego Festiwalu Teatrów dla Dzieci i Młodzieży Korczak Dzisiaj. Od października 2020 – dyrektor Teatru Polskiego w Bydgoszczy.

 

 

 

Modest Ruciński – aktor teatralny, filmowy i dubbingowy

Nominowany za rolę Cervantesa/Alonsa Kichana/Don Kichota w spektaklu „Człowiek z La Manchy”, Teatr Dramatyczny m.st. Warszawy

Absolwent Wydziału Aktorskiego Akademii Teatralnej w Warszawie (2004). Przed studiami  zdobywał nagrody w programie Szansa na Sukces (1997) oraz w Debiutach na festiwalu OPOLE’98. Na deskach teatru debiutował w 2003 r. w nowej wersji spektaklu muzycznego Andrzeja Strzeleckiego „Złe zachowanie”. W latach 2004-2012 był w zespole Teatru Narodowego w Warszawie, grał w przedstawieniach w reżyserii m.in.: Andrzeja Seweryna „Ryszard II”, Tadeusza Bradeckiego „Happy End”, Macieja Prusa „Wiele hałasu o nic”, Karoliny Szymczyk „Rozmowy Nocą”, Jacques’a Lasalle „Tartuffe” i „Lorenzaccio”, Barbary Wysockiej „Lenz”, Agnieszki Glińskiej „Mewa” oraz „Pożegnania”. W Teatrze Roma  wystąpił (2005) w roli Herberta w musicalu „Taniec wampirów”, w 2012 r. śpiewał w Koncercie Galowym 33. Przeglądu Piosenki Aktorskiej „Tak jest”. W latach 2012-2017 był aktorem Teatru Studio im. Stanisława Ignacego  Witkiewicza w Warszawie, od 2018 r. jest w zespole stołecznego Teatru Dramatycznego. Ma w dorobku role w filmach m.in.: „Trzy minuty – 21.37”, „Ogród Luizy”, „Katyń”, „Ego”, liczne role telewizyjne oraz udział w produkcjach radiowych i dubbingowych.

 

 

 

Nominowani w kategorii Teatr 2020

Gabriela Muskała – aktorka teatralna i filmowa, dramatopisarka

Nominowana za rolę Felicji w sztuce „Jak być kochaną” według Kazimierza Brandysa, Teatr Narodowy w Warszawie

Absolwentka Wydziału Aktorskiego Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi (1994). Od 1997 roku związana z łódzkim Teatrem im. Stefana Jaracza, w którym zagrała m.in. rolę Virginii w spektaklu „Posprzątane”, nagrodzoną Złotą Maską. Grała w warszawskich teatrach Dramatycznym, Kwadrat, Narodowym i Och Teatrze. Z siostrą Moniką stworzyły autorski duet Amanita Muskaria. Ich dziełem jest, nagradzany na wielu festiwalach monodram „Podróż do Buenos Aires” oraz sztuka „Daily Soup” (Teatr Narodowy w Warszawie, Teatr Telewizji na Żywo). Obie pozycje przetłumaczono na wiele języków. Zagrała ponad 40 ról filmowych. Za Violę w „Wymyku” zdobyła nagrodę dla najlepszej aktorki drugoplanowej (FFF w Gdyni, 2011), za postać Zosi w „Być jak Kazimierz Deyna” nagrodę za najlepszą główną rolę kobiecą (Festiwal Młodzi i Film, 2012). Film „Fuga” (2018) przyniósł jej nagrody za rolę Alicji/Kingi i za scenariusz.

Gabriela Muskała  w świetnie zrobionym spektaklu (…) zbudowała wielką rolę. (…) Jest w niej rozpacz, jest także godność, poczucie dumy. W pełni panuje nad sobą – skupiona, zamknięta w sobie, a zarazem wyrazista, skromnymi środkami uderzająca w widza. (Lech Śliwonik, uzasadnienie wniosku)

 

 

Krzysztof Szczepaniak – aktor teatralny i dubbingowy

Nominowany za rolę Hamleta w spektaklu „Hamlet”, Teatr Dramatyczny m.st. Warszawy

Absolwent Wydziału Aktorskiego Akademii Teatralnej w Warszawie (2014). Zadebiutował rolą Klitandra w spektaklu Mizantrop w warszawskim Teatrze Dramatycznym, z którym związał się na stałe. Zagrał tam osiem ról, m.in. Mistrza Ceremonii w Cabaret, za którą nominowany był w 2017 roku do Nagrody im. Cypriana Kamila Norwida. Gościnnie występował na deskach teatrów IMKA, Powszechny, Ateneum, Syrena oraz 6. piętro. Spełnia się również jako muzyk, występując w zespole Robodrom. Zajmuje się dubbingiem oraz współpracuje ze Studiem Accantus, śpiewając utwory z animowanych filmów Walta Disneya. Jest zdobywcą kilku wysoko cenionych nagród: Tukan Dziennikarzy oraz Tukan Publiczności na 32. Przeglądzie Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu (2011), Nagroda Specjalna Muzeum Piosenki Polskiej w Opolu na XVIII Konkursie Pamiętajmy o Osieckiej (2015) oraz Nagroda Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji Arete za debiut aktorski w Teatrze Polskiego Radia (2016).

Hamlet Krzysztofa Szczepaniaka ma w sobie niewinność, kruchość, delikatność, ufność i ciekawość. (…) Gra lekko, naturalnie, spokojnie, poza silną emocją, egzaltacją, bez patosu, zbędnego uniesienia. Stworzył ważną rolę. (Ewa Bąk, www.okiem-widza.blogspot.com)

 

 

Nominowani w kategorii Teatr 2019

Grzegorz Damięcki – aktor teatralny i filmowy

Nominowany za rolę Hannesa Kurmanna w spektaklu Gra w życie Maxa Frischa, Teatr Ateneum w Warszawie

Absolwent warszawskiej Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej (1991). Uznawany jest za najlepszego aktora swojego pokolenia. Od początku kariery związany jest ze stołecznym Teatrem Ateneum, dokąd został zaproszony przez legendarnego dyrektora Janusza Warmińskiego. Zadebiutował tam w przedstawieniu Firma Hemara w reżyserii Edwarda Dziewońskiego. Od tamtej pory w Teatrze Ateneum stworzył znakomite aktorskie kreacje w blisko 40 przedstawieniach, współpracując z cenionymi reżyserami: Krzysztofem Zaleskim, Tadeuszem Konwickim, Robertem Glińskim, Markiem Koterskim, Gustawem Holoubkiem, Andrzejem Domalikiem, Barbarą Sass. Nagrodzony Feliksem Warszawskim za najlepszą rolę drugoplanową w Albumie rodzinnym. Od wielu lat pracuje również w Teatrze Polskiego Radia i Teatrze Telewizji, gdzie stworzył ponad 40 znakomitych ról. Za rolę Pana Lebrun w Napisie otrzymał honorowe wyróżnienie na Festiwalu „Dwa Teatry”. Możemy oglądać go również w filmach np.: Podatek od miłości, Atak paniki, Lista Schindlera, 60 kilo niczego, Jasminum oraz takich serialach jak: Belfer, Wataha czy Czas honoru.

Aktor ten (…) otrzymał rolę na swoją miarę ze swiatowego repertuaru klasyki dramaturgicznej XX wieku. Wywiązał się z tego zadania znakomicie, zyskując aplauz nie tylko środowiska teatralnego, ale i publiczności chodzącej kompletami przede wszystkim „na Damięckiego”. [Teatr Ateneum, z uzasadnienia wniosku]

 

Andrzej Seweryn – aktor i reżyser teatralny oraz filmowy

Nominowany za rolę Witolda Gombrowicza w sztuce Deprawator Macieja Wojtyszki, Teatr Polski w Warszawie

Po ukończeniu Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie (1968), dostał angaż w Teatrze Ateneum. W 1980 roku wyjechał do Paryża, by zagrać w Onych i został tam, osiągając sukces na deskach paryskich teatrów. Zaangażowany m.in. do Międzynarodowego Centrum Kreacji Teatralnej Petera Brooka, Comédie Française – drugi w historii tej sceny aktor obcego pochodzenia, Théâtre de la Colline. Grał pierwszoplanowe role, np. w Don Juanie, Trudnym człowieku, zdobywając liczne nagrody. Wykładał w Wyższej Szkole Sztuki i Technik Teatralnych w Lyonie i Wyższym Konserwatorium Narodowym Sztuk Dramatycznych w Paryżu. Zagrał wiele wybitnych ról teatralnych oraz filmowych,  m.in. w Dyrygencie (Srebrny Niedźwiedź w Berlinie), Prymasie. Trzy lata z tysiąca (Nagroda Telewizji Polskiej, FPFF Gdynia 2000), Ostatniej rodzinie (Nagroda za pierwszoplanową rolę męską, FPFF Gdynia 2016). Reżyserował spektakle dla Teatru Telewizji. Zarządza Teatrem Polskim w Warszawie, gdzie gra i reżyseruje; wielkie role ostatnich lat to Król Lear, Prospero w Burzy, Arnolf w Szkole żon, Serebriakow w Wujaszku Wani. Był wielokrotnie odznaczony m.in. Legią Honorową Republiki Francuskiej, Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.

Wspaniałe w kreacji Andrzeja Seweryna jest to, że grając Gombrowicza, nie zamęcza nas efektem podobieństwa scenicznej postaci do oryginału. Tylko kilkakrotnie, może przez sekundę lub dwie, odwraca się profilem do widzów, będąc bohaterem w stu procentach. Otwiera usta jak pisarz w astmatycznym oddechu. Prezentuje też idealnie dopasowaną do roli fryzurę z siwymi, wycieniowanymi kilka centymetrów nad uszami włosami. Reszta jest już graną z polotem wariacją na temat Gombrowicza, wykonywaną jednocześnie z dystansem i przekonująco. Można zapytać, czy Gombrowicz kiedykolwiek osiągał taki stan rozbawienia własnymi grami towarzyskimi jak Seweryn w Deprawatorze? Czy tak jak aktorowi błyszczały mu w rozbawieniu oczy? To mogłaby stwierdzić tylko Rita Gombrowicz. [Jacek Cieślak, Teatr]

 

 

Nominowani w kategorii Teatr 2018

Grzegorz Laszuk – twórca niezależnego teatru KOMUNA// Warszawa, muzyk, grafik, performer i reżyser

Nominowany za przedstawienia Siedem pieśni o awangardzie

Z wykształcenia prawnik, ukończył Policealne Studium Poligraficzne. Rzemiosło ćwiczył w drukarni „Spółdzielnia Gryf”. Zasłynął przede wszystkim jako autor plakatów kontrowersyjnych sztuk wystawianych przez TR Warszawa. Współzałożyciel Komuny// Warszawa – jednego z najważniejszych teatrów niezależnych, eksperymentujący na styku sztuk performatywnych, wideoinstalacji i muzyki. Grupa sięga po tematy ważne i współczesne, nieustannie poszukując nowych form i środków wyrazu. Wywodzi się z kultowej grupy Komuna Otwock. Od 2007 r. działa na warszawskiej Pradze w artystycznej kamienicy”, skupiającej grupy teatralne i artystów różnych dziedzin sztuki.

Komuna// Warszawa to zespół teatralny, a zarazem prężny ośrodek kultury (…) Działając na warszawskiej Pradze pod kierownictwem Grzegorza Laszuka, od lat stanowi najważniejsze warszawskie centrum kultury niezależnej i artystycznego eksperymentu. (Instytut Teatralny im. Z. Raszewskiego, z uzasadnienia wniosku)

 

Iwan Wyrypajew – aktor, reżyser i dramatopisarz

Nominowany za inscenizację spektaklu Wujaszek Wania, Teatr Polski w Warszawie

Absolwent Wydziału Aktorskiego Akademii Teatralnej w Irkucku. Studiował także reżyserię w Wyższej Szkole Teatralnej im. Szczukina w Moskwie. W 1998 r. założył w Irkucku teatr studyjny Przestrzeń Gry, który został zlikwidowany z powodów finansowych i nieprzychylności władz. Od 2001 r. współpracuje z moskiewskim Teatr.doc. Na koncie ma nagrody na międzynarodowych festiwalach filmowych i teatralnych oraz ponad trzydzieści inscenizacji w dwudziestu krajach świata. Międzynarodowy rozgłos przyniósł mu dramat Sny. Napisał też: Miasto gdzie ja, Walentynki, Tlen, Księga Rodzaju № 2, Lipiec, Letnie osy kąsają nas nawet w listopadzie. Za Taniec «Delhi», który wystawił w Teatrze Narodowym w Warszawie otrzymał w 2011 r. Nagrodę im. C.K. Norwida. Wyreżyserował też filmy: Euforia, Tlen, Taniec «Delhi», Zbawienie.

(…) nie ma tu nic z modnego przepisywania, dopisywania, dekonstruowania. (…) W tym starannie skomponowanym otoczeniu, z muzyką, która jako jedyna łączy dawne i nowe czasy, a jednak nie wprowadza dysonansu, pojawiają się równie starannie narysowane postacie (…) Przedstawienie, jakich niewiele oglądamy na naszych scenach. (Tomasz Miłkowski, z uzasadnienia wniosku)

 

Nominowani w kategorii Teatr 2017

Krzysztof Szczepaniak – aktor teatralny i dubbingowy

Nominowany za rolę Mistrza Ceremonii w spektaklu Cabaret, Teatr Dramatyczny m.st. Warszawy

Absolwent Akademii Teatralnej w Warszawie. Zagrał  w spektaklach: MP4 w Teatrze Powszechnym, Piosennik w Teatrze Ateneum oraz Harce młodzieży polskiej w Teatrze IMKA. Jest laureatem Nagrody na 32. Przeglądzie Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu (Tukan Dziennikarzy i Yukan Publiczności). Związany jest z Teatrem Dramatycznym m.st. Warszawy, gdzie występuje w Mizantropie i Kupcu weneckim, Młodym Stalinie, Nocy żywych Żydów, Wszystkich moich synach oraz Dziwnym przypadku psa nocną porą. Aktor użycza też głosu postaciom z kreskówek i śpiewa w zespole piosenki aktorskiej Robodrom.

(…) imponuje bogactwem środków aktorskich, wokalnych, tanecznych; umie połączyć wdzięk z zepsuciem, tajemniczość z agresywną dynamiką, żywiołowość zachowań z kabaretową lekkością. (Redakcja kwartalnika „Scena”, uzasadnienie wniosku)

 

Maciej Łubieński i Michał Walczak

Nominowani za kabarety Herosi transformacji i miecz Chrobrego oraz Dziewczyny z marszu niepodległości

Maciej Łubieński – historyk, dziennikarz, autor piosenek i filmów

Studiował historię na Uniwersytecie Warszawskim. Pracował w magazynie „Viva”. Współtworzył dla TVN programy Było nie było oraz Błyskawiczny program historyczny. Na tej kanwie powstał Błyskawiczny przewodnik po Warszawie. Był współautorem pasma skeczowego Teatrzyk Teatr Narodowy… w Radio Roxy. Prowadził Requiem dla tygodnia w RDC. Jest współtwórcą i scenarzystą Pożaru w burdelu.

Michał Walczak – dramatopisarz i reżyser

Studiował w warszawskiej SGH oraz na wydziałach wiedzy o teatrze i reżyserii Akademii Teatralnej w Warszawie. Zadebiutował dramatem Piaskownica, potem powstały m.in.: Kopalnia, Nocny autobus, Kac, Pierwszy raz, Babcia, Polowanie na łosia, Janosik. Naprawdę prawdziwa historia. Jego debiutem reżyserskim była inscenizacja własnej sztuki Podróż do wnętrza pokoju na deskach Garażu Poffszechnego Teatru Powszechnego w Warszawie. Pisze też sztuki dla dzieci, np. Smutna królewna, Ostatni tatuś. Od 2012 roku pisze teksty w cyklu Pożar w burdelu.

Istotą dowcipu Walczaka i Łubieńskiego jest chyba to, że jest on osadzony w rzeczywistości <<tu i teraz>>, a jednocześnie przywołuje mnóstwo skojarzeń kulturowych, historycznych, związanych z tradycją i śmiało nimi żongluje. (Wojciech Majcherek, uzasadnienie wniosku)

 

Nominowani w kategorii Teatr 2016

Cezary Domagała  – aktor, reżyser teatralny oraz autor tekstów piosenek i spektakli muzycznych

Nominowany za musicale O dwóch takich co ukradli Księżyc i Alicja w Krainie Czarów, Teatr Muzyczny Roma w Warszawie

Urodził się w 1961 roku Ukończył Wydział Aktorski Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi. Związany był z teatrami: Lubuskim w Zielonej Górze, Na Targówku, Rampa, Rozmaitości, Syrena, Adekwatnym, Staromiejskim i Buffo w Warszawie. Jest autorem i reżyserem musicali: „Mały Książę”, „O dwóch takich, co ukradli księżyc”, „Alicja w Krainie Czarów”, „Awantura o Basię”, „Jaś i Małgosia”, „Awantura w piekle”, „Król Maciuś I”, „Pinokio” i „Tajemniczy Ogród”. Realizuje też spektakle dla dorosłych: m.in.: „Gra”, „Herbaciane piosenki”, „Cafe Sax”, „Klimakterium i już”. Jest autorem ponad 300 piosenek dla dzieci. Na swym koncie ma także wiele ról teatralnych i filmowych, m.in. w musicalu „Metro”.

Bardzo ciekawa interpretacja książki Karola Makuszyńskiego [<<O dwóch takich co ukradli Księżyc>> – red.], świetna scenografia i kostiumy Małgorzaty Szydłowskiej. (…) Kolejny hit [<<Alicja w Krainie Czarów>> – red.] z udziałem czterech dziewczynek w roli Alicji. (Witold Olejarz, uzasadnienie wniosku)

 

Maja Ostaszewska – aktorka teatralna i filmowa

Nominowana za rolę Odetty de Crecy we Francuzach, Nowy Teatr w Warszawie

Urodziła się w 1972 roku. Ukończyła krakowską Państwową Wyższą Szkołę Teatralną. Występowała na deskach Starego Teatru w Krakowie i Rozmaitości w Warszawie. Gościła w warszawskich teatrach Dramatycznym i Studio. Była aktorką Teatru Narodowego oraz TR Warszawa. Od początku jest częścią tworzonego przez Krzysztofa Warlikowskiego zespołu Nowego Teatru. Dała się poznać jako aktorka o niezwykłej wrażliwości i oryginalności, potrafiąca łączyć uczuciowość ze zdolnością do twórczego myślenia. Otrzymała wiele nagród za kreacje teatralne. Ostatnio coraz częściej można ją oglądać zarówno na małym jak i dużym ekranie. Zagrała m.in. w „Przemianach” i „Katyniu”. Jest zdobywczynią dwóch Orłów za role w filmach „Jack Strong” i „Body/Ciało”.

Ożywienie nadchodzi w scenach, w których pojawia się Odetta de Crecy grana przez Maję Ostaszewską. Jej kreacja to majstersztyk. (Mike Urbaniak, Gazeta Wyborcza)

 

Nominowani w kategorii Teatr 2015

Irena Jun – aktorka teatralna, reżyserka

Nominowana za przygotowanie i reżyserię spektaklu „Oniegin”, Teatr Studio w Warszawie

Ukończyła Wydział Aktorski Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie. Grała w teatrach Zagłębia w Sosnowcu, im. Stefana Żeromskiego w Kielcach-Radomiu i Ludowym w Nowej Hucie. Od 1970 roku związana jest nieprzerwanie z warszawskimi scenami, szczególnie z Teatrem Klasycznym, który w 1972 roku Józef Szajna przekształcił w Teatr Studio. W zespole Studia aktorka pozostaje do dziś.

Irena Jun wystąpiła w najważniejszych autorskich spektaklach Szajny: „Witkacym”, „Replice IV” i „Dantem”. Równocześnie można było ją zobaczyć w tradycyjnym repertuarze. W latach 80. pokazała swoje aktorskie mistrzostwo w spektaklach Jerzego Grzegorzewskiego, który objął dyrekcję Teatru Studio po Józefie Szajnie. W tej samej dekadzie stworzyła wybitne role w przedstawieniach na podstawie tekstów Samuela Becketta. Okrzyknięta została jedną z najlepszych odtwórczyń ról Beckettowskich, mistrzynią słowa. Jej największym osiągnięciem były trzy Beckettowskie monologi: „Nie ja”, „Kroki”, „Kołysanka” z 1985 roku. Prowadzi też Jednoosobowy Teatr Ireny Jun. Od początku lat 90. zaczęła sama reżyserować przedstawienia. Były to przeważnie wieczory poświęcone wielkiej poezji polskiej. Od wielu lat jest także wykładowcą Akademii Teatralnej im. A. Zelwerowicza w Warszawie.

Jest zdobywczynią wielu nagród teatralnych. Odznaczona została Złotym Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis.

Irena Jun, wspaniała aktorka i niestrudzona propagatorka poezji i pięknej „mowy scenicznej”, fantastycznie wyreżyserowała poemat dygresyjny Aleksandra Puszkina w przekładzie znakomitych poetów polskich. Przygotowała niezwykłe przedstawienie, które jak koncert zostało wykonane przez młodych aktorów Teatru Studio pod reżyserską batutą aktorki. (Instytut Teatralny im. Z. Raszewskiego, fragment uzasadnienia wniosku)

Maciej Łubieński – historyk, dziennikarz, autor piosenek i filmów

Nominowany za kabaret „Pożar w Burdelu”

Studiował historię na Uniwersytecie Warszawskim. Pracował w magazynie „Viva”. Współtworzył dla TVN programy historyczne „Było nie było” oraz parodię newsów „Błyskawiczny program historyczny”. Na tej kanwie powstał „Błyskawiczny przewodnik po Warszawie”. Był współautorem pasma skeczowego „Teatrzyk Teatr Narodowy…” w Radio Roxy. Obecnie prowadzi „Requiem dla tygodnia” w RDC.

Michał Walczak – dramatopisarz i reżyser

Nominowany za kabaret „Pożar w Burdelu”

Studiował w warszawskiej SGH, następnie na wydziałach wiedzy o teatrze i reżyserii Akademii Teatralnej w Warszawie. Zadebiutował dramatem „Piaskownica” (2002), potem napisał m.in.: „Kopalnię”, „Nocny autobus”, „Kac”, „Pierwszy raz”, „Babcię”, „Polowanie na łosia”, „Janosik. Naprawdę prawdziwa historia”, które szybko trafiły na sceny. Jego debiutem reżyserskim była inscenizacja własnej sztuki – „Podróż do wnętrza pokoju” na deskach Garażu Poffszechnego Teatru Powszechnego w Warszawie. Pisze też sztuki dla dzieci, np. „Smutna królewna”, „Ostatni tatuś”.

 „Pożar w Burdelu” jest zjawiskiem docenianym i na wskroś warszawskim. Jego twórcy zajmują się bowiem najbardziej bieżącymi sprawami, którymi żyje nasze miasto. (…) zyskał szybko miano jednego z najciekawszych zjawisk na polskiej scenie. (Nowy Teatr w Warszawie, fragment uzasadnienia wniosku)

 

Nominowani w kategorii Teatr 2014

Jarosław Gajewski – aktor teatralny i filmowy, reżyser

Nominowany za rolę Papkina w „Zemście”, Teatr Polski im. Arnolda Szyfmana w Warszawie

Jest absolwentem Wydziału Aktorskiego warszawskiej Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza. Debiutował na deskach Teatru Polskiego. Pracował w zespołach artystycznych warszawskich teatrów: Dramatycznego (1987–2003) i Narodowego (2003-2010). Grał w przedstawieniach realizowanych przez Teatr Telewizji oraz Teatr Polskiego Radia. Wciela się również w role filmowe. W 2013 r. doceniono jego kreację w filmie „Nocna Wizyta” w reżyserii Piotra Chrzana, za którą otrzymał Nagrodę Polskiego Kina Niezależnego im. Jana Machulskiego w kategorii najlepszy aktor.

Jest wykładowcą Akademii Teatralnej (w 2012 r. uzyskał tytuł profesora zwyczajnego) oraz jej wieloletnim prorektorem. Kierował Teatrem Collegium Nobilium – zespołem scen Akademii Teatralnej od chwili otwarcia w roku 1999 do roku 2008. Należy do ścisłego grona twórców Międzynarodowego Festiwalu Szkół Teatralnych w Warszawie i realizatorów jego pierwszych czterech edycji. W roku 1990 był stypendystą British Council. Obecnie pełni funkcję Zastępcy Dyrektora Naczelnego – Dyrektora Artystycznego Teatru Polskiego im. Arnolda Szyfmana w Warszawie.

Zdobył wiele nagród teatralnych, był m.in. trzykrotnym laureatem Festiwalu Sztuki Aktorskiej w Kaliszu, festiwali teatrów jednego aktora w Toruniu (1986, 1989) i Wrocławiu (1986, 1989), Nagrody British Council na Festiwalu Szekspirowskim w Gdańsku (1997) oraz Nagrody Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego za osiągnięcia artystyczne i pedagogiczne (2001). Otrzymał odznakę honorową dla Zasłużonego Działacza Kultury (1996), Złoty Krzyż Zasługi (2002) oraz Brązowy Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2011).

W istocie, rola Gajewskiego jest wybitnym osiągnięciem aktorskim. Od strony warsztatowej – znakomita: przemyślana w każdym szczególe, w każdym zachowaniu i działaniu, sposobie mówienia, geście, ruchu. Maestria techniczna nie służy popisowi, jest na usługach konstrukcji postaci. (Redakcja kwartalnika „Scena”, uzasadnienie wniosku)

Ryszard Peryt (ur. w 1947 r.) – reżyser, aktor, twórca inscenizacji operowych

Nominowany za scenariusz i reżyserię spektaklu „Odprawa posłów greckich”, Teatr Polski im. Arnolda Szyfmana w Warszawie

Jest absolwentem wydziałów aktorskiego (1970) i reżyserskiego (1979) Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie. Zdobywał doświadczenie w Teatrze Laboratorium J. Grotowskiego oraz u boku Erwina Axera w warszawskim Teatrze Współczesnym. Debiutował w 1977 r. inscenizacjami oper Mozarta. Jego realizacje w Operze im. S. Moniuszki w Poznaniu zaliczane są do najwybitniejszych osiągnięć polskiej reżyserii operowej. Przez dwadzieścia lat był reżyserem Warszawskiej Opery Kameralnej, gdzie wystawił wszystkie utwory sceniczne Mozarta – ewenement w dziejach opery. Reżyseruje w Polsce i za granicą: Hannowerze, Biel, weneckim Teatro la Fenice, Ankarze, Kairze, Belgradzie, Zjednoczonych Emiratach Arabskich. Przygotowuje scenografie do swoich inscenizacji, ruch sceniczny, adaptacje, pisze libretta, scenariusze i dialogi. W ostatnich latach realizuje również projekty z pogranicza teatru – „Tryptyk rzymski” Jana Pawła II oraz „…o Bogu ukrytym” na podstawie poematów Karola Wojtyły.

Na początku lat 90. założył Peryt Opera Institute promujący inscenizacje utworów oratoryjnych. Prowadził seminaria teatralne i operowe. Jest wykładowcą Akademii Teatralnej w Warszawie i Akademii Muzycznej w Poznaniu, gdzie w ramach autorskiego projektu „Opera uboga” realizuje ze studentami inscenizacje dzieł religijnych.

Za wybitne osiągnięcia operowe otrzymał m.in. nagrody: im. Konrada Swinarskiego, im. Leona Schillera, Komitetu Kultury Niezależnej Solidarność, a także Ministra Kultury, Polonia Restituta oraz dla Najlepszego Reżysera Operowego. W 1992 r. odznaczony został Złotym Krzyżem Zasługi.

Ryszard Peryt w „Odprawie posłów greckich” niezwykle skromnymi, a jakże wymownymi środkami inscenizacyjnymi buduje napięcie godne antycznego dramatu. Aktor i tekst tworzą jedność, która stwarza świat sceniczny łączący tradycję i historię polskiej kultury ze światem współczesnym widzom. (Andrzej Seweryn, uzasadnienie wniosku)

 

Nominowani w kategorii Teatr 2013

Grzegorz Małecki (ur. w 1975) – aktor filmowy i teatralny

Nominowany za rolę Terry’ego w spektaklu „W mrocznym mrocznym domu” Neila LaBute’a w reż. Grażyny Kani, Teatr Narodowy w Warszawie

Ukończył Akademię Teatralną w Warszawie na Wydziale Aktorskim w 2000 roku i od razu zaczął odnosić sukcesy. Jako pierwszy w historii aktor na XVIII Festiwalu Szkół Teatralnych w Łodzi otrzymał aż pięć nagród: I nagrodę za rolę Gustawa-Konrada w spektaklu „Dziady – Zbliżenia” według Adama Mickiewicza oraz za rolę Sługi Piskorza w Szekspirowskich „Dwóch panach z Werony”, nagrodę publiczności i dziennikarzy oraz stypendium w Teatrze Narodowym w Warszawie. Tam też otrzymał angaż i gra w sztukach najznakomitszych polskich reżyserów teatralnych: Jerzego Grzegorzewskiego, Jerzego Jarockiego, Jana Englerta, Piotra Cieplaka i Agnieszki Glińskiej. Wcielił się m.in. w role: Rosenkrantza/Guildensterna w „Hamlecie Stanisława Wyspiańskiego”, Młodego Messerschmidta w „Nartach Ojca Świętego”, Albina w „Ślubach panieńskich” czy Ili Zubatego w „Miłości na Krymie”. Od początku kariery współpracuje też z Teatrem Telewizji oraz Teatrem Polskiego Radia. W swoim dorobku aktorskim ma role filmowe i serialowe. Wystąpił m.in. w „Cudzie purymowym” czy najnowszej produkcji Andrzeja Wajdy „Wałęsa. Człowiek z nadziei”. W 2010 roku został laureatem prestiżowej nagrody aktorskiej Feliks Warszawski w kategorii: najlepsza drugoplanowa rola męska za rolę Edka w „Tangu” Sławomira Mrożka w reżyserii Jerzego Jarockiego w Teatrze Narodowym w Warszawie. Za tę kreację nominowany był również do Nagrody im. Cypriana Kamila Norwida.

Niejednoznaczność, skomplikowana psychologia, złożone relacje rodzinne, które stają się przyczyną tragicznych wydarzeń – wszystko w tej roli się splata, a zagrane jest finezyjnie, precyzyjnie, perfekcyjnie. W każdej chwili absolutne panowanie nad publicznością. Wspaniała dramatyczna rola aktora, który do tej pory kojarzył się raczej z postaciami charakterystycznymi. (Instytut Teatralny, z uzasadnienia wniosku)

Jerzy Radziwiłowicz (ur. w 1950) – aktor teatralny i filmowy

Nominowany za rolę tytułową w spektaklu „Natan mędrzec” Gottholda Ephraima Lessinga w reż. Natalii Korczakowskiej, Teatr Narodowy w Warszawie

Ukończył Państwową Wyższą Szkołę Teatralną w Warszawie w 1972 roku. Po studiach wyjechał do Krakowa, tam otrzymał angaż w Starym Teatrze. Występy na scenie łączył z pracą akademicką w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Krakowie. W latach 1981–84 pełnił stanowisko prorektora tej uczelni. W 1998 roku powrócił do Warszawy i od 2004 roku jest aktorem stołecznego Teatru Narodowego. Stworzył typ aktora introwertycznego, zamkniętego w sobie. W pamięci widzów zapisał się głównie z ról: Mateusza Birkuta i jego syna Macieja Tomczyka w dwóch filmach Andrzeja Wajdy: „Człowiek z marmuru” i „Człowiek z żelaza”. Zagrał wybitne role w kinie polskim, ale też francuskim. Jest również autorem przekładów sztuk Moliera „Don Juan” i „Tartuffe albo szalbierz” oraz sztuki Pierre’a de Marivaux „Umowa, czyli łajdak ukarany”. Zdobył wiele nagród teatralnych, m.in.: Nagrodę im. Leona Schillera za wybitne osiągnięcia w teatrze i w filmie (1977), Wiktora w kategorii „najpopularniejszy aktor telewizji” (2005), Nagrodę im. Aleksandra Zelwerowicza (1991, 2003), Nagrodę Specjalną miesięcznika „Teatr” za „nadzwyczajną twórczą wszechstronność zarówno w działalności aktorskiej, jak i translatorskiej” (2009) czy nagrody ministra kultury. Jest Kawalerem Orderu Sztuki i Literatury (1993, Francja), odznaczony m.in. Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2005).

Natan Mędrzec w wykonaniu Jerzego Radziwiłowicza stanowi kwintesencję zawodowej drogi, jaką obrał aktor. Jego Natan nie wątpi w słuszność swoich postanowień, jednakże dopuszcza do siebie wątpliwości. Jest to postać szlachetna i prawa, choć wewnętrznie rozdarta. Radziwiłowicz stworzył rolę wielowymiarową i precyzyjnie zbudowaną, zmuszając widzów do refleksji na temat współczesnego świata i kondycji relacji międzyludzkich. (Jan Englert, z uzasadnienia wniosku)

 

Nominowani w kategorii Teatr 2012

Ewa Dałkowska (ur. w 1947 r.) – aktorka filmowa i teatralna

Nominowana za rolę Goneryli i Juli w spektaklu „Opowieści afrykańskie według Szekspira” w reż. Krzysztofa Warlikowskiego, Nowy Teatr w Warszawie

Absolwentka Wydziału Polonistyki na Uniwersytecie Wrocławskim (1970) i Wydziału Aktorskiego PWST w Warszawie (1972). Karierę aktorską rozpoczęła na scenie Teatru Śląskiego im. St. Wyspiańskiego w Katowicach. W 1975 r. Zygmunt Hübner zaprosił ją do zespołu warszawskiego Teatru Powszechnego, z którym związała się na ponad 30 lat. Od 2008 r. jest w zespole Nowego Teatru w Warszawie.

Jest aktorką rozpoznawalną, zawsze grającą role charakterystyczne. Zagrała dziesiątki ról w spektaklach Teatru Telewizji. Jej grę mogła również podziwiać publiczność wielu teatrów, w których występowała gościnnie – w Warszawie, Białymstoku, Krakowie, Bydgoszczy oraz na scenie teatru Polskiego Ośrodka Społeczno-Kulturalnego w Londynie. W stanie wojennym zorganizowała z kolegami „Teatr Domowy” – jedyną tego typu placówkę w Polsce – w którym wystawiano dramaty zdjęte przez cenzurę z afisza Teatru Powszechnego. Spektakle, a było ich blisko 30, odbywały się w mieszkaniach prywatnych.

Nominowana stworzyła również wiele znakomitych kreacji filmowych, m.in. w: „Nocach i dniach” Jerzego Antczaka, „Aktorach prowincjonalnych” Agnieszki Holland, „Bez znieczulenia” Andrzeja Wajdy, „Skazanym na bluesa” Jana Kidawy-Błońskiego, a także w słynnej, tytułowej roli w filmie „Sprawa Gorgonowej” Janusza Majewskiego. Inną formą twórczości Ewy Dałkowskiej są recitale piosenkarskie, m.in.: „Marzenie o kwitnącym kraju” w Teatrze Kwadrat, „To śpiewała Ordonka” w Teatrze Powszechnym czy songi z tekstami Zbigniewa Herberta.

Jest Laureatką Nagrody im. Leona Schillera (1978). Otrzymała też Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2007)

Jarosław Gajewski (ur. w 1961 r.) – aktor filmowy i teatralny

Nominowany za rolę Malvolia w spektaklu „Wieczór Trzech Króli”, w reż. Dana Jemmetta, Teatr Polski w Warszawie

Urodził się w Skierniewicach. W 1984 r. ukończył Państwową Wyższą Szkołę Teatralną w Warszawie i od razu zadebiutował na scenie Teatru Polskiego. Następnie został członkiem zespołu Teatru Dramatycznego, a w latach 2003 – 2010 Teatru Narodowego. Od chwili otwarcia w roku 1999 do roku 2008 kierował Teatrem Collegium Nobilium. Jest wykładowcą Akademii Teatralnej, profesorem nadzwyczajnym, oraz jej wieloletnim prorektorem. Obecnie pełni funkcję dyrektora artystycznego Teatru Polskiego.

Nominowany jest znakomitym aktorem teatralnym i filmowym, przez krytyków teatralnych uznawany za „nienagannego technika”. Przez blisko trzydzieści lat pracy scenicznej dał się poznać, jako bardzo wszechstronny artysta. Zyskał uznanie publiczności i krytyków.

Jest aktorem szekspirowskim. W 1997 r. otrzymał nagrodę indywidualną Festiwalu Szekspirowskiego w Gdańsku. Profesor Lech Śliwonik uważa, że Jarosław Gajewski jest aktorem mało zauważonym, a rolę, za którą został nominowany, zaliczył do jednej z najpiękniejszych.

Jarosław Gajewski zagrał w wielu znanych polskich filmach, takich jak: „Weiser” Wojciecha Marczewskiego, „Wielka wsypa” Jana Łomnickiego i serialach, m.in.: „Ekipa”, „Fałszerze. Powrót sfory”, „Miodowe lata”, „Prawo Agaty” czy Andrzeja Trzosa-Rastawieckiego „Marszałek Piłsudski”.

Wśród wielu nagród, otrzymał prestiżową Nagrodę Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego za osiągnięcia artystyczne i pedagogiczne (2000)

 

Nominowani w kategorii Teatr 2011

Wojciech Kępczyński (ur. w 1949 r.) – reżyser teatralny, aktor, choreograf

Nominowany za reżyserię spektaklu „Les Miserables”, Teatr Muzyczny Roma w Warszawie

Urodził się w Lipnie. W Warszawie ukończył Państwową Wyższą Szkołę Teatralną. Uznanie zdobył jako twórca przedstawień muzycznych, znanych widzom w całym kraju, takich jak.: „Huśtawka”, „The Fantastics”, „I Do, I Do”, „Me And My Girl”. Do reżyserowanych przez niego musicali, uznanych za sukces artystyczny i komercyjny, można zaliczyć: „Józef i cudowny płaszcz snów w technikolorze”, „Koty”, „Fame”, „Crazy for You” z muzyką G. Gershwina, „Miss Saigon”. Reżyser i współtwórca libretta popularnego musicalu „Akademia Pana Kleksa”, za który otrzymał Asa Empiku 2007 „za stworzenie polskiego musicalu na światowym poziomie”. Jest pomysłodawcą Międzynarodowego Festiwalu Gombrowiczowskiego (kierował jego trzema edycjami). W latach 1991-98 był dyrektorem Teatru Powszechnego w Radomiu, a następnie (do dziś) Teatru Muzycznego ROMA w Warszawie. Jest dobrym menadżerem. Potwierdza to Nagroda im. Aleksandra Bardiniego za „mistrzowskie prowadzenie teatru muzycznego” oraz Arts & Business Awards za „mistrzowskie zarządzanie kulturą”.

Przedstawienie (nominowane) gromadzi nadkomplety publiczności. Rozwiązania reżyserskie i inscenizacyjne są niezwykle oryginalne, a perfekcyjne wykonanie wokalne i muzyczne budzi prawdziwy podziw. Cała „machina” teatru użyta jest dla zbudowania pełnej iluzji inscenizacji, a to pozostawia niezatarte wrażenie u odbiorców. (Dorota Buchwald)

Ondrej Spišák (ur. w 1965 r.) – reżyser teatralny

Nominowany za reżyserię spektaklu „Nasza klasa”, Teatr na Woli w Warszawie

Urodził się w Nitrze na Słowacji, ukończył praską szkołę lalkarską, ale przedstawienie dyplomowe przygotował na motywach musicalu Ernesta Brylla „Na szkle malowane”. Spektakl zyskał rozgłos dzięki oryginalnemu potraktowaniu przygód Janosika. Pracował w teatrach w Czechach i na Słowacji oraz w Polsce: Krakowie, Białymstoku, Toruniu, Łodzi, Gdańsku, a przede wszystkim w warszawskim Teatrze Lalka. Jest reżyserem, który równie sprawnie porusza się w teatrze lalkowym, jak na scenie dramatycznej. W latach 90. zasłynął serią przedstawień w teatrach lalkowych. W Warszawie przebojem stała się inscenizacja „Robinsona Crusoe”, w której zmienił salę Teatru Lalka w wielki żaglowiec z widzami na pokładzie. Tu również zrealizował „Rudego Dżila”, „Wyprawę do wnętrza ziemi” i „Odyseję”. W ostatnich latach Ondrej Spišák wystawia także na scenach dramatycznych, m.in. doskonale zrealizowany utwór „Merlin. Inna historia” (Teatr Narodowy 2003).

Spektakl nominowany do nagrody, mimo poważnej tematyki i coraz większej konkurencji rozrywki, cieszy się niebywałą popularnością.

„Nasza klasa” wywołuje dyskusje na temat polskiej historii w mediach i wśród widzów, udowadniając, że teatr, jak dawniej, może wpływać na debatę polityczną, a nawet nadawać jej ton. (Tadeusz Słobodzianek)

 

Nominowani w kategorii Teatr 2010

Jan Englert (ur. w 1943) – aktor teatralny i filmowy, reżyser

Nominowany za rolę Paola w spektaklu „T.E.O.R.E.M.A.T.”, w reż. Grzegorza Jerzyny, Teatr Rozmaitości w Warszawie

Choć marzył od dziecka o zawodzie sprawozdawcy sportowego, przygoda z filmem „Kanał” Andrzeja Wajdy, gdzie zagrał mając 14 lat, skierowała jego plany życiowe na aktorstwo. W 1964 ukończył warszawską PWST i zaangażowany został do Teatru Polskiego, gdzie często grywał role drugoplanowe.

Przełomem w jego karierze aktorskiej była rola Stefana Bielaka w „Notesie” Skowrońskiego, wystawionym w Teatrze Telewizji, która zdobyła wiele międzynarodowych nagród. Później zagrał w filmach Kazimierza Kutza i wielu innych cenionych polskich produkcjach. Szerokiej publiczności znany jest z roli Mundka w serialu „Dom”.

Bliższa jego sercu jest jednak scena. Grał na deskach teatrów Polskiego i Współczesnego. Od 1997 występuje na warszawskiej scenie narodowej, a od 2003 jest tam dyrektorem artystycznym.

Od końca lat siedemdziesiątych Jan Englert zajmuje się także reżyserią. Najchętniej wystawia dramaty polskich romantyków, sztuki Witkacego oraz dramaturgię Czechowa. Wiele spośród tych inscenizacji zrealizował dla Teatru Telewizji.

Od 1980 jest wykładowcą w PWST w Warszawie (obecnie Akademia Teatralna). Pełnił tam funkcję dziekana wydziału aktorskiego. Trzykrotnie był rektorem tej uczelni, odbudowując Collegium Nobilium – teatr szkolny na miejscu dawnej, XVIII-wiecznej sceny ojców pijarów.

Jan Englert jest laureatem wielu nagród i odznaczeń, m.in.: Złotego Medalu Zasłużony Kulturze Gloria Artis, Nagrody im. A. Zelwerowicza, Złotego Ekranu czy też nagrody Vox Populi – zdobywając tytuł mistrza mowy polskiej (2004).

Englert osiąga pełnię postaci dzięki niezwykłej kondensacji środków, umiejętności syntezy zachowań, spojrzeń, zawieszeń gestu i głosu. (Lech Śliwonik)

Grzegorz Małecki (ur. w 1975) – aktor filmowy i teatralny

Nominowany za rolę Edka w przedstawieniu „Tango”, w reż. Jerzego Jarockiego, Teatr Narodowy w Warszawie

Absolwent Akademii Teatralnej w Warszawie. Tuż po studiach odnosi sukcesy, zdobywając  I nagrodę na XVIII Festiwalu Spektakli Dyplomowych w Łodzi za rolę Gustawa-Konrada w przedstawieniu „Dziady – Zbliżenia” według Adama Mickiewicza oraz za wcielenie się w Sługę Piskorza w Szekspirowskich „Dwóch panach z Werony”. Wyróżniony został również tam przez dziennikarzy i publiczność.

Po ukończeniu – w 2000 roku – akademii, otrzymał angaż w zespole Teatru Narodowego, gdzie gra w sztukach najznakomitszych polskich reżyserów teatralnych: Jerzego Grzegorzewskiego, Jerzego Jarockiego, Jana Englerta, Piotra Cieplaka i Agnieszki Glińskiej. Wcielił się w role Rosenkrantza/Guildensterna w „Hamlecie Stanisława Wyspiańskiego”, Młodego Messerschmida w „Nartach Ojca Świętego”, Albina w „Ślubach panieńskich” czy Ili Zubatego w „Miłości na Krymie”.

Współpracuje również z Teatrem Telewizji oraz Teatrem Polskiego Radia. W swoim dorobku aktorskim ma role filmowe, m.in. Heńka, syna Kochanowskich w „Cudzie purynowym” Izabeli Cywińskiej, i serialowe.

Małecki buduje swoją rolę od środka, oszczędza gest, mówi cicho, a to tym bardziej przeraża. Kolejna wybitna rola znakomitego aktora. Rola niebanalna, pełna, zarówno piękna artystycznie, jak i przerażająca mrocznością. (z recenzji spektaklu „Tango”)

 

Nominowani w kategorii Teatr 2009

Jadwiga Jankowska-Cieślak (ur. w 1951 r.) – aktorka teatralna i filmowa.

Nominowana za rolę Ursulki w spektaklu „Trash Story albo sztuka (nie)pamięci” w reż. Eweliny Pietrowiak, Teatr Ateneum w Warszawie

Naukę aktorstwa rozpoczęła w liceum u Jadwigi Marso, w Pałacu Młodzieży w Warszawie, i kontynuowała w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Warszawie. Po ukończeniu studiów występowała w Puławskim Studium Teatralnym. W telewizji zadebiutowała u boku Mai Komorowskiej w dramacie psychologicznym „Ostatni liść”, a szeroka publiczność zapamiętała ją z udziału w słynnym serialu „Jan Serce”. Przełomem w karierze aktorki była rola Magdy w melodramacie „Trzeba zabić tę miłość”(1972), za którą otrzymała Nagrodę im. Zbyszka Cybulskiego. Jadwiga Jankowska-Cieślak jest pierwszą polską aktorką, która otrzymała prestiżową nagrodę na Festiwalu w Cannes dla najlepszej aktorki, za rolę w kontrowersyjnym węgierskim dramacie „Inne spojrzenie”, zaś za obraz „300 mil do nieba” zyskała ogromne uznanie krytyków.

Jadwiga Jankowska-Cieślak jest wspaniałą aktorką teatralną – zagrała wiele ról na deskach warszawskiego Teatru Polskiego, a przez ostatnie lata – Teatru Powszechnego. Jej kunszt aktorski został uhonorowany Nagrodą im. Aleksandra Zelwerowicza, przyznawaną przez Miesięcznik „Teatr”. Od lat 90. coraz rzadziej pojawiała się na wielkim ekranie, by w ostatnich latach wrócić i znów zachwycić grą w filmach: „Rysa”, „Co słonko widziało” (za rolę w tym obrazie otrzymała nominację do Polskiej Nagrody Filmowej Orzeł dla najlepszej aktorki drugoplanowej) i obecnie wyświetlanym „Tataraku” Andrzeja Wajdy.

Barbara Krafftówna (ur. w 1928 r.) – aktorka teatralna i filmowa.

Nominowana za rolę Anastazji R. w spektaklu „Oczy Brigitte Bardot” w reż. Macieja Kowalewskiego, Teatr na Woli w Warszawie

Aktorstwa uczyła się w krakowskim konspiracyjnym Studiu Dramatycznym Iwo Galla, gdzie dodatkowo jeszcze pobierała lekcje pantomimy i tańca. To aktorka genialna, doskonale odnajdująca się w bardzo różnych rolach. Stworzyła, zdaniem wielu krytyków, jedną z najdoskonalszych kreacji kobiecych w polskim kinie – postać Felicji w filmie „Jak być kochaną” Wojciecha Jerzego Hasa. Zagrała w nim przejmującą rolę kobiety, która poświęca wszystko dla miłości, ponosząc ostatecznie klęskę.

Barbara Krafftówna wystąpiła w kilkudziesięciu znanych filmach. Wystarczy wymienić: „Rękopis znaleziony w Saragossie” ze Zbyszkiem Cybulskim, „Cierpkie głogi” czy serial „Niewiarygodne przygody Marka Piegusa”. Któż nie pamięta stolnikowej Makowieckiej z „Przygód pana Michała”, Honoraty z serialu „Czterej pancerni i pies” czy występów aktorki w „Kabarecie Starszych Panów”? Piosenki w jej wykonaniu, takie jak: „W czasie deszczu dzieci się nudzą” czy „Przeklnę cię”, śpiewała cała Polska.

Warte zaznaczenia jest, że kilkunastoletni pobyt aktorki w Stanach Zjednoczonych nie wpłynął na jej polskość – dwa lata temu została Mistrzem Mowy Polskiej. Z okazji 80. urodzin artystka wystąpiła w napisanej specjalnie na tę okazję sztuce „Oczy Brigitte Bardot” Remigiusza Grzeli. Stworzyła w niej wybitną kreację, w której pokazała pełnię swoich możliwości aktorskich – drama tycznych, komediowych, kabaretowych, groteskowych i interpretacyjnych.

 

Nominowani w kategorii Teatr 2008

Krystyna Janda (ur. w 1952 r.) – aktorka

Nominowana za rolę Winnie w spektaklu „Szczęśliwe dni” w reż. Piotra Cieplaka, Teatr Polonia

Ukończyła szkołę muzyczną, liceum plastyczne i Państwową Wyższą Szkołę Teatralną w Warszawie (1975 r.). W latach 1976–87 była aktorką Teatru Ateneum, potem Teatru Powszechnego w Warszawie. Na scenie zagrała kilkadziesiąt wspaniałych ról: od antyku, przez Szekspira – do współczesnego repertuaru teatralnego polskiego i światowego. Na swoim koncie ma sukcesy właściwie we wszystkich gatunkach scenicznych. Jest jedną z najbardziej znanych aktorek teatralnych, filmowych, estradowych w Polsce, także zagranicą.

Reżyserka, producentka spektakli teatralnych. Od 2005 r. prowadzi prywatny Teatr Polonia w Warszawie, w którym również reżyseruje sztuki i w nich występuje.

Jej filmowym debiutem aktorskim była rola Agnieszki w „Człowieku z marmuru” A. Wajdy. Na świecie znana jest z wielokrotnie nagradzanej roli Antoniny Dziwisz w „Przesłuchaniu” Bugajskiego (Złota Palma za najlepszą rolę żeńską, 1990). Jako reżyser filmowy zadebiutowała w roku 1995 filmem „Pestka”.

Laureatka wielu nagród i odznaczeń, m.in.: Nagrody im. Z. Cybulskiego za najlepszy debiut (1978 r.), SuperWiktora za całokształt twórczości (1998 r.), w 2005 r.- Nagrody Głównej Złote Lwy za najlepszą główną rolę kobiecą oraz Gloria Artis, za wybitny dorobek aktorski oraz Medalu Karola Wielkiego za postawę proeuropejską (2006).

Krystyny Jandy nie trzeba szerzej przedstawiać. Kreacje w filmach Wajdy, Kieślowskiego, Zanussiego, Istvana Sabo – mówią same za siebie. (miesięcznik Wyspa)

Dominika Kluźniak (ur. w 1980 r.) – aktorka

Nominowana za rolę Pippi Pończoszanki w spektaklu „Pippi Pończoszanka” w reż. Agnieszki Glińskiej, Teatr Dramatyczny w Warszawie

W 2003 roku ukończyła Akademię Teatralną w Warszawie i od razu otrzymała angaż w bardzo cenionym Teatrze Dramatycznym w Warszawie. Krytycy dostrzegli w niej zdolną aktorkę, gdy jeszcze była studentką – na XXI Festiwalu Szkół Teatralnych w Łodzi zdobyła nagrodę dziennikarzy, a rok później – teatralną nagrodę Feliksa za drugoplanowe role kobiece – Jakuszki, w przedstawieniu „Obsługiwałem angielskiego króla” wg Hrabala, oraz Jadwigi w „Pamiętniku” wg Gombrowicza w Teatrze Dramatycznym w Warszawie. Dominika Kluźniak jest także aktorką filmową – wystąpiła m.in. w filmach: „Lejdis”, „Tylko mnie kochaj” i „Boża Podszewka. Część Druga”.

Potrafi zagrać i nastoletnią dziewczynkę, i dojrzałą matronę. Dominika Kluźniak może okazać się największym aktorskim odkryciem naszego kina w bieżącym sezonie (za magazynu Film)

 

Nominowani w kategorii Teatr 2007

Wojciech Kępczyński (ur. 1949 r.) – reżyser

Nominowany za reżyserię sztuki „Akademia Pana Kleksa”, Teatr Muzyczny „Roma”

Absolwent warszawskiej PWST. W latach 1991-1998 dyrektor Teatru im. Jana Kochanowskiego w Radomiu. Twórca i dyrektor trzech edycji Międzynarodowego Festiwalu Gombrowiczowskiego. Reżyser uznanych za sukces nie tylko artystyczny, ale i komercyjny, znanych musicali, m.in.: „Józef i cudowny płaszcz snów w technikolorze”, „Fame”, „Crazy For You”, „Orfeusz w piekle” czy „Miss Sajgon”. Od trzech lat pełni funkcje dyrektora Teatru Muzycznego „Roma” w Warszawie. Jest fanatykiem musicalu. Wszystkie produkcje, które dotąd wystawił, łączy niebywały rozmach inscenizacyjny, pomysłowość efektów i scenografii.

Za prowadzenie teatru muzycznego podczas XXIII Przeglądu Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu otrzymał dyplom mistrzowski (Nagrodę im. Aleksandra Bardiniego). Dostał również Złoty Krzyż Zasługi w uznaniu wybitnych zasług w działalności na rzecz rozwoju kultury i za osiągnięcia w pracy organizatorskiej.

Wystawienie tej sztuki jest wybitnym osiągnięciem świetnie zespolonej sztuki reżyserskiej z techniką teatralną (…) Stanowi istotny krok w drodze do sformułowania poetyki polskiego musicalu. (Lech Śliwonik)

Stefan Niedziałkowski (ur. 1945 r.) – aktor, reżyser, choreograf, autor scenariuszy dla teatru pantomimy, pedagog

Nominowany za reżyserię i choreografię spektaklu „Dusioł”, Teatr Wielki – Opera Narodowa w Warszawie

W latach 1964-75 aktor Wrocławskiego Teatru Pantomimy Henryka Tomaszewskiego, od 1975 inicjator, współtwórca i aktor Sceny Mimów przy Warszawskiej Operze Kameralnej. W latach 1979-93 otworzył i prowadził szkołę mimów na nowojorskim Manhattanie. Tu założył własny zespół pantomimy, z którym wystawił wiele spektakli. Uczył sztuki mimu na uniwersytetach amerykańskich. Był wielokrotnie zapraszany przez Marcela Marceau do prowadzenia wykładów w jego paryskiej szkole. Po powrocie do kraju objął kierownictwo artystyczne Warszawskiego Teatru Pantomimy w Państwowym Teatrze Żydowskim w Warszawie, a następnie założył Studio Mimów przy Teatrze na Woli, w którym kształci przyszłych artystów tej sztuki. Pomysłodawca i dyrektor artystyczny Międzynarodowego Festiwalu Sztuki Mimu w Teatrze na Woli.

Mimem stawałem się przez wiele lat. I nadal nim się staję, bo to jest proces ciągły, niekończący się. (Stefan Niedziałkowski)

 

Nominowani w kategorii Teatr 2006

Piotr Cieplak (ur. 1960 r.) – reżyser teatralny i telewizyjny, absolwent Wydziału Wiedzy o Teatrze warszawskiej PWST

Nominowany za reżyserię sztuki dla dzieci „Amelka, bóbr i król na dachu” Tankreda Dorsta w Teatrze Guliwer w Warszawie

Uczył się na przedstawieniach Jerzego Jarockiego, Andrzeja Wajdy i Teatru Ósmego Dnia. Był dyrektorem artystycznym warszawskiego Teatru Rozmaitości, reżyserem w Teatrze Dramatycznym w Warszawie. W 2000 roku, za spektakl „Wesołe kumoszki z Windsoru” Szekspira otrzymał nagrodę Złotego Yoricka za najlepsze przedstawienie szekspirowskie sezonu. Reżyseruje gościnnie w teatrach na terenie całego kraju. Ważną częścią twórczości teatralnej Piotra Cieplaka jest praca dla dzieci i z dziećmi. Wystarczy wymienić nietypowy spektakl oparty na miniaturach literackich stworzonych przez dzieci z porażeniem mózgowym. Nie bez powodu otrzymał PASZPORT Polityki – za konsekwentne opowiadanie w teatrze o solidarności, współczuciu, budowaniu przez człowieka własnej tożsamości.

Krzysztof Warlikowski (ur. 1962 r.) – reżyser, studiował historię, filologię romańską i filozofię na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie

Nominowany za reżyserię przedstawienia „Krum” Hanocha Levina w Teatrze Rozmaitości w Warszawie

W 1983 roku wyjechał do Francji, gdzie uczęszczał na seminarium z teatru antycznego w École Pratique des Hautes Études. Studiował również na Sorbonie filozofię, literaturę francuską i języki. W 1989 roku wrócił do kraju i zdał na Wydział Reżyserii i Dramatu w krakowskiej PWST.

Krzysztof Warlikowski jest obecnie jednym z najoryginalniejszych i najwybitniejszych reżyserów średniego pokolenia. Swoją sztuką budzi spory i kontrowersje, ale jest ona tak intrygująca, że zdobył sobie europejską pozycję. Dziś należy do czołowych reprezentantów polskiej kultury za granicą. Szczególne dotyczy to reżyserowanych dramatów szekspirowskich wystawianych na znanych scenach Europy. Zajmuje się również inscenizacją przedstawień operowych. Najważniejsze pozycje w jego dorobku reżyserskim związane są z teatrami warszawskimi – Dramatycznym i Rozmaitości.

 

Nominowani w kategorii Teatr 2005

Janusz Gajos – aktor, absolwent Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej i Filmowej w Łodzi

Nominowany za role: Willy’ego Lomana w przedstawieniu „Śmierć komiwojażera”, w reżyserii Kazimierza Kutza i Księdza Kubali w przedstawieniu „Narty Ojca Świętego”, w reżyserii Piotra Cieplaka

Aktor wielu teatrów warszawskich, ostatnio występuje w zespole Teatru Narodowego. Znany zarówno widzom teatralnym, telewidzom, jak i miłośnikom dobrego kina. Wystarczy przypomnieć jego role w serialu Czterej pancerni i pies, która przyniosła mu popularność, Ucieczce z kina „Wolność”, Wahadełku, Alternatywy 4, Żółtym szaliku, Psach, Dyrygencie, Dekalogu IV i wielu innych.

Jest jednym z najbardziej cenionych i znanych aktorów polskich.

 

 

 

 

Irena Jun – aktorka

Nominowana za wybitną rolę w monodramie „Biesiada u hrabiny Kotłubaj” Witolda Gombrowicza

Absolwentka Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie, pedagog w warszawskiej Akademii Teatralnej, reżyser, juror Ogólnopolskiego Konkursu Recytatorskiego, Ogólnopolskiego Festiwalu Teatrów Jednego Aktora oraz Ogólnopolskich Spotkań Amatorskich Teatru Jednego Aktora.

Ma na swoim koncie blisko sto ról. Jest aktorką teatralną spełniającą się w monodramie, recytacji poezji, od 22 lat związana z Teatrem Studio w Warszawie. W wydanej w USA książce pt. Women In Beckett, uznana została za jedną z najlepszych wykonawczyń ról beckettowskich na świecie. Od lat prowadzi własny Jednoosobowy Teatr Ireny Jun.

Laureatka kilkunastu nagród.

 

 

 

Nominowani w kategorii Teatr 2004

Wojciech Krukowski (ur. 1944 r.) – animator kultury, reżyser, grafik prasowy

Nominowany za scenariusz i reżyserię spektaklu „Jak śnimy, że żyliśmy. Tylko jedną godzinę”

Po ukończeniu Liceum Sztuk Plastycznych w Gdyni, kontynuował naukę na Uniwersytecie Warszawskim. Już podczas studiów został kierownikiem programowym najsłynniejszego klubu studenckiego Hybrydy.

Po otrzymaniu dyplomu założył grupę teatralną Akademia Ruchu w Warszawie, której reżyserem i dyrektorem artystycznym jest do dziś. Poza spektaklami wystawianymi we wnętrzach, grupa ta jako pierwsza w Polsce stworzyła regularny program artystyczny przedstawiany na otwartej przestrzeni miejskiej, czyli akcje plenerowe, instalacje, performances. Akademia Ruchu jest ośrodkiem prowadzącym m.in. „warsztaty latające” dla młodzieży ze środowisk małych miast, organizującym festiwale (i uczestniczącym w wielu festiwalach teatralnych np. w Chicago, Nancy, Caracas), wystawy, publikującym wydawnictwa poświęcone sztuce współczesnej. Wojciech Krukowski założył i prowadził wiele znanych ośrodków kultury:

• Centrum Środowisk Artystycznych Dziekanka
• Pracownia Dziekanka (jedna galeria lat 70/80)
• Ośrodek CORA, na Pradze Południe, zamknięty podczas stanu wojennego
• Kino/Teatr TĘCZA.

Od kilkunastu lat jest dyrektorem Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski w Warszawie.

 

Grzegorz Laszuk (ur. 1967 r.) – drukarz, manager, artysta, reżyser, lider Komuny Otwock

Nominowany za spektakl „Prerechodnik/Bauman”

Przybliżając dokonania Grzegorza Laszuka, należy mówić o całej, 20-osobowej grupie tworzącej Komunę Otwock – anarchistycznej wspólnocie działań.

Komuna Otwock jest jednym z najbardziej interesujących zjawisk kultury alternatywnej w Polsce. Od 1989 roku grupa ta prowadzi niezależny, lokalny program społeczno-kulturalny, zmierzający do poszerzenia granic wolności, tolerancji i wrażliwości społecznej. Propaguje aktywność i wzajemną pomoc jako podstawy współistnienia. W latach 1996-1999 grupa prowadziła bazę ekologiczną, realizując program „Zielone szkoły”, niezależne radio Czosnek, Galerię Miejsc. Obecnie realizuje heppeningi, koncerty, pokazy filmowe w szkołach, imprezy okolicznościowe. Grzegorz Laszuk stworzył sam projekt – Parada Marzeń, który stawia sobie za cel włączenie mieszkańców Otwocka do dyskusji nad problemami miasta. Lokalność – to słowo określające działania tej grupy.

Najbardziej jednak Komuna Otwock znana jest ze swej działalności teatralnej i to nie tylko w kraju. Wszystkie przedstawienia wyróżniają się prostotą. Łączą elementy teatru, koncertu, widowiska multimedialnego i performance art.

 

Nominowani w kategorii Teatr 2003

Ignacy Gogolewski (ur.1931 r.) – aktor, reżyser

Nominowany za role teatralne w sztukach „Na czworakach”, „Operetka”, „Ostatni”

Absolwent warszawskiej Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej. Pełnił funkcję dyrektora Teatru Śląskiego w Katowicach, Teatru im. J. Osterwy w Lublinie, Teatru Rozmaitości w Warszawie. Grał w warszawskich teatrach – Teatrze Polskim, Teatrze Dramatycznym, Teatrze Współczesnym. Obecnie jest aktorem Teatru Narodowego w Warszawie. Oprócz znakomitych ról teatralnych (m.in. słynna rola Konrada w Dziadach A. Mickiewicza), szerokiej publiczności znany jest z ról w sztukach i filmach telewizyjnych oraz fabularnych, m.in.: Antka Boryny w Chłopach w reżyserii Jana Rybkowskiego czy w Hrabinie Cosel w reżyserii Jerzego Antczaka. Sam wyreżyserował Dom Św. Kazimierza, film poświęcony ostatnim chwilom życia Cypriana Norwida. Został on wyemitowany w TVP w 2002 r. Stworzył wybitne role teatralne. Uznany za jednego z ostatnich kontynuatorów starej szkoły aktorskiej.

Otrzymał wiele znaczących nagród, m.in.:

• Srebrną Maskę w plebiscycie czytelników Ekspressu Wieczornego;
• Złoty Ekran sezonu 1969/70;
• Honorowy medal im. Juliusza Osterwy;
• Nagrodę specjalną jury X Opolskich Konfrontacji Klasyki Polskiej;
• Nagrodę im. Aleksandra Zelwerowicza.

Sześciokrotnie nagrodzony przez Komitet ds. Radia i Telewizji.

Sukces jego aktorstwa polega na znakomitym portretowaniu rozdarć wewnętrznych człowieka. Drugą jego dominantą jest głos i doskonałe wyczucie na frazę muzyczną wypowiadanego słowa. (Krzysztof Głogowski)

Agnieszka Glińska (ur.1968 r.) – aktorka, reżyserka

Nominowana za reżyserię „Wiśniowego Sadu” Antoniego Czechowa

Absolwentka Wydziału Aktorskiego oraz Wydziału Reżyserii PWST w Warszawie. Reżyseruje przede wszystkim na scenach warszawskich, w Teatrze Ateneum, Teatrze Współczesnym, Teatrze Powszechnym oraz Teatrze Dramatycznym, jak również spektakle telewizyjne. Osobny rozdział jej pracy artystycznej stanowi praca pedagogiczna – jest prodziekanem Wydziału Aktorskiego Akademii Teatralnej w Warszawie (dawniej PWST).

Uhonorowano jej działalność artystyczną wieloma nagrodami. Otrzymała m.in.:

• Paszport Polityki;
• Feliksa Warszawskiego;
• Nagrodę im. Leona Schillera.

Jest dziś jednym z najbardziej rozchwytywanych młodych reżyserów. Jej nazwisko na afiszu stało się gwarancją nie tylko wysokiego poziomu, nie tylko dobrego aktorstwa (Glińska umie rozruszać nawet aktorów drugoplanowych), ale też pełnej widowni. (Gazeta Stołeczna nr 82/2001)

 

Nominowani w kategorii Teatr 2002

Ignacy Gogolewski (ur.1931 r.) – aktor, reżyser

Nominowany za role Laurentego w sztuce „Na czworakach”, Hrabiego Szarama w „Operetce” oraz Eurypidesa w „Żabach”

Absolwent warszawskiej Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej. Pełnił funkcję dyrektora Teatru Śląskiego w Katowicach, Teatru im. J. Osterwy w Lublinie, Teatru Rozmaitości w Warszawie. Grał w warszawskich teatrach – Teatrze Polskim, Teatrze Dramatycznym, Teatrze Współczesnym. Obecnie jest aktorem Teatru Narodowego w Warszawie. Oprócz znakomitych ról teatralnych (m.in. słynna rola Konrada w Dziadach A. Mickiewicza), szerokiej publiczności znany jest z ról w sztukach i filmach telewizyjnych oraz fabularnych, m.in.: Antka Boryny w Chłopach w reżyserii Jana Rybkowskiego czy w Hrabinie Cosel w reżyserii Jerzego Antczaka. Sam wyreżyserował Dom Św. Kazimierza, film poświęcony ostatnim chwilom życia Cypriana Norwida. Został on wyemitowany w TVP w 2002 r. Stworzył wybitne role teatralne. Uznany za jednego z ostatnich kontynuatorów starej szkoły aktorskiej.

Otrzymał wiele znaczących nagród, m.in.:

• Srebrną Maskę w plebiscycie czytelników Ekspressu Wieczornego;
• Złoty Ekran sezonu 1969/70;
• Honorowy medal im. Juliusza Osterwy;
• Nagrodę specjalną jury X Opolskich Konfrontacji Klasyki Polskiej;
• Nagrodę im. Aleksandra Zelwerowicza.

Sześciokrotnie nagrodzony przez Komitet ds. Radia i Telewizji.

Sukces jego aktorstwa polega na znakomitym portretowaniu rozdarć wewnętrznych człowieka. Drugą jego dominantą jest głos i doskonałe wyczucie na frazę muzyczną wypowiadanego słowa. (Krzysztof Głogowski)

Jarosław Kilian (ur. w 1962 r.) – reżyser

Nominowany za reżyserię spektaklu „Przygody Sindbada Żeglarza” Bolesława Leśmiana, wystawionego w Teatrze Polskim w 2002 r.

Wywodzi się z rodziny od trzech pokoleń związanej z teatrem; ojciec Adam Kilian jest scenografem. Ukończył historię sztuki na Uniwersytecie Warszawskim i reżyserię w PWST w Warszawie. Od 1990 roku pracuje w teatrach dramatycznych i operowych w całej Polsce. Jako reżyser realizował dramaty klasyczne (Szekspir), polski dramat romantyczny (Słowacki), sztuki współczesne (Różewicz, Grochowiak, Galin), a także widowiska dla dzieci (Leśmian, Zofia Kossak). Reżyserował opery, ostatnio Antygonę Zbigniewa Rudzińskiego oraz widowiska plenerowe (Misterium – Świątynia Opatrzności). Był współautorem cyklu Muzyka łagodzi obyczaje w TVP. Od 1999 r. jest dyrektorem artystycznym Teatru Polskiego w Warszawie, wykłada na Wydziale Reżyserii Akademii Teatralnej oraz w Collegium Civitas w Warszawie.

Do jego ważniejszych realizacji należą: Komedia omyłek Szekspira, wystawiona w Teatrze Kochanowskiego w Opolu (1991), Kynolog w rozterce – opera Czyża i Mrożka, wystawiona w Operze Narodowej w Warszawie (1993), Balladyna Słowackiego, wystawiona w Teatrze Powszechnym w Warszawie (1994), Kartoteka Różewicza, Teatr Miejski w Gdyni (1994), oraz spektakle w Teatrze Polskim w Warszawie: Pastorałka L. Schillera (1996), Sen nocy letniej Szekspira (1998) Igraszki z diabłem Drdy (1999), Zielona Gęś K. I.Gałczyńskiego (2000), Don Juan Moliera (2001).

Nagrodzony:

• Nagroda im. Korzeniewskiego, 1995 r.
• Nagroda Atest ASSITEJ za przedstawienie Kłopoty Kacperka, góreckiego skrzata w Teatrze Lalka w Warszawie, 1999
• Odznaczenie – Zasłużony Działacz Kultury, 1996.

Ostatnio zaktualizowano 24 września 2024 o 12:33