Sztuki Plastyczne

Nominowani w kategorii Sztuki Plastyczne 2024

Agata Skwarczyńska – scenografka, artystka wizualna, kuratorka

Nominowana za projekt „Lekcja anatomii – rekonfiguracja”, sala teatralna Cricoteki w Krakowie

Stworzyła scenografię i oprawę wizualną do licznych spektakli teatralnych w Polsce i za granicą. W latach 2010–2011 objęła kuratelę nad polską ekspozycją narodową i architektury w ramach Prague Quadrennial of Performance Design and Space 2011. W 2015 r. i 2022 r. nagrodzona Złotą Maską za scenografię do przedstawień „Królowa Margot. Wojna skończy się kiedyś” i „Krum” w Teatrze Polskim w Bielsku-Białej. W 2017 r. podczas World Stage Design w Tajpei na Tajwanie otrzymała Złotą Nagrodę w kategorii performance design za scenografię, kostiumy i reżyserię światła do spektaklu „Trędowata. Melodramat” dla Teatru Polskiego w Bydgoszczy. W 2017 r. nagrodzona za najlepszą scenografię do spektaklu „Przebudzenie wiosny” na International Drama Schools’ Festival w Rabat (Maroko). Prowadziła warsztaty mistrzowskie m.in.: w New Delhi (Indie), Mexico City (Meksyk), Floryda (USA), Praga (Czechy). W swoich projektach kieruje się doświadczeniami sztuki konceptualnej oraz minimalizmu. Interesuje ją symbiotyczna relacja między aktorem i zaprojektowaną przestrzenią. Ulubionym materiałem, po który często sięga w swych pracach, jest tkanina.

 

 

Teresa Starzec – malarka, graficzka

Nominowana za wystawę „Oczka się gubią, ale do oczek zawsze można wrócić” w Galerii Sztuki Współczesnej Muzeum Północno-Mazowieckiego w Łomży

W latach 1972–1978 studiowała na Wydziale Grafiki i Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, a w latach 1975–1976 na Wydziale Grafiki Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych w Sztokholmie. Dyplom uzyskała w 1978 r. w pracowni drzeworytu Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Mieszka i pracuje w Warszawie oraz na Podlasiu. Artystka zajmuje się malarstwem, drzeworytem, wideo, fotografią. Jest założycielką i mentorką najstarszej w Polsce Fundacji Atelier zajmującej się edukacją artystyczną. Ma w dorobku 47 wystaw indywidualnych i wiele wystaw grupowych. Jej prace eksponowane są w kolekcjach m.in.: Muzeum Narodowego w Krakowie, Gabinetu Rycin Biblioteki Narodowej w Warszawie, Zachęty – Narodowej Galerii Sztuki w Warszawie, British Museum w Londynie oraz Ministerstwa Kultury i Sztuki w Warszawie.

Obrazy olejne Teresy Starzec buduje dynamika nakładających się barw. Artystka świadomie nawiązuje do tradycji abstrakcji wywodzącej się z metafizycznej kontemplacji natury, gdzie kolor odgrywał ważną rolę.

 

Nominowani w kategorii Sztuki Plastyczne 2023

Antoni Fałat – malarz, grafik i rysownik

Nominowany za wystawę „Antoni Fałat – malarstwo”, Galeria Sztuki Katarzyny Napiórkowskiej w Warszawie

Absolwent Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie w pracowni Aleksandra Kobzdeja. Założyciel warszawskiej grupy AUT (Aut Pictura Aut Nihil), której programem był „polski styl, polska figuracja, polska egzotyka”. Inicjator ruchu artystycznego „O poprawę”, który na początku lat 70. skupiał grono absolwentów warszawskiej akademii, postulujących odświeżenie języka malarskiego. W latach 80. uczestniczył w ruchu kultury niezależnej. W 1992 roku założył Europejską Akademię Sztuk w Warszawie, której był pierwszym rektorem. W latach 1992-1996 był członkiem Rady Kultury przy Prezydencie RP. Jest laureatem licznych nagród, m.in. Złotego Medalu na III Festiwalu Sztuk Pięknych Zachęta oraz Złotego Medalu Bielskiej Jesieni. W 2018 roku nominowany do Nagrody im. Cypriana Kamila Norwida. Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim Odrodzenia Polski oraz Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. Nominowana ekspozycja ukazywała – jak wyjaśnia Justyna Napiórkowska w uzasadnieniu wniosku – wielowymiarowość i odrębność artystycznej obecności Antoniego Fałata w obiegu sztuki. Artysta wnika w intymny świat swoich bohaterów, niejednokrotnie dzieląc się bardzo dyskretnym i niedosłownym komentarzem.

 

Adam Styka – malarz, grafik

Nominowany za wystawę w Galerii Opera w Warszawie

Absolwent Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Łodzi w pracowni prof. Mariana Jaeschke. Profesor Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie i Wydziału Artystycznego Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. Od 2010 roku prowadzi pracownię malarstwa w Wyższej Szkole Informatyki Stosowanej i Zarządzania w Warszawie. Brał udział w 35 wystawach indywidulnych i ponad 200 prestiżowych wystawach zbiorowych w kraju i za granicą. Jego prace znajdują się w muzeach oraz kolekcjach prywatnych. Był wielokrotnie stypendystą Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz The Society for Arts of Chicago. Zdobył wiele nagród i wyróżnień, m.in.: nagroda publiczności na Sympozjum Artystów Plastyków i Naukowców (1966), Premio Internazionale „Apollo Musagete” (1985), wyróżnienie na XXI Międzynarodowym Festiwalu Malarstwa w Cagnes-sur-Mer (1989). Odznaczony Srebrnym i Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. Nominowana wystawa zawierała prace artysty z ostatnich 20 lat, które jak pisze w uzasadnieniu wniosku rektor warszawskiej ASP Błażej Ostoja Lniski – urzekają klarownością i harmonią. Kontemplowanie tej dynamicznej sztuki intryguje i zaciekawia, ale jednocześnie daje poczucie wewnętrznej równowagi i spokoju.

 

Nominowani w kategorii Sztuki Plastyczne 2022

Jan Gostyński – rzeźbiarz, rysownik

Nominowany za wystawę „Nie/ludzie”, Strefa Elektro Mazowieckiego Instytutu Kultury
w Warszawie

Studiował na Wydziale Grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie (2013-2014). W 2019 roku uzyskał dyplom na Wydziale Rzeźby, który obronił w Pracowni prof. Adama Myjaka i Pracowni Rysunku u dr. hab. Małgorzaty Gurowskiej. Praca dyplomowa „Nie-ludzie”, nominowana do Nagrody im. Cypriana Kamila Norwida, składała się z dziewięciu rzeźb oraz aneksu z rysunku. W latach 2015- 2017 studiował w pracowni gościnnej u prof. Krzysztofa Bednarskiego as. Andrzeja Kokoszy. Od 2014 roku jest stałym uczestnikiem grupy artystycznej Eksperymentalne Laboratorium Naukowo-Badawcze. W 2016 roku uczestniczył w Konferencji Naukowo-Artystycznej NIE WOLNO, która odbyła się w warszawskiej Harendzie. W latach 2018-2019 był stypendystą rektora za wybitne osiągnięcia artystyczne. Brał udział w takich wystawach jak: „Brzmienia Przestrzeni” w Galerii Promocyjnej Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie (2017), „Bez początku. Bez końca” w Galerii ARTZoNE w Krakowie (2018), „Refugees Welcome” w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie (2018) oraz wystawie grupowej (przy współpracy z Berlińskim Uniwersytetem Sztuk Pięknych, 2018) w galerii Salon Akademii w Warszawie i „Uniwersum” w Galerii PROM w Warszawie (2020).

 

Maciej Januszewski – rysownik, grafik, rzeźbiarz, projektant książek, fotograf

Nominowany za wystawę „Człowiek o bardzo czułych kolcach”, Galeria Sztuki Współczesnej „Oranżeria” w Pałacu w Jabłonnie

Absolwent Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie (2014). Otrzymał dyplom z wyróżnieniem za trzy-częściowy projekt malarski, graficzny i projekt książki autorskiej, zaprezentowany na wystawie „Coming Out najlepsze dyplomy warszawskiej ASP” (promotorzy: prof. Andrzej Węcławski, prof. Lech Majewski, prof. Henryk Gostyński). W 2021 roku uzyskał tytuł doktora nauk o sztuce (praca doktorska „Człowiek o bardzo czułych kolcach”, promotor prof. Henryk Gostyński). Pokazywał prace na wystawach indywidualnych w kraju i za granicą. Był uczestnikiem i współorganizatorem Eksperymentalnego Laboratorium Naukowo-Badawczego. Autor projektów i koncepcji książek. Jego prace malarskie, rzeźbiarskie, graficzne i fotograficzne znajdują się w wielu kolekcjach prywatnych. Podróżuje przez media i techniki, po ścieżce ekspresyjnej figuracji. Zazwyczaj ogranicza się do czerni bądź barwy materiału, w którym pracuje. Patrzy, zapamiętuje i przypominając sobie obrazy, destyluje kulturę w nowe znaki. Powołuje na świat nowe formy na styku figuracji, abstrakcji i reprezentacji stanów emocjonalnych. W jego pracach często widoczne są motywy wewnętrznej sprzeczności, chęci ucieczki do natury i nostalgii za tym, co jeszcze nie wydarzone.

 

Nominowani w kategorii Sztuki Plastyczne 2021

Janusz Fogler – fotograf, wydawca, nauczyciel akademicki

Nominowany za wystawę „Powrót do ogrodu”, Ney Gallery & Prints w Warszawie

Studiował Geografię na Uniwersytecie Warszawskim. Doktorat i habilitację zrobił na Wydziale Grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Pełnił tam funkcję dziekana Wydziału Sztuki Mediów i Scenografii. Przez całe życie zawodowe fotografuje i wydaje książki. Był dyrektorem Wydawnictw Artystycznych i Filmowych, które w 1993 r. odkupił od skarbu państwa, oraz prezesem CHZ Ars Polona. Sprawował funkcje prezesa Polskiego Towarzystwa Wydawców Książek, Związku Polskich Artystów Fotografików, wiceprezesa Polskiej Izby Książki. Przewodniczył Radzie Nadzorczej Oficyny Wydawniczej AURIGA. Od 2009 r. jest przewodniczącym Zarządu Stowarzyszenia Autorów ZAiKS, a od 2014 r. redaktorem naczelnym czasopisma naukowego Acta Poligraphica. W 1987 r. został wybrany do grupy 100 najlepszych fotoreporterów świata. Publikował swoje prace w USA, Japonii, Niemczech, Szwajcarii, Francji, Rosji i Wielkiej Brytanii. Jest autorem dziesięciu książek, blisko sto zilustrował własnymi zdjęciami. Odznaczony m.in. Medalem „Zasłużony dla Kultury Polskiej” oraz brązowym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Edukacji Narodowej i Złotą Odznakę Honorową Stowarzyszenia Księgarzy Polskich.

 

 

 

Piotr Welk – grafik, programista, malarz, fotografik

Nominowany za wystawę „Autoportret”, Galeria Sztuki na Prostej w Jabłonnie

Studiował na Wydziale Grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Dyplom uzyskał w roku 1998 w pracowni prof. Waldemara Świerzego. Na macierzystej uczelni pracuje na Wydziale Grafiki oraz prowadzi pracownię Multimedialnej Kreacji Artystycznej. Założył również własną firmę multimedialną „Gargulio”. Pracuje w obszarze nowych technik i technologii graficznych, zwanych niekiedy grafiką cyfrową, wykorzystywanych w animacji, filmie i strategiach komunikacji wizualnej, które dają ogromne, nieznane jeszcze do niedawna, możliwości precyzyjnego obrazowania. Zajmuje się plakatem, opracowaniem graficznym książek, rysunkiem, malarstwem, fotografią, wideoartem. Tworzy grafiki komputerowe w technikach 2D i 3D, animacje komputerowe i efekty specjalne do filmów animowanych. Jest autorem instalacji multimedialnych. W plakacie łączy technikę tradycyjną z grafiką komputerową. Za pomocą technik komputerowych dokonuje introspekcji w materię obiektów o niespotykanej dotąd rozdzielczości obrazu, odwzorowującej niemal molekularną budowę graficznych linii, punktów, cząsteczek. Okrzyknięty przez Pawła Miszewskiego „digitalnym argonautą”.

 

 

 

 

Nominowani w kategorii Sztuki Plastyczne 2020

Andrzej J. Jaroszewicz – operator filmowy, fotografik

Nominowany za wystawę retrospektywną fotografii „Między lustrami”, Ney Gallery & Prints w Warszawie

Autor zdjęć do ponad 50 filmów fabularnych, dokumentalnych, seriali i widowisk telewizyjnych. Z Andrzejem Żuławskim zrobił sześć filmów (Na srebrnym globie, Borys Godunow, Błękitna nuta, Szamanka, Opętanie, Diabeł). W roku 2002 na festiwalu Camerimage odebrali razem Złotą Żabę za duet reżyser-operator. Współpracował m.in. z Andrzejem Wajdą (Smuga cienia, Bigda idzie), Krzysztofem Kieślowskim (Dekalog VIII), Jerzym Kawalerowiczem (Quo vadis), Feliksem Falkiem (Nocleg, W środku lata). Dyplom Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi zrobił dopiero w latach 90-tych – później doktorat i profesurę. Dziś wykłada na swojej Alma Mater, w Warszawskiej Szkole Filmowej i Gdyńskiej Szkole Filmowej. W 2019 roku otrzymał Nagrodę Polish Society of Cinematographers za całokształt twórczości i Nagrodę 100-lecia ZAiKS.

W filmie realizuję po prostu wizję reżysera i staram się patrzeć na świat jego oczami. W momencie, kiedy biorę aparat do ręki, zmienia się ta perspektywa na moją własną; ode mnie wychodzi impuls, fotografuję to, co lubię i jak lubię – realizuję swoją wizję. (Andrzej Jaroszewicz, www.fotopolis.pl)

 

Rafał Olbiński – malarz, plakacista, ilustrator, grafik, scenograf

Nominowany za scenografię do spektaklu „Czarodziejski flet”, Warszawska Opera Kameralna

Absolwent Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej (1969). W 1981 roku wyemigrował do USA, gdzie wykłada w nowojorskiej Szkole Sztuk Pięknych. Jego plakaty i ilustracje ukazują się regularnie na łamach czasopism Newsweek, Time, Business Week, New York Times, New Yorker. Jest twórcą licznych plakatów dla amerykańskich oper (New York City Opera, Utah Opera, Pacific Opera San Francisco, Philadelphia Opera). W 2002 roku zadebiutował jako scenograf w przedstawieniu Don Giovanni w Filadelfii. Jego obrazy znajdują się w największych kolekcjach sztuki współczesnej (Biblioteka Kongresu, Carnegie Foundation, Republic New York Corporation), a także w wielu prywatnych zbiorach na całym świecie. Za swoje plakaty, ilustracje i obrazy otrzymał ponad 100 nagród, m.in. międzynarodowego Oskara za Najbardziej Znaczący, Niezapomniany Plakat Świata Prix Savignac (1994). Odznaczony został Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2012).

Wszystkie jego dobrze znane pomysły i wizje – ptako-ludzie, poetyckie drzewa, niebieskie chmurki i twarze, księżyce i słońca – służą tym razem Mozartowi. Ożywione w wizualizacjach zyskały nowe życie i wpasowały się w bajkową opowieść. (Jacek Marczyński, Ruch Muzyczny)

 

 

 

 

Nominowani w kategorii Sztuki Plastyczne 2019

Krzysztof Ćwiertniewski – grafik, rysownik

Nominowany za wystawę Obrazy Dynamiczne, Galeria Młodych Twórców „Łazienkowska”

Dyplom obronił z wyróżnieniem w 2012 roku na Wydziale Grafiki w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Doktor sztuki (2018) i wykładowca. Zajmuje się grafiką, rysunkiem, fotografią oraz filmem eksperymentalnym. Jest także doświadczonym grafikiem użytkowym i producentem krótkich etiud filmowych. W pracy zawodowej łączy umiejętności wypracowane na płaszczyźnie użytkowej, wiedzę zdobytą w procesie akademickim z pasją, która motywuje go codziennie do realizowania kolejnych zadań. Badając nowe technologie obrazowania, skupia uwagę na kolorze, świetle oraz czasie – łącząc naukę ze sztuką. Jest laureatem ponad 30 nagród i wyróżnień w konkursach i na festiwalach o zasięgu krajowym i międzynarodowym.

Obrazy dynamiczne (…) trwają tak długo, jak odbiorca na nie patrzy. Mają w sobie fenomen czasu zaklęty w obrazie i ten fenomen odkrywamy za każdym razem na nowo – zmieniając kąt patrzenia, odległość od pracy, jej oświetlenie. Widać w nich grę i zależność światła i barwy. Prace Krzysztofa Ćwiertniewskiego wciągają, włączają w dialog z takimi partnerami jak barwa, światło, materia. [Stanisław Wieczorek, z uzasadnienia wniosku]

 

Franciszek Maśluszczak – malarz, rysownik, grafik

Nominowany za kolekcję obrazów Obrazy i rysunki

Dyplom uzyskał w 1974 roku w pracowni grafiki prof. Juliana Pałki w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Jest wykładowcą w katedrze Malarstwa i Rysunku na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej. Zasiada w Radzie Artystycznej ZPAP oraz Komisji Architektoniczno-Artystycznej przy Kurii Metropolitalnej Warszawskiej. Jego twórczość prezentowana jest w muzeach w Polsce i za granicą, m.in. w: Muzeum Narodowym w Krakowie, Muzeum Narodowym w Szczecinie, Muzeum Okręgowym w Zamościu, Muzeum Pokoju w Tokio, Muzeum Miejskim w Gandawie, Muzeum im. Chagalla w Witebsku oraz licznych kolekcjach prywatnych. Robi ilustracje do gazet i książek, projektuje okładki, wydawnictwa i plakaty. Jego malarstwo jest z założenia metaforyczne. Maluje ludzi o zdeformowanych proporcjach, na tle odrealnionego pejzażu. Jest laureatem Nagrody Miasta Stołecznego Warszawy za całokształt twórczości, Nagrody im. Brata Alberta w Rzeszowie oraz Nagrody Aukcji Wielkiego Serca w Krakowie.

Obraz przedstawia prawdę, która została we mnie, a nie tę, którą zobaczyłem. To nadal są pejzaże, postaci, ale to nie jest kalka rzeczywistości. [Franciszek Maśluszczak, culture.pl]

 

Nominowani w kategorii Sztuki Plastyczne 2018

Antoni Fałat – malarz, grafik i rysownik

Nominowany za obraz Europa, wystawa sztuki polskiej w Parlamencie Europejskim oraz w Galerii Katarzyny Napiórkowskiej w Brukseli

W 1969 r. uzyskał dyplom warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych w pracowni Aleksandra Kobzdeja. Rok później założył warszawską grupę AUT (Aut Pictura Aut Nihil), której programem był „polski styl, polska figuracja, polska egzotyka”. Inicjator ruchu artystycznego O poprawę, który na początku lat 70. skupiał grono absolwentów warszawskiej akademii, postulujących odświeżenie języka malarskiego. W latach 80. uczestniczył w ruchu kultury niezależnej. W 1992 r. założył Europejską Akademię Sztuk w Warszawie, której był pierwszym rektorem. W latach 1992–1996  był członkiem Rady Kultury przy Prezydencie RP. Jest laureatem licznych nagród, m.in. Złotego Medalu na III Festiwalu Sztuk Pięknych Zachęta oraz Złotego Medalu Bielskiej Jesieni. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Odrodzenia Polski oraz Medalem Komisji Edukacji Narodowej.

Każdy obraz Fałata zawiera w sobie klucz interpretacyjny, każdy zmusza do podjęcia wysiłku, zapraszając do niego łagodną perswazją swojej wyrafinowanej estetycznie formy. (Maciej Mazurek, wPolityce.pl)

 

Andrzej Kalina – grafik i rysownik

Nominowany za wystawę moja POLSKA podróż, Galeria DAP w Warszawie

Absolwent grafiki warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych (1980), gdzie uzyskał tytuł doktora habilitowanego. Nauczał m.in. na Politechnice Białostockiej i ASP w Warszawie, obecnie jest prodziekanem Wydziału Sztuki Nowych Mediów w Polsko-Japońskiej Akademii Technik Komputerowych w Warszawie. Współzałożyciel legendarnej Grupy Warsztat. Animator wielu działań artystycznych w związku z prowadzonymi przez siebie galeriami (galerii „U” czy autorskiej galerii w Domu Sztuki na Ursynowie), także jako wiceprezes Oddziału Warszawskiego Związku Polskich Artystów Plastyków i kurator galerii Lufcik OW ZPAP. Uczestniczył w ponad 500 wystawach w kraju i znaczących graficznych wydarzeniach za granicą. Hasło z jego nazwiskiem zostało zamieszczone, jako jednego z 13 grafików polskich, w Słowniku Grafików Świata, wydanym przez Japończyków w 1990 r. Za swoje prace był 34-krotnie nagradzany i wyróżniony.

Wystawa (…) z jednej strony nawiązuje do tzw. sztuki zaangażowanej, czy specyficznego ekspresjonizmu społecznego, uprawianego przez autora od czasów studiów, z drugiej – do rzeczywistej i symbolicznej jego podróży przez życie. (Magdalena Durda-Dmitruk, www.owzpap.org)

 

Nominowani w kategorii Sztuki Plastyczne 2017

Dorota Grynczel – malarka

Nominowana za wystawę Tkanina, Galeria Test w Warszawie

Ukończyła Akademię Sztuk Pięknych w Warszawie. Dyplom z wyróżnieniem otrzymała w 1977 roku w pracowni prof. Jana Tarasina oraz prof. Wojciecha Sadleya. Wykładowca macierzystej uczelni. Zajmuje się tkaniną unikatową i malarstwem sztalugowym. Była stypendystką The Pollock-Krasner Fundation w Nowym Jorku oraz Fundacji Kultury i Fundacji Batorego w Warszawie. Jest laureatką wielu nagród, m.in.: Ministra Kultury i Sztuki, Srebrnego Klocka na 7. Międzynarodowym Biennale w Brukseli, Brązowego Medalu na 9. Międzynarodowym Triennale Tkaniny w Łodzi, wyróżnienia oraz nagrody Związku Polskich Artystów Plastyków na 14. Międzynarodowym Triennale Tkaniny w Łodzi. Jest autorką ponad 20 wystaw indywidualnych w kraju i za granicą. Uczestniczyła w licznych wystawach zbiorowych.

Dorota Grynczel jest tkaczką-poetką, dla której inspirację stanowi przyroda, światło
i przestrzeń i która te wszystkie trzy faktory wpisuje w swoją malarsko-tkacką opowieść. (Bożena Kowalska, www.galeriatest.pl)

 

Artur Tanikowski – historyk sztuki, kurator wystaw, wykładowca

Nominowany za zorganizowanie wystawy Frank Stella i synagogi dawnej Polski, Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN w Warszawie

Ukończył historię sztuki na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim im. Jana Pawła II. Jest koordynatorem galerii Powojnie w tworzonej przez Stowarzyszenie Żydowskiego Instytutu Historycznego Wystawie Głównej Muzeum Historii Żydów Polskich. Jest laureatem Nagrody im. ks. Szczęsnego Dettloffa, przyznawanej przez Zarząd Główny Stowarzyszenia Historyków Sztuki, a także Sybilli – nagrody Ministra Kultury i Sztuki za najważniejsze wydarzenie muzealne roku. Jest redaktorem „Aspiracji” – pisma warszawskich uczelni artystycznych i „Art&Buisness”. Opublikował książki autorskie, m.in. Eugeniusz Żak oraz Malarze żydowscy w Polsce.

Było to zderzenie współczesnej sztuki światowej z historią, malarstwa z architekturą, swobodnej twórczości artystycznej z pracą dokumentalistów-fotografów i rysowników – mozolnie i pracowicie odtwarzających wygląd zabytkowych obiektów będących ważnymi reliktami przeszłości i elementami kultury naszego kraju. (Anna Żakiewicz, uzasadnienie wniosku)

 

 

Nominowani w kategorii Sztuki Plastyczne 2016

Marta Dziewańska – kuratorka badań

Nominowana za wystawę Andrzej Wróblewski Recto/Verso 1948-1949, 1956–1957, Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie

Ukończyła Wydział Filozofii Uniwersytetu Paris I-Sorbonne (2008). Obecnie jest doktorantką w Szkole Nauk Społecznych PAN na Wydziale Filozofii. Pracowała w paryskim Centre Pompidou, a od 2007 roku jest kuratorką badań w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie. Jest współredaktorką książek „1968-1989. Momenty zwrotne w polityce i sztuce”, „Post-Post-Soviet? Art, Culture and Politics in Russia at the Turn of the Decade”, “Andrzej Wróblewski Recto/Verso” oraz redaktorką “Ion Grigorescu. W ciele ofiary” i „Maria Bartuszova: Provisional Forms”. Była kuratorką i współkuratorką wystaw, m.in.: „Ion Grigorescu. W ciele ofiary. 1969-2008”, „Alina Szapocznikow. Sculpture Undone” oraz „Andrzej Wróblewski: Recto/Verso”. Autorka tekstów w katalogach wystaw i prasie artystycznej.

Za odkrycie nieznanych dotąd wątków w twórczości artysty, reintrospekcję twórczości i wprowadzenie Andrzeja Wróblewskiego w międzynarodowy obieg kulturalny poprzez spektakularny sukces frekwencyjny, zarówno w Warszawie, jak i Madrycie (…). (Ewa Szandomirska, uzasadnienie wniosku)

 

Dorota Grynczel – malarka

Nominowana za wystawę Malarstwo olejne, tkanina unikatowa, rysunek, akwarela, Galeria Test w Warszawie

Ukończyła Akademię Sztuk Pięknych w Warszawie. Dyplom z wyróżnieniem otrzymała w 1977 roku w pracowni prof. Jana Tarasina oraz prof. Wojciecha Sadleya. Obecnie jest profesorem zwyczajnym na Wydziale Malarstwa i pełni funkcję dziekana tego wydziału. Zajmuje się tkaniną unikatową i malarstwem sztalugowym. Była stypendystką The Pollock-Krasner Fundation w Nowym Jorku oraz Fundacji Kultury i Fundacji Batorego w Warszawie. Jest laureatką wielu nagród oraz autorką ponad dwudziestu wystaw indywidualnych w kraju i za granicą. Uczestniczyła w licznych wystawach zbiorowych.

Rozpoznawalne od pierwszego wejrzenia obrazy, subtelne prace na papierze i pajęczo delikatne tkaniny (…) Łączy je przemyślany, harmonijny układ kompozycji, wszechobecność światła, powściągliwy, ale celnie użyty kolor, ekspresja kreski, misterna gra z przestrzenią, a przede wszystkim emanacja niezwykłej aury (…). (Mazowiecki Instytut Kultury – Galeria Test, uzasadnienie wniosku)

 

Nominowani w kategorii Sztuki Plastyczne 2015

Edward Dwurnik – malarz i grafik

Nominowany za obrazy „Warszawa”

Pochodzi z podwarszawskiego Radzymina. W latach 1963-1970 studiował malarstwo, grafikę i rzeźbę w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. W 1966 roku rozpoczął cykl obrazów olejnych „Podróże autostopem”, ukazujący charakterystyczne widoki miast z lotu ptaka (kontynuowany do dziś). Stworzył też kilkanaście innych cykli malarskich, m.in. w latach 1972-1978 „Sportowcy” – przedstawiający na poły karykaturalnie, na poły komiksowo bohaterów zwykłej PRL-owskiej codzienności. Wśród kolejnych cykli obrazów są dwie serie poświecone tragicznym losom ludzi uwikłanych w historię: „Droga na Wschód” (1989-1991), gdzie upamiętnia ofiary stalinizmu i „Od Grudnia do Czerwca” (1990-1994) – ofiary stanu wojennego w Polsce. W jego twórczości można także znaleźć obrazy niezaangażowane, np. cykl „Błękitne” (lata 90.) – to pozbawione horyzontu, bliskie abstrakcji pejzaże morskie, a „Dwudziesty piąty” – barwne abstrakcje w technice action painting. Inne serie to min.: „Portret”, „Robotnicy”, „Niech żyje wojna!”, „Niebieskie miasta”, „Diagonalne”, „Wyliczanka”.

Poza malarstwem Edward Dwurnik uprawia grafikę i rysunek. Lubi projektować monumentalne kompozycje malarskie w przestrzeni publicznej. Stworzył rysunki i gwasze do filmów animowanych „Warzywniak, 360 stopni” (2007) oraz „Oaza” (2009). Na temat jego twórczości powstało kilka filmów dokumentalnych, m.in.: „Owoce Ziemi” (1977), „Portret z natury” (1984) i „Polska Nike” (1987) oraz „Podróże Edwarda Dwurnika” (1995).

Dzieła Edwarda Dwurnika stanowią osobny rodzaj malarstwa historycznego, zawierającego także elementy groteski i dystansu wobec rzeczywistości, jednocześnie dostarczając czytelny przekaz. (…) We współczesnej, bardzo cenionej przez krytykę, artystycznej formie nawiązuje do tradycji malarskich rozwiniętych w twórczości Breughla, Canaletta, Nikifora. (Katarzyna Napiórkowska, fragment uzasadnienia wniosku)

Bogusław Lustyk – malarz, grafik i rzeźbiarz

Nominowany za instalację na Krakowskim Przedmieściu w Warszawie – „dziś idę walczyć Mamo”, dla uczczenia 75. rocznicy Powstania Warszawskiego

Urodził się w Warszawie. Ukończył Liceum Technik Plastycznych w Bielsku-Białej.  Powrócił do Warszawy, aby podjąć studia w Akademii Sztuk Pięknych w pracowni plakatu u prof. Józefa Mroszczaka i malarstwo u prof. Jerzego Tchórzewskiego (dyplom z wyróżnieniem w 1965 roku). Po studiach uprawiał ilustrację i grafikę książkową. Zdobył około dwudziestu nagród i wyróżnień w ogólnopolskich konkursach na plakat. Brał udział w ponad 80 indywidualnych i grupowych wystawach plakatu i malarstwa m.in. we Francji, Belgii, USA i Australii. Jego międzynarodową karierę rozpoczęła wspólna wystawa w Hanowerze, z rzeźbiarzem niemieckim Johenem Ilem.

Bogusław Lustyk zajmuje się malarstwem, grafiką, formami przestrzennymi i rzeźbą ceramiczną. Bardzo często zmienia techniki malarskie, tworzy kolaże, przechodzi od pasteli do akrylu. Towarzyszy mu ciekawość nowych artystycznych mediów. W swojej sztuce pozostaje wierny atmosferze polskiej szkoły plakatu. W Polsce jest uznanym plakacistą i grafikiem, ale popularność w świecie zdobył pracami o tematyce hipicznej. W 1998 roku został oficjalnym artystą Kentacky Derby. Mówi o swojej twórczości: „Nie maluję koni, nie maluję tańca. Maluję ruch. Maluję obrazy, które rządzą się regułami formy, koloru, ekspresji”.

O swojej pracy mówi też, że nie maluje obrazu, który wie, jak namalować. Każde dzieło jest dla niego nowym wyzwaniem: kolorystycznym, technicznym, inną drogą ekspresji. Zaczyna od niekonkretnej wizji, którą wielokrotnie przekształca.

Bogusław Lustyk stworzył unikalne dzieło, które spotkało się z ogromnym odzewem społecznym. Budując w historycznych punktach Krakowskiego Przedmieścia symboliczne barykady, uczynił z nich miejsca pamięci Powstania Warszawskiego. (Bożena Leszczyńska, fragment uzasadnienia wniosku)

 

Nominowani w kategorii Sztuki Plastyczne 2014

Andrzej Dudziński (ur. w 1945 r.) – malarz, grafik, ilustrator

Nominowany za zaprojektowanie dla Teatru Współczesnego „Współczesne tableau vivat (wersja cyfrowa). Odsłona I”

Studiował architekturę na Politechnice Gdańskiej oraz na wydziałach architektury wnętrz i grafiki gdańskiej Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Pięknych. Dyplom z plakatu w pracowni Henryka Tomaszewskiego uzyskał w 1972 r. na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Zajmuje się malarstwem, rysunkiem, grafiką prasową i fotografią.

W latach 1970-72 przebywał w Londynie, gdzie nawiązał współpracę z młodzieżowymi i offowymi pismami: „OZ”, „Ink”, „Frendz”, „Time Out”. Po powrocie do Polski stworzył ptaka Dudi – kontestującego co tydzień w „Szpilkach” peerelowską rzeczywistość. Współpracował ze „Szpilkami”, „Kulturą”, „Literaturą”, „Kulisami” i „Polityką”. Projektował plakaty, scenografie teatralne i czołówki filmowe. Wystawiał swoje prace w czołowych galeriach.

Od 1977 r. mieszka i pracuje w Nowym Jorku, wykonując wiele zamówień komercyjnych oraz publikując swe prace w pismach takich jak: „The New York Times”, „The Boston Globe”, „Newsweek”, „Rolling Stone”, „Playboy”, „Vanity Fair”, „The Washington Post”, „Time”. Wykładał w Parsons School of Design w Nowym Jorku. Jednocześnie nie tracił kontaktu z krajem. W latach stanu wojennego ukazywały się w podziemnych wydawnictwach tomiki jego rysunków. W 1992 r. na łamach „Tygodnika Powszechnego” pojawił się Pokrak, sarkastyczny następca Dudiego. W roku 2002 zaczął pracę nad cyklem obrazów cyfrowych.

Andrzej Dudziński jest laureatem wielu prestiżowych nagród, przyznawanych w kraju i za granicą m.in. przez Międzynarodowe Targi Książki w Berlinie, Polskie Towarzystwo Wydawców Książek, Society of Newspaper Design, The Arts Directors Club of New York, Society of Illustrators, The American Institute of Graphic Arts.

Dudziński jest prawdziwym oryginałem, nie dającym się zaklasyfikować. Odznacza się niewiarygodną precyzją graficzną, dzięki której wszystko mu uchodzi. (Graham Vickers)

Wojciech Zubala (ur. w 1964 r.) – malarz i fotograf

Nominowany za indywidualną wystawę malarstwa, Galeria Bardzo Biała w Warszawie

Studiował na Wydziale Wzornictwa Przemysłowego oraz Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Dyplom z wyróżnieniem uzyskał w 1989 r. w pracowniach Zbigniewa Gostomskiego oraz Jana Tarasina. W tym samym roku rozpoczął pracę dydaktyczną na macierzystym wydziale. W latach 1996-2008 współtworzył prowadzoną przez prof. Leona Tarasewicza Gościnną Pracownię Malarstwa, a w latach 2009-2012 kierował VI Katedrą Malarstwa i Rysunku. Od 2008 r. prowadzi Pracownię Rysunku na Wydziale Malarstwa. W roku akademickim 2010/2011 kierował Pracownią Systemów Identyfikacji Wizualnej w Instytucie Sztuk Pięknych Uniwersytetu Świętokrzyskiego w Kielcach. Jest członkiem Fundacji Akademii Sztuk Pięknych.

W twórczości Wojciecha Zubali obok poszukiwań formalnych, determinowanych tworzywem, pojawia się tematyka dotykająca podstawowych problemów egzystencjalnych. Wczesne prace, powstające jeszcze w czasie studiów, oscylują między obrazem, rzeźbą i tkaniną eksperymentalną. W tym okresie tworzył obiekty przestrzenne. Od połowy lat dziewięćdziesiątych głównym środkiem jego wypowiedzi artystycznej staje się malarstwo. Artysta odchodzi od bezpośredniego przedstawiania rzeczywistości, ograniczając sferę znaczeń. Realność zostaje zastąpiona kompozycjami malarskimi budowanymi ekspresyjnym gestem. Farba tworząc wyraziste faktury staje się tworzywem samym w sobie. Ważnym elementem tworzonych obrazów jest sam proces kreacji.

Poza malarstwem Wojciech Zubala zajmuje się fotografią osadzoną w duchu egzystencjalizmu i eschatologii, za którą otrzymał liczne wyróżnienia na międzynarodowych konkursach. Obok pracy artystycznej i dydaktycznej zajmuje się również projektowaniem graficznym.

Artysta tworząc wielkoformatowe, pełne ekspresji kompozycje wykorzystuje bogaty zakres środków malarskich. To malarstwo zmysłowe, oparte na subiektywizmie odczuć, ale jednocześnie świadome i zdyscyplinowane. (Adam Myjak, uzasadnienie wniosku)

 

Nominowani w kategorii Sztuki Plastyczne 2013

Mirosław Gryń (ur. w 1964) – rysownik

Nominowany za rysunkowe komentarze w tygodniku „Polityka”

Urodził się w Białymstoku. Ukończył Liceum Sztuk Plastycznych w Supraślu. W latach 1985-1991 studiował na Wydziale Grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, gdzie uzyskał dyplom w Pracowni Plakatu profesora Juliana Pałki. Jest rysownikiem o fascynującej osobowości. Jego ilustracje, osadzone w poetyce surrealistycznej, pobudzają wyobraźnię, skłaniają do refleksji, ironicznie komentują otaczająca nas rzeczywistość. Mirosław Gryń zajmuje się przede wszystkim ilustracją prasową, współpracując z: „Życiem Warszawy”, „Prawem i Gospodarką” „Reader’s Digest”, „Media Polska”, „Wprost”, „Res Publicą Nową” i „Polsko-Niemieckim Magazynem Dialog”. Obecnie związany jest z „Polityką”, wykonuje też rysunki dla „Świata nauki”. Oprócz prezentowania swoich prac na łamach prasy, ma w swoim dorobku artystycznym także wystawy indywidualne (wystawa rysunków w Teatrze Rozmaitości w Warszawie 2001, „Mirosław Gryń. Ilustracje” w Teatrze Modrzejewskiej w Legnicy 2001, „Mirosław Gryń. Rysunki” w Instytucie Polskim w Berlinie 2002) i zbiorowe m.in. w Muzeum Karykatury w Warszawie. Jest laureatem Grand Prix Satyrykon 2004, wielokrotnie nominowany i nagradzany w tym konkursie oraz jednym z autorów oprawy graficznej wydawnictw Międzynarodowej Wystawy Satyrykon. Otrzymał również Nagrodę Młodych im. Henryka Grunwalda (1993) oraz wyróżnienie w konkursie na rysunek satyryczno-humorystyczny „Cienkim piórkiem, grubą kreską – Warszawa w karykaturze” (2002).

Przenikliwe, inteligentne, czasem sarkastyczne „felietony” rysunkowe – lapidarnie i trafnie opiniujące aktualne zjawiska społeczne, kulturalne bądź polityczne. Wyjątkowe mistrzostwo tych dzieł zasadza się w poziomie rysunku, który znacznie przekracza normy przyjęte dla kategorii twórczości satyrycznej. Unikalne zjawisko we współczesnej sztuce semantycznej. (Rafał Strent, z uzasadnienia wniosku)

Hanna Karasińska-Eberhardt – malarka

Nominowana za wystawę „Modlitwa” w Galerii DAP Domu Artysty Plastyka w Warszawie

Studiowała na Wydziale Malarstwa warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych w pracowni prof. Tadeusz Dominika. Dyplom uzyskała u prof. Stefana Gierowskiego w 1984 roku. Bardzo wysoka ocena pracy dyplomowej – „Ikonografia nowych znaków plastycznych w XX wieku” – przyczyniła się do przyznania artystce dwuletniego stypendium twórczego Ministra Kultury i Sztuki w latach 1984-1986. Hanna Karasińska-Eberhardt uprawia malarstwo sztalugowe, w technice oleju lub technikach mieszanych oraz reliefu. Sięga po najprostsze środki wyrazu. W jej twórczości przewijają się dwa cykle: sacrum i profanum. Wynikają one z kręgu zainteresowań artystki religioznawstwem (ukończyła dwa semestry religioznawstwa na Uniwersytecie Warszawskim), ezoterykom (uczestniczyła w wykładach w Stowarzyszeniu Klubu „Gnozis”, które miały na celu popularyzację ezoteryki, gnozy i antropozofii w Polsce), psychologią (uczestniczyła w Forach Inspiracji Jungowskich, organizowanych przez ENTERIA Wydawnictwo Psychologii i Kultury oraz redakcję „Albo-albo problemy psychologii i kultury”) i poznawaniem innych kultur (zwiedziła min.: Indochiny, Indie, Amerykę Północną i Południową, Irak, Izrael, Etiopie, Australię i Nową Zelandię). Brała udział w kilkudziesięciu wystawach zbiorowych w Polsce i za granicą, miała też kilkanaście wystaw indywidualnych.

(…) Ten nurt twórczości Hanny Karasińskiej-Eberhardt ma charakter kontemplacyjny. Odwołuje się zarówno do skodyfikowanych, jak i zindywidualizowanych praktyk duchowych. Z tego też powodu artystka porzuciła wszelką figuratywność, na rzecz form abstrakcyjnych, wręcz totemicznych, mających ukazywać intelektualny i metafizyczny aspekt modlitwy. Dlatego tak ważną rolę odgrywa tu sam materiał (farba, lustro) i jego właściwości, nie zaś sfera przedstawieniowa, która sprowadzałaby tematykę jedynie do skojarzeń literackich. Wygrywa więc koncept oparty o proste skojarzenia, pozbawiony zawiłej ilustracyjności. (…) (Paweł Jagiełło)

 

Nominowani w kategorii Sztuki Plastyczne 2012

Janusz Lewandowski (ur. w 1937 r.) – malarz

Nominowany za wystawę malarską, Dom Pracy Twórczej w Radziejowicach

Mazowszanin, urodził się w Rokiciu koło Płocka. Absolwent Wydziału Malarstwa ASP w Warszawie. W 1964 r. zrobił dyplom w pracowniach prof. S. Płużańskiego i prof. A. Nachta-Samborskiego. Symbolista i ekspresjonista, nieprzerwanie uprawia malarstwo sztalugowe. Bardzo aktywnie udziela się w życiu artystycznym.

Wszystkie jego obrazy niosą w sobie radość i optymizm. Symboliczny wyraz swych prac osiąga odtwarzając puste, mazowieckie pejzaże, w które wprowadza postacie ludzi i zwierząt. W jego obrazach wszystko jest zwiewne, tajemnicze, utrzymane w przepięknej kolorystyce.

Janusz Lewandowski uczestniczył w kilkudziesięciu wystawach zbiorowych i indywidualnych, jego prace znajdują się w zbiorach Muzeum Mazowieckiego w Płocku, w Centralnym Biurze Wystaw Artystycznych „Zachęta” oraz prywatnych zbiorach w Polsce, Anglii, Austrii, Francji, Holandii, Japonii, Danii, Włoszech, Niemczech, Szwecji i USA. Otrzymał wiele nagród, m.in. za projekt aranżacji wnętrza Bazyliki pod wezwaniem św. Teresy w Łodzi czy nagrodę Polsko-Japońskiej Fundacji im. Miyauchi, promującej polską sztukę

 

Mieczysław Wasilewski (ur. w 1942 r.) – grafik, plakacista, rysownik, ilustrator, projektant form graficznych

Nominowany za wystawę „Mieczysław Wasilewski-Plakaty”, „Café Relaks” w Warszawie

Warszawianin, absolwent Wydziału Malarstwa i Grafiki ASP w Warszawie. W 1966 r. uzyskał dyplom w pracowni plakatu prof. H. Tomaszewskiego. Zaliczany do najwybitniejszych współczesnych plakacistów i rysowników, znany w wielu środowiskach artystycznych świata. Jest pedagogiem, profesorem na warszawskiej ASP, prowadzi również pracownię grafiki i plakatu w Europejskiej Akademii Sztuki w Warszawie. Wykładał na znanych uczelniach plastycznych w Holandii, Meksyku, Chile, Kanadzie, Syrii. Jego prace można zobaczyć w kolekcjach Muzeum Plakatu w Wilanowie, Muzeum Narodowego w Poznaniu, Musée de l’Affiche w Paryżu, Toyama Poster Museum w Tokio oraz w wielu galeriach prywatnych w Polsce i za granicą.

– Bazuje na malarstwie gestu. Gdy podejmuje temat, to przymierza się do niego tygodniami – tak o warsztacie artystycznym Wasilewskiego mówi Rafał Strent.

Nominowany jest stypendystą Fundacji Kościuszkowskiej i członkiem prestiżowej AGI (Alliance Graphique International)

 

Nominowani w kategorii Sztuki Plastyczne 2011

Katarzyna Kozyra (ur. w 1963 r.) – rzeźbiarka, autorka video-instalacji, filmów, performansów

Nominowana za wystawę retrospektywną „Katarzyna Kozyra. Casting”, Zachęta Narodowa Galeria Sztuki w Warszawie

Urodziła się w Warszawie, studiowała germanistykę na UW, a następnie rozpoczęła studia na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie na Wydziale Rzeźby oraz w Hochschule für Graphik und Buchkunst w Lipsku. W 1993 r. obroniła dyplom w pracowni prof. Grzegorza Kowalskiego. Pracą dyplomową była „Piramida zwierząt” – ustawione jedno na drugim, spreparowane ciała zwierząt: konia, psa, kota i koguta. Inspiracją powstania tej pracy była bajka braci Grimm „Czterej muzykanci z Bremy”. „Piramida” zwracała uwagę na uwikłanie wszystkich ludzi w przemysłowy proceder zabijania zwierząt. Rozgłos wokół pracy spowodował, że przylgnęło do niej miano artystki kontrowersyjnej. Po studiach zaprzestała uprawiania rzeźby na rzecz fotografii, wideo, wideo-instalacji, performance i innych działań artystycznych, trudnych do formalnego zakwalifikowania. W każdej ze swych prac (m.in.: „Więzy krwi”, „Olimpia”, „Łaźnia żeńska” i „Łaźnia męska”) narusza kulturowe tabu związane z cielesnością człowieka, płciowością oraz stereotypami i zachowaniami zakodowanymi w życiu społecznym. Przykładem może być „Olimpia” – zapis walki Kozyry z chorobą nowotworową (zdjęcia i film). W założeniu była to próba przywrócenia godności schorowanemu, umierającemu ciału, polemika z lansowanym powszechnie wizerunkiem ciała, silnego, pięknego i całkowicie kontrolowanego, sprzeciwem wobec przekonania o tym, że choroba czy starość ciała skazują jego właściciela na społeczną niewidzialność.

W 1997 r. została wyróżniona Paszportem Polityki, jako najbardziej obiecująca polska artystka, a na 47. Biennale w Wenecji w 1999 r., gdzie reprezentowała Polskę, otrzymała honorowe wyróżnienie.

[…] prace tej autorki wywołują nieodmiennie dyskusje w mediach. Dyskusje te angażują wiele osób, także spoza środowisk profesjonalnie związanych ze sztuką. Realizacje Katarzyny Kozyry dotyczą bowiem istotnych problemów naszej kultury, podejmowanych w sposób mobilizujący silne emocje i skłaniających do zasadniczych refleksji. (Grzegorz Borkowski)

 

Nominowani w kategorii Sztuki Plastyczne 2010

Jacek Dyrzyński (ur. w 1946) – malarz abstrakcjonista, profesor ASP w Warszawie

 Nominowany za indywidualną wystawę, galeria ARS LONGA w Milanówku

Absolwent Wydziału Malarstwa warszawskiej ASP. Dyplom z wyróżnieniem otrzymał w pracowni prof. Aleksandra. Kobzdeja, aneks z grafiki warsztatowej – u prof. Haliny Chrostowskiej w 1972. Pozostał na wydziale, a w 1983 objął kierownictwo nad Pracownią Wiedzy o Działaniach i Strukturach Wizualnych. Był dziekanem Wydziału Malarstwa i prorektorem akademii.

Uprawia malarstwo, rysunek i sztukę papieru. Nazwany został „Mistykiem Kwadratu”. Czterdzieści lat twórczości poświęcił na analizowaniu plastycznych możliwości tej figury geometrycznej. Pracuje z formą podobrazia. Klasyczne prostokątne blejtramy odstawił na bok, tworząc reliefy, konstrukcje i rzeźbiarskie przekształcenia. Najnowsze obrazy konstruuje z listew, które tworzą kratę i osadzonych na niej  szesnastu kwadratów, nadając całości ażurowy charakter. Powoduje to zrytmizowanie obrazu i wywołuje silne wibracje optyczne w oku widza. Do osiągnięcia ekspresji malarskiej używa – oprócz płótna – papieroplastyki i jedwabiu. Jego abstrakcje, choć tak zgeometryzowane, nie pozbawione są emocji i ryzyka. Na styl jego twórczości wpłynęły średnie wykształcenie scenograficzne i fascynacje architekturą. Sam o swojej sztuce mówi: „Podmiot moich dociekań stanowią zależności między kolorem, fakturą, przestrzenią a niezmiennym, idealnym kwadratem”.

Jacek Dyrzyński brał udział w wielu wystawach zbiorowych w Polsce i za granicą. Jego obrazy można obejrzeć w licznych galeriach, muzeach oraz prywatnych kolekcjach w kraju i na świecie.

Twoje kwadraty są radośnie kolorowe. Ten sensualny rozsądek (jeśli coś takiego ma prawo istnieć) albo zmysłowa geometria, to Twój osobisty wynalazek. (Rafał Strent, z katalogu wystawy)

Antoni Starowieyski (ur. w 1973) – malarz i rysownik

 Nominowany za indywidualną wystawę „Antoni Starowieyski – malarstwo”, galeria aTAK w Warszawie

Ukończył Wydział Malarstwa ASP w Warszawie, robiąc w 1997 dyplom w pracowni prof. Stefana Gierowskiego. Po ukończeniu studiów pozostał na uczelni. Obecnie jest adiunktem na macierzystym wydziale.

Malarstwo Antoniego Starowieyskiego charakteryzuje dojrzałość, indywidualizm i niezależność. Częstym tematem jego obrazów są mazowieckie pejzaże przedmieścia, zatrzymane w chwili świtania, przedwiośnia, pełnych poświaty i cienistych smug, z charakterystycznymi powidokami, powstającymi w oku widza, intensywnie przeżywającego barwy krajobrazu. Pejzaże te poddaje starannej analizie, której efektem są obrazy o niemal metafizycznej sile. Nie da się uniknąć porównań jego malarstwa z twórczością ojca, Franciszka Starowieyskiego. Są to dwa różne temperamenty artystyczne. Ojciec – ekspresywny, używający mocnych efektów i kształtów – i syn, ascetyczny, który stosuje w swoim malarstwie uproszczone formy do wyrażenia rzeczywistości, w jaką wpatruje się, podziwia, analizuje.

Antoni Starowieyski brał udział w wielu wystawach zbiorowych w Polsce i za granicą. Był stypendystą Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Otrzymał wyróżnienie w Konkursie Malarskim im. Gepperta we Wrocławiu na Krajowej Wystawie Malarstwa Młodych.

…Antek dokonał wyboru. Jego obrazy są mi bardzo bliskie. Lubię ich klimat, gęstą materię koloru, jednoznaczność kompozycji. (Jarosław Modzelewski, artinfo.pl)

 

Nominowani w kategorii Sztuki Plastyczne 2009

Magdalena Abakanowicz (ur. w 1930 r.) – rzeźbiarka.

Nominowana za wystawę „Cysterna” w Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski w Warszawie

Ukończyła Wydział Malarstwa na warszawskiej ASP. Zaczęła od malowania monumentalnych gwaszy. Szybko jednak odkryła inną, fascynującą dziedzinę sztuki – budowanie form przestrzennych z miękkich materiałów. Za pierwsze grupy form, w które można wchodzić, penetrując ich wewnętrzną przestrzeń, otrzymała Grand Prix Bienal de S?o Paolo (1965). W Japonii, zafascynowanej jej sztuką, działa stowarzyszenie Abakanokai, a formy rzeźbiarskie wykonane z tkanin zyskały nazwę Abakanów.

Magdalena Abakanowicz jest jedną z najbardziej znanych w świecie polskich artystek. Jej rzeźbiarskie instalacje stałe – zespoły rzeźb w krajobrazie, można podziwiać m.in.: we Włoszech „Katharsis” – 33 figury wykonane z brązu, w Jerozolimie „Negev” – 7 kręgów kamiennych, w Seulu, w Parku Olimpijskim „Space of Dragon”– 10 metaforycznych głów z brązu i w wielu innych częściach świata. Charakterystyczne dla twórczości tej artystki są, liczące nawet ponad 100 figur, grupy postaci ludzkich wykonane z płótna workowego i żywic lub z brązu i żeliwa. Artystka tworzy z nich metaforyczną barierę przenikającą wiele krajów. Konfrontuje człowieka z nim samym. W Poznaniu, w Parku Cytadela, znajduje się instalacja ze 112 takich figur. W 2007 roku Magdalena Abakanowicz zrealizowała największą kompozycję figuralną naszych czasów – „Agora”, składającą się ze 106 żeliwnych figur trzymetrowej wysokości, ustawionych na stałe w centrum Chicago.

Niezależnie od rzeźby artystka maluje i rysuje korpusy, twarze, kwiaty, owady. Pisze metaforyczne teksty o swoich obserwacjach natury i życia. Za opracowania krytyczne i teoretyczne otrzymała siedem doktoratów honoris causa.

Włodzimierz Pawlak (ur. w 1957 r.) – malarz, performer, poeta, teoretyk sztuki.

Nominowany za wystawę „Autoportret w powidokach”, Zachęta Narodowa Galeria Sztuki w Warszawie

Absolwent Wydziału Malarstwa warszawskiej ASP, wykładowca na Wydziale Wzornictwa Przemysłowego w swojej Alma Mater. Był współzałożycielem jednej z najciekawszych manifestacji twórczych w sztuce polskiej lat 80. – Gruppy, którą tworzyło sześciu malarzy z warszawskiej ASP. Gruppa wydawała pisemko typu fanzin „Oj dobrze już”, w którym artyści zamieszczali swoje wiersze, wypowiedzi, komentarze, szkice i rysunki. Włodzimierz Pawlak to jeden z najoryginalniejszych polskich artystów.

Początkowo wrażliwy na uwikłania społeczne i polityczne czasu stanu wojennego, później podjął tematykę upływającego czasu. Ostatnio używa bardziej oszczędnych środków. Jego obrazy stają się coraz mniejsze, a lubiany ostatnio format to 13 na 18 cm. Maluje je bez użycia pędzla.

W twórczości tego artysty szczególne miejsce zajmuje cykl „Dzienniki”. To malowane dzienniki artysty opatrzone jego poezją, tekstami o sztuce – malowana refleksja nad malarstwem. Pawlak to malarz „z urodzenia”. Mało kto miał tak utrudnioną drogę do zdobycia profesji artysty, a mimo to pokonał ją. „Malarstwem zainteresowałem się w dzieciństwie, gdy Tato pozwolił mi pomalować furtkę na zielono” – tak pisze o swoich artystycznych początkach.

W 1990 roku zdobył Grand Prix na festiwalu Malarstwa w Cagnes-sur-Mer.

 

Nominowani w kategorii Sztuki Plastyczne 2008

Ryszard Hunger (ur. w 1940 r.) – malarz, grafik i pedagog

Nominowany za indywidualną wystawę „Malarstwo”, Galeria Studio Centrum Sztuki Studio im. Stanisława Witkiewicza w Warszawie

Absolwent Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Łodzi. Były dziekan, prorektor i rektor łódzkiej Akademii Sztuk Pięknych. Oprócz pracy w ASP prowadzi zajęcia na Wydziale Reżyserii w łódzkiej Państwowej Wyższej Szkole Filmowej Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera.

Jest wybitnym artystą z międzynarodowym uznaniem. Znakomity erudyta, bezdyskusyjny intelektualista. Jego twórczość oscyluje wokół malarstwa, rysunku i grafiki. Miał 30 wystaw indywidualnych i 400 zbiorowych w kraju i za granicą, m.in.: w Meksyku, Bostonie, Neapolu, Wiedniu, Bagdadzie, Amsterdamie, Toronto, Grenoble, Paryżu, Tokio, Sao Paulo.

Jest zdobywcą wielu nagród, m.in.: I nagrody w III Triennale Malarstwa i Grafiki w Łodzi (1979), Premio Internazionale Apollo Musegate (1985, Talla, Włochy), Nagrody Specjalnej International Mini Print Triennal w Tokio (1995), Nagrody Ministra Kultury i Sztuki I stopnia za wybitne osiągnięcia artystyczne i dydaktyczne w 1986 i 1993 r.

Ryszard Hunger jest artystą poszukującym czystej formy, który zbliżył się do tajemnicy zawartej w sztuce geometrii. (prof. Andrzej Szadkowski)

Grzegorz Moryciński (ur. w 1936 r.) – malarz

Nominowany za wystawę „Chwile blasku i cienia”, Galeria Senatorska w Warszawie

Dzieciństwo spędził pośród syberyjskich śniegów, gdzie NKWD wywiozło jego rodzinę (1941-1946). Po ukończeniu Wydziału Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie (1962) odbył liczne podróże artystyczne do Paryża, Londynu, Włoch, Szwecji, Niemiec, Australii. W 1969 r. został stypendystą rządu włoskiego. Miał wystawy indywidualne w głównych ośrodkach kulturalnych w kraju, a także za granicą: Londynie, Düsseldorfie, Rzymie, Brukseli, Melbourne. Prace artysty znajdują się w licznych kolekcjach muzealnych i prywatnych w kraju i za granicą – w większości krajów europejskich oraz Japonii, Wenezueli i Kanadzie.

Jest laureatem licznych nagród i wyróżnień, m.in.: za całokształt twórczości Komitetu Kultury Niezależnej N.S.Z.Z. „Solidarność” (1988), stypendium artystycznego Amerykańskiej Fundacji Pollock-Krasner (1993), nagrody specjalnej Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2006).

Jedna z zasad, które wyznaje, brzmi „odwracać się tyłem od kreowanych mód, pamiętając, że własny błąd będzie zawsze lepszy niż podporządkowanie się bieżącemu stylowi”

Malarz nie jest reporterem notującym spotykane cuda. On sam je tworzy, a przewodnim ich tematem uczynił światło, poranne i wieczorne, skupiające uwagę obserwatora w chwilach samotności i zamyślenia. (z katalogu wystawy)

 

Nominowani w kategorii Sztuki Plastyczne 2007

Józef Wilkoń (ur. 1930 r.) – historyk sztuki, rysownik, ilustrator, malarz i rzeźbiarz

Nominowany za wystawę „Arka Wilkonia”, Zachęta

Ukończył historię sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim i malarstwo w ASP w Krakowie. Jest autorem ilustracji i szaty graficznej do ponad 100 książek dla dzieci i dorosłych wydanych w Polsce oraz 65 wydanych za granicą. Specjalizuje się w ilustracji książkowej, ale również ilustruje czasopisma, projektuje pocztówki, kalendarze oraz tworzy inne formy graficzne. Uprawia malarstwo sztalugowe, rzeźbę, które w ostatnich latach zajmują znaczące miejsce w jego twórczości, a także robi scenografię i projekty gobelinów. Jego dzieła znajdują się w zbiorach muzealnych i kolekcjach prywatnych. Szczególnie zafascynowani jego twórczością są Japończycy. Józef Wilkoń wykształcił własny styl, bazujący na niezwykłej wyobraźni. Stosuje szeroko rozlaną plamę skontrastowaną z graficzną kreską. Swoją twórczość prezentował na wielu wystawach autorskich i zbiorowych, w kraju i za granicą. Jest laureatem nagród artystycznych na najbardziej prestiżowych konkursach edytorskich i ilustracyjnych. Za ilustracje do „Pana Tadeusza” otrzymał w 2005 roku Nagrodę Ministra Kultury.

Marlon Brando polskiej sztuki. Charyzmatyczny i piekielnie utalentowany. Potrafi siarczyście przekląć i czule przytulić. I za to uwielbiają go widzowie, w przedziale wiekowym od 1-100 lat. (Agnieszka Kowalska)

Roman Woźniak (ur. 1952 r.) – rzeźbiarz, absolwent i pedagog warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych, animator kultury

Nominowany za spektakl „Nieustający urok zachodów słońca”, Teatr Akademia

Wraz z profesorem Marcinem Jarnuszkiewiczem stworzył, nietypową, piękną w swoich założeniach i pracy, placówkę bez stałego adresu, niekorzystającą z żadnych instytucjonalnych zabezpieczeń – Teatr Akademia. Tworzy go zespół ludzi dobrowolnie i bezinteresownie współdziałających, kierujących się motywami artystycznymi i badawczymi. Od 1999 roku teatr osiadł na warszawskiej Pradze, gdzie ogniskuje działania licznych miejscowych środowisk twórczych. Prowadzi również działalność wystawienniczą, popularyzatorską, prospołeczną, integrującą i aktywizującą mieszkańców dzielnicy. Jest to „teatr plastyczny”, czyli łączący wiele dyscyplin: obraz, dźwięk, taniec, światło i efekty elektroniczne. Roman Woźniak kieruje tą placówką od początku jej istnienia. Jest autorem większości spektakli. Zespół odniósł sukces na festiwalach teatralnych w Polsce, Niemczech i Wielkiej Brytanii. Nie należy przy tym zapominać, że Roman Wozniak to ceniony rzeźbiarz.

Jego spektakle w niewielkim stopniu opierają się na dialogach i tekście mówionym, a bardziej na ruchu scenicznym, tańcu, elementach plastycznych, grze świateł. (Karol Sienkiewicz)

 

Nominowani w kategorii Sztuki Plastyczne 2006

Roman Woźniak – rzeźbiarz, pedagog warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych, animator kultury

Nominowany wraz z zespołem Teatru Academia za IV edycję imprezy plenerowej „Sąsiedzi dla sąsiadów”

W 1993 roku przy Katedrze Scenografii ASP stworzył , wraz z Marcinem Jarnuszkiewiczem, nietypową placówkę, bez stałego adresu – Teatr Academia. Tworzy ją zespół ludzi dobrowolnie i bezinteresownie współdziałających, kierujących się motywami czysto artystycznymi i badawczymi. Od 1999 roku Teatr osiadł na warszawskiej Pradze, dzielnicy trudnej i zaniedbanej. Placówka ta ogniskuje działania licznych środowisk twórczych Pragi – prowadzi działalność nie tylko teatralną, ale również wystawienniczą i popularyzatorską, pro-społeczną, integrującą i aktywizującą mieszkańców dzielnicy. Teatr nie korzysta z żadnych instytucjonalnych zabezpieczeń, stara się tylko o celowe dotacje umożliwiające doprowadzenie do końca artystycznych projektów. Roman Woźniak kieruje tą placówką od początku jej istnienia. Jest autorem większości spektakli. Zespół odniósł sukces na festiwalach teatralnych w Polsce, Niemczech i Wielkiej Brytanii.

 

 

 

 

Nominowani w kategorii Sztuki Plastyczne 2005

Eugeniusz Markowski – malarz

Nominowany za wystawę retrospektywną malarstwa Eugeniusza Markowskiego, Galeria Domu Artysty

Absolwent warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych, którą ukończył w 1938 roku. Później wieloletni jej wykładowca. Po studiach pracował jako dziennikarz i dyplomata we Włoszech i Kanadzie. W 1955 roku wrócił do kraju. Uprawia grafikę, malarstwo i rysunek, jest też scenografem. Dzieła Markowskiego charakteryzują się mocną, zróżnicowaną kolorystyką i bogatą fakturą. Widać w nich fascynację ludzkim bytem.

 

Andrzej Węcławski – grafik

Nominowany za indywidualną wystawę grafiki pt.: „Archiwum Rzeczy Pierwszych”, Galeria Lufcik

Absolwent Wydziału Grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, obecnie jego dziekan.

Miał dotychczas ponad 30 wystaw indywidualnych w kraju i za granica, m.in. w Niemczech, Szwecji, Francji, Holandii, Indiach. Prezentowany rodzaj grafiki, uprawianej przez Andrzeja Węcławskiego, jest w dzisiejszych czasach rzadkością. Artyści, którzy przy tej sztuce pozostali, już z zasady są godni szacunku.

Uważa się, że wszystkie możliwości rysunku i malarstwa nie mogą równać się z tym, co daje na papierze akwafortowym odciśnięta metalowa matryca.

 

 

 

 

Nominowani w kategorii Sztuki Plastyczne 2004

Mirosław Gryń (ur. 1964 r.) -grafik, ilustrator prasowy

Nominowany za wystawę:” Mirosław Gryń. Rysunki prasowe”, Muzeum Karykatury w Warszawie

Ukończył Liceum Sztuk Plastycznych w Supraślu, a następnie Wydział Grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Zrobił dyplom w Pracowni Plakatu Juliana Pałki. Mimo młodego wieku jest jednym z najwybitniejszych polskich ilustratorów prasowych. Współpracował z Życiem Warszawy, Prawem i Gospodarką, Reader’s Digest, Wprost, Przekrojem, a obecnie z Polityką (od 1996 r.) i ResPublika Nowa. Jak napisał Jacek Królak, rysownik i publicysta – To wielki luksus mieć Grynia w gazecie […] daje gazecie coś więcej: estetykę wyprowadzoną dziś całkowicie do muzeów, zarezerwowana dla sztuki „wysokiej”.

Uczestniczył w wielu wystawach zbiorowych w kraju oraz w Gagliarii we Włoszech. Miał szereg wystaw indywidualnych, min.: w Muzeum Rzeźby A. Karnego w Białymstoku, Muzeum Karykatury w Warszawie, Muzeum Sztuki Mieszczańskiej we Wrocławiu, Muzeum Regionalnym w Siedlcach czy na XXI Międzynarodowej Wystawie Pokonkursowej Satyrykon 2000 w Legnicy. Wystawa, za którą artysta został nominowany do Nagrody im. Cypriana Kamila Norwida, była niewątpliwym wydarzeniem artystycznym w skali miasta i kraju.

Laureat wielu wyróżnień i nagród:

• Nagroda Młodych im. H. Grunwalda (zespołowa)
• Wyróżnienie Regulaminowe oraz nagroda Specjalna Tygodnika Przekrój, 2002
• Gran Prix na Międzynarodowym Konkursie Humorystyczno-Satyrycznym Satyrykon 2004.

 

Stanisław Rodziński (ur. 1940 r.) – malarz, autor książek o sztuce, publicysta

Nominowany za wystawę malarstwa „Świadectwo Obrazu” prezentowaną w Galerii Studio w Warszawie

Absolwent Wydziału Malarstwa krakowskiej ASP, profesor i dwukrotny rektor tej uczelni. Doskonały pedagog, m.in. wykładowca w Papieskiej Akademii Teologicznej.

Oprócz pędzla, włada również piórem – jest autorem książek poświeconych sztuce, publicystą pisującym do Tygodnika Powszechnego, Znaku, Więzi, Kultury paryskiej, Życia, Dziennika Polskiego, Rzeczpospolitej i innych.

Od 1963 roku jego prace wystawiane były w ponad 200 wystawach malarstwa i rysunku, w wystawach sztuki polskiej za granicą, w wystawach muzealnych i tematycznych. Jego obrazy można było oglądać zarówno w Olkuszu czy Jaworznie, jak i w Wiedniu, Londynie lub Paryżu. Prace jego mają stałe miejsce w wielu muzeach polskich i zagranicznych, znajdują się również w kolekcjach prywatnych.

Jest krakowianinem, ale zaznaczył swoją obecność na Mazowszu, wystawiając swoje płótna w Galerii Studio. Wystawa cieszyła się tak ogromną popularnością, że jej ekspozycja została przedłużona.

Malarstwo swoje poświęca dwóm tematom. Pierwszy odnosi się do sfery sacrum, drugi zaś to pejzaże.

 

Nominowani w kategorii Sztuki Plastyczne 2003

Jerzy Grabowski ( ur. 1933 r.) – plastyk, grafik

Nominowany za prezentację grafik w Galerii „Lufcik”

Absolwent Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Profesor na Wydziale Grafiki i Malarstwa ASP w Łodzi. Od wielu lat prowadzi seminaria z grafiki w Europejskiej Akademii Sztuk w Warszawie. Specjalizuje się w monochromatycznych grafikach wykonanych własną techniką tłoczenia.

Autor ponad 40 wystaw indywidualnych w kraju i zagranicą. Brał udział w 450 wystawach: międzynarodowych, polskiej sztuki za granicą, krajowych i środowiskowych. Jego prace znajdują się w zbiorach wielu muzeów w Polsce i prawie wszystkich krajach Europy.

Laureat wielu nagród, m.in.:

• im. Joan Miro, Barcelona, Hiszpania;
• Na Wystawie „30 lat Grafiki Warszawskiej”, Warszawa;
• Nagroda Miasta Cebazat na III Międzynarodowym Triennale Małych Form Graficznych, Chamalieres, Francja;
• Nagroda Prezydenta Miasta Gdyni na Triennale Grafiki Krajów Nadbałtyckich;
• Złoty Medal na XII Norweskim Międzynarodowym Triennale Grafiki, Fredrikstad, Norwegia.

…stawia przed wyobraźnią ludzką pytania o nieporównanie większej doniosłości, niż może to uczynić najbardziej zawiły rebus metafor i symboli. (Bożena Kowalska)

Leon Tarasewicz (ur. 1957 r.) – plastyk, malarz

Nominowany za wystawę w Centrum Sztuki Współczesnej w Zamku Ujazdowskim

Absolwent Liceum Sztuk Plastycznych w Supraślu, a następnie Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Mieszka w swojej rodzinnej miejscowości na Białostocczyźnie, gdzie oprócz sztuki zajmuje się hodowlą kur ozdobnych. Od lat prowadzi pracownię gościnną na ASP w Warszawie. Jego prace znajdują się w kolekcjach wielu muzeów sztuki współczesnej na świecie: w Sztokholmie, Nowym Jorku, Seulu, Atenach i oczywiście w Polsce, m. in. w Muzeum Narodowym i jego filiach czy w Muzeum Sztuki w Łodzi.

Jest laureatem wielu nagród, m.in.:

• Nagrody Artystycznej Ministra Kultury i Sztuki;
• Nagrody Specjalnej Jury na XXII Międzynarodowym Festiwalu Malarstwa we Francji;
• Nagrody im. Jana Cybisa;
• Paszport Polityki.

Nie trzeba […] wymyślać malarstwa, życie maluje samo, samo jest malarstwem, trzeba tylko żyć. (Leon Tarasewicz)

 

Nominowani w kategorii Sztuki Plastyczne 2002

Małgorzata Dimitruk (ur. w 1974 r.) – grafik, malarz

Nominowana za litografie „Przeszłość”

Absolwentka Akademii Sztuk Pięknych w Mińsku (Białoruś) i w Warszawie. Brała udział w licznych wystawach zbiorowych, miała też trzy wystawy indywidualne.

W latach 1997-2002 zdobyła szereg nagród w dorocznych konkursach Grafika Warszawska, w tym nagrody za grafikę roku 2000 i 2001.

 

Jerzy Kalina (ur. w 1946 r.) – artysta plastyk

Nominowany, wraz z Januszem Pulnarem, za koncepcję i realizację wystawy „Promethidion C. K. Norwid” w Muzeum im. J. Malczewskiego w Radomiu, otwartej w 2001 r.

Wypowiada się za pomocą różnych technik i mediów, realizuje akcje i działania o charakterze rytualnym i obrzędowym. Obok form plastycznych tworzy też filmy animowane i dokumentalne oraz spektakle teatralne.

 

Janusz Pulnar (ur. w 1940 r.) – dyrektor Muzeum J. Malczewskiego w Radomiu od 1984 r.

Nominowany, wraz z Jerzym Kaliną, za koncepcję i realizację wystawy „Promethidion C. K. Norwid” w Muzeum im. J. Malczewskiego w Radomiu, otwartej w 2001 r.

Doprowadził do znacznego rozwoju i ożywienia działalności tej placówki. Jest autorem wielu wystaw, uznanych za wydarzenia kulturalne, m.in. Chłopi w sztuce polskiej (1995 r.), Jan III Sobieski – Castrum doloris (1996 r.), Epoka Pana Tadeusza (1996 r.).

Ostatnio zaktualizowano 24 września 2024 o 12:29