Literatura

   

Nominowani w kategorii Literatura 2024

Robert Papieski – eseista, tłumacz, edytor, krytyk literacki

Nominowany za książkę „Oblicza Iwaszkiewicza”, Wydawnictwo Akademickie SEDNO

Absolwent Wydziału Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego. Zastępca redaktora naczelnego kwartalnika „Przegląd Filozoficzno-Literacki”, współpracownik miesięcznika „Twórczość”. Laureat Nagrody „Literatury na Świecie” 2015 w kategorii Nowa Twarz. Nominowany do Nagrody Literackiej Gdynia 2016 za tłumaczenie książki Leonida Cypkina „Lato w Baden”. Od 2022 r. jest członkiem Polskiego PEN Clubu. Badacz twórczości Jarosława Iwaszkiewicza. Od 2009 r. zatrudniony w Muzeum im. Anny i Jarosława Iwaszkiewiczów w Stawisku.

„Robert Papieski, edytor dzienników i listów Jarosława Iwaszkiewicza, w esejach poświęconych jego życiu i twórczości zapoznaje czytelnika ze światem Iwaszkiewicza, z twórcami, których spotykał. Prowadzi własnymi tropami i ścieżkami przez różne teksty swojego bohatera – literackie, epistolograficzne, wspomnieniowe, dokończone i ledwie rozpoczęte – proponując oryginalne odczytania i sensy będące świadectwem wnikliwej lektury i odwołań do różnorodnego kontekstu kulturowo-historycznego. Esejom towarzyszy aneks, w którym znalazły się niepublikowane wcześniej listy do Iwaszkiewicza i teksty jemu poświęcone”. (z noty od wydawcy)

 

Marek Wawrzkiewicz – poeta, dziennikarz, tłumacz, krytyk, animator kultury

Nominowany za tom wspomnień i esejów „Nie minęło”, Wydawnictwo Autorskie Andrzej Dębkowski

Absolwent Wydziału Historii na Uniwersytecie Łódzkim. Od 1964 r. członek Związku Literatów Polskich, od 21 lat prezes Zarządu Głównego ZLP. Odznaczony m.in.: Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”, Medalem Pamiątkowym „Pro Masovia”. Laureat wielu nagród, m.in.: im. W. Reymonta, J. Słowackiego, W. Hulewicza, Nagrody m.st. Warszawy. Laureat Nagrody im. C.K. Norwida (2006).

Debiutował zbiorem wierszy „Malowanie na piasku” (1960). „Nie minęło” jest pięćdziesiątą pozycją książkową w dorobku Marka Wawrzkiewicza, zebraną w trzech rozdziałach. Pierwszy – „Okruchy” – to wspomnienia, refleksje z lektur i podróży, anegdoty literackie, liryki prozą, notatki z codzienności, zastanawianie się nad fenomenem ludzkiej pamięci. Drugi rozdział – „Dedykacje” – jest zbiorem sylwetek znakomitych postaci polskiej literatury, często niesłusznie zapomnianych, jak: J. Kawalec, A. Sandauer, M. Białoszewski, W. Żukrowski, E. Stachura. Trzeci – „Dylematy” – to eseje o polskości, patriotyzmie, o czasach najnowszych.

 

Nominowani w kategorii Literatura 2023

Małgorzata Sokorska – poetka

Nominowana za książkę „Upadł Buk”, wyd. Austeria

Absolwentka Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego. Pracowała w agencji reklamowej, obecnie prowadzi własną firmę. Publikowała wiersze na łamach „Kwartalnika Artystycznego”. Autorka debiutanckiej książki Upadł Buk, która jest dziennikiem wspomnień o ojcu Krzysztofie Boczkowskim – poecie, tłumaczu, profesorze medycyny – złożonej z poezji i prozy. Jak pisze Krzysztof Lubczyński w dzienniku „Trybuna”: Jej tom <<Upadł Buk>> jest poetyckim hołdem złożonym ojcu. Z wewnętrznej potrzeby podjęła ona zadanie utrwalenia pamięci o nim i o czasie, w którym przyszło mu żyć. (…) Tom poezji Małgorzaty Sokorskiej jest jakością gatunkowo niejednorodną. Fragmenty prozatorskie, wspomnieniowe o ojcu, lakoniczne obrazki realistyczne z cechami metafory, impresje z podróży do Italii, przeplatają się w tomie Sokorskiej z jej poezją. Wszystko to tworzy zasób impresji, myśli, dygresji związany z jej ojcem, z nią samą i z relacjami między obojgiem. To świadectwo naprawdę niezwykłej miłości córki, miłości doprawdy w takiej postaci rzadko spotykanej, na granicy mistycznego kultu osoby Ojca. To także jego bogaty, wielowarstwowy, intymny wizerunek – portret jego upodobań, pragnień, nawyków, zainteresowań, gustów artystycznych, przeżyć.

 

Andrzej Zieniewicz – filolog, krytyk

Nominowany za tom esejów „Sceny biografii. Ja pisarskie w pamięci autobiograficznej (interpretacje)”, Dom Wydawniczy Elipsa

Absolwent Wydziału Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego. Wybitny filolog, specjalizujący się w literaturze nowej i najnowszej. W latach 1986-1994 wykładał w Turcji na uniwersytetach w Ankarze i Stambule, gdzie założył Wydziały Filologii Polskiej oraz na uniwersytetach w Paryżu, Pradze, Ołomuńcu, Lwowie. W 2004 roku otrzymał stanowisko profesora Uniwersytetu Warszawskiego. Kierował Zakładem Literatury XX i XXI wieku Instytutu Literatury Polskiej UW. Był dyrektorem Centrum Języka Polskiego i Kultury Polskiej dla Cudzoziemców „Polonicum” UW. Publikował m.in. w „Przeglądzie Humanistycznym”, „Tekstach Drugich”, „Miesięczniku Literackim”, „Twórczości”, „Poezji”, „Midraszu”, „Dialogu”, „Literaturze”. Jest autorem książek: Idące Wilno. Szkice o Żagarach (1987), Małe iluminacje. Formy prozatorskie w twórczości Mirona Białoszewskiego, Polak mały w Azji Mniejszej, Jak Polak z Polakiem. Autoprezentacje. Dyskursy, Analizy, Obecność autora. Style rzeczywistości w sylwie współczesnej, Pakty i fikcje. Autobiografizm po końcu wielkich narracji. Jak podkreśla w uzasadnieniu wniosku Marek Wawrzkiewicz: Książka Zieniewicza napisana wspaniałą, bogatą polszczyzną przywraca wiarę w to, że eseistyka może być pasjonująca.

 

Nominowani w kategorii Literatura 2022

Michał Cichy – pisarz, dziennikarz i publicysta

Nominowany za książkę „Do syta”, Społeczny Instytut Wydawniczy Znak

Absolwent Wydziału Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego. Związany z opozycją polityczną w PRL. Od 1989 roku dziennikarz Gazety Wyborczej. Najpierw pracował w dziale zagranicznym, później w sekretariacie redakcji, a w latach 1993-1998 jako kierownik działu kultury i nieistniejącego już dodatku Gazeta o Książkach. Współtwórca Nagrody Literackiej „Nike” (wiceprezes fundacji nagrody oraz sekretarz w latach 1997-2002). Przez wiele lat (1995-2003) współpracował z Amerykańskim Muzeum Pamięci Holokaustu w Waszyngtonie, przeprowadzając wywiady z polskimi świadkami Holokaustu. W 2014 roku ogłosił tom prozy „Zawsze jest dzisiaj”, za który otrzymał Nagrodę Literacką Gdynia oraz nominację do Nagrody Conrada 2015. Od grudnia 2014 roku publikuje felietony w Skarpie Warszawskiej. W 2017 roku wydał książkę „Pozwól rzece płynąć”, za którą otrzymał Nagrodę Jury Artrage 2017. W 2021 roku ukazała się jego książka „Do syta”, w której z właściwą sobie uważnością opisuje urodę zwykłego życia, przyglądając się ludzkiemu wnętrzu – lękom, niepokojom i pragnieniom. Od kilkunastu lat medytuje, a od kilku prowadzi szkołę medytacji według autorskiej metody.

 

 

Piotr Stankiewicz – doktor filozofii, pisarz i poeta

Nominowany za książkę „Pamiętam”, Grupa Wydawnicza Relacja

Absolwent astronomii (Wydział Fizyki, 2008) i filozofii (Wydział Filozofii i Socjologii, 2010) na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie uzyskał tytuł doktora filozofii. Był stypendystą Fundacji Kościuszkowskiej i Narodowego Programu Rozwoju Humanistyki. Twórca i nauczyciel reformowanego stoicyzmu. Od 2016 roku członek międzynarodowego zespołu Modern Stoicism. Publikuje na łamach kwartalnika Przekrój, Tygodnika Powszechnego, Papya Rocks, Kultury Liberalnej, The Stoic i na autorskim blogu piotrstankiewicz.pl. Autor książek o stoicyzmie i o życiu w Polsce. Napisał słynny esej satyryczny „21 polskich grzechów głównych” (2018), opisujący III Rzeczpospolitą w trzydziestoleciu jej istnienia. Zawarte w niej takie pojęcia jak „tupolewizm” czy „autorasizm” weszły na stałe do obiegu medialnego. Kontynuacją i rozwinięciem tej książki był zbiór esejów „My fajnopolacy” (2019). Napisał również „Elementarz” (2013), „Sztuka życia według stoików” (2014), „Does Happiness Write Blank Pages? On Stoicism and Artistic Creativity” (2019) oraz „Manual of Reformed Stoicism” (2020). W 2021 roku ukazała się książka „Pamiętam”, będąca wielowymiarowymi wspomnieniami lat 80., 90. i pierwszej dekady XX wieku.

 

 

Nominowani w kategorii Literatura 2021

Joanna Bator – pisarka, felietonistka, publicystka

Nominowana za powieść „Gorzko, gorzko”, wyd. Znak

Absolwentka kulturoznawstwa na Uniwersytecie Wrocławskim. Autorka doktoratu z filozofii, poświęconego tematyce feminizmu, psychoanalizy i postmodernizmu. Do 2008 r. pracowała jako adiunkt w Instytucie Filozofii i Socjologii Państwowej Akademii Nauk. Wykładała również w Polsko-Japońskiej Wyższej Szkole Technik Komputerowych. Była stypendystką Middlesex University w Londynie, a także New School of Social Research w Nowym Jorku. Trzykrotnie odwiedziła Tokio, gdzie przebywała na stypendium Cannon Foundation in Europe i Japan Foundation. W tym czasie tworzyła eseje i felietony w tamtejszej prasie polonijnej. Na jej twórczość duży wpływ miała kultura japońska. Po dwuletnim pobycie w Tokio, wydała książkę „Japoński wachlarz”. W 2013 roku stworzyła zbiór esejów i felietonów „Rekin z parku Yoyogi”. Od 2011 r. poświęciła się wyłącznie pracy twórczej, rezygnując z posady wykładowcy. W tym czasie powstały takie powieści jak „Piaskowa Góra” czy „Chmurdalia”. Pierwsza z wymienionych przyniosła pisarce ogromny sukces, zarówno w Polsce, jak i za granicą. Za powieść „Ciemno, prawie noc” otrzymała w 2012 r. Literacką Nagrodę Nike. Stworzyła także esej „Wyspa Łza” i powieść „Rok królika”. W 2017 r. wydała swoją pierwszą powieść japońską „Purezento”.

 

 

Piotr Bratkowski – poeta, krytyk literacki, publicysta

Nominowany za powieść „Mieszkam w domu, w którym wszyscy umarli”, wyd. Wielka Litera

Absolwent filologii polskiej na Uniwersytecie Warszawskim (1977). Studiował także filozofię. Debiutował na łamach prasy literackiej. W latach 80. był felietonistą miesięcznika Literatura. Publikował w czasopismach drugiego obiegu. Posługiwał się pseudonimami Agnieszka Lwowska, Jan Marcinkowski, Marek Mokotowski, Tadeusz Gaz. Od 1990 r. pracuje jako dziennikarz, początkowo w Gazecie Wyborczej, później w Rzeczpospolitej, a obecnie w Newsweek Polska, gdzie pełnił m.in. funkcje kierownika działu społecznego i dziennikarza działu kulturalnego. Pisze najczęściej o popkulturze i książkach. Opublikował cztery tomy wierszy („Uniwersytet”, „Strefa skażeń”, „Nauka strzelania”, „Wiersze stare i nowe”), powieść „W stanie wolnym”, wywiad rzeka z Tomaszem Lipińskim „Dziwny, dziwny, dziwny” i zbiór tekstów o muzyce rockowej „Prywatna taśmoteka, czyli Słodkie lata 80”, za którą otrzymał w 1989 r. Nagrodę Młodych im. Stanisława Wyspiańskiego. W 2010 r. został nagrodzony Pikowym Laurem – za najlepsze prasowe publikacje na temat książek. Był wieloletnim jurorem Nagrody Literackiej Nike. Obecnie zasiada w jury nagrody Superbrand w dziedzinie kultury oraz nagrody Wielki Kaliber, przyznawanej za polską powieść kryminalną.

 

 

 

 

Nominowani w kategorii Literatura 2020

Paweł Sołtys – wokalista, muzyk, autor tekstów piosenek i opowiadań

Nominowany za zbiór opowiadań Nieradość, wyd. Czarne

Studiował rusycystykę. Sławę zyskał jako jeden z trzech wokalistów Vavamuffin. Udzielał się w zespołach Saduba, Magara, Sedativa. Współtworzył sound systemy: Zjednoczenie i Ba-lan. Współpracował m.in. z Sidneyem Polakiem i łódzkim Dreadsquad Sound System, muzycznie zetknął się też z Kapelą ze Wsi Warszawa. Najdłużej działające jego muzyczne przedsięwzięcie to Zjednoczenie Soundsystem. Solowo debiutował w 2009 r. jako Pablopavo. Zagrał około tysiąca koncertów i nagrał kilkanaście płyt. Do końca 2013 roku prowadził w Radiu Roxy audycję „Tramwaj z Pragi”. Publikował opowiadania w Ricie Baum, Lampie i Studium. Za prozatorski debiut Mikrotyki otrzymał Nagrodę Literacką im. Marka Nowakowskiego oraz nominację do Nagrody im. Cypriana Kamila Norwida, Paszportów Polityki 2017 i Nagrody Literackiej Gdynia. Jest laureatem Paszportu Polityki w kategorii Muzyka popularna (2014).

Drugim zbiorem opowiadań Sołtys potwierdza niezwykłą czułość wobec języka – ponownie prezentuje się jako niezwykły smakosz słów, które w tej prozie stają się tworzywem plastycznym, materialnym, dostępnym wszystkim zmysłom. (Eliza Król, czaskultury.pl)

 

Filip Springer – pisarz i fotograf

Nominowany za książkę Dwunaste: Nie myśl, że uciekniesz, wyd. Czarne

Ukończył archeologię na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Jest autorem wielu cykli reporterskich oraz książek, m.in. Wanna z kolumnadą, 13 pięter, Miasto Archipelag, Źle urodzone. Debiutancka książka Miedzianka. Historia znikania, znalazła się w finale Nagrody Literackiej Nike, Nagrody Literackiej Gdynia i Nagrody im. Ryszarda Kapuścińskiego. Jego książki tłumaczone są na angielski, niemiecki, rosyjski i węgierski. Swoje fotografie prezentuje na wystawach indywidualnych oraz publikuje w prasie ogólnopolskiej. Współpracuje z Instytutem Reportażu w Warszawie. Jest  współtwórcą festiwalu literackiego MiedziankaFest. Wykładał w Wyższej Szkole Nauk Humanistycznych i Dziennikarstwa w Poznaniu. Był stypendystą m.in. Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Narodowego Centrum Kultury.

Filip Springer zdecydował się pojechać do Danii, by poznać prawdę o słynnym prawie Jante. (…) To niezwykła, pełna niepokojącej tajemniczości podróż literacka, która kryje ambitniejszy cel – poszukiwania prawa Jante nie w konkretnej przestrzeni, a w ludzkiej naturze i podświadomości. (Edyta Łuczejko, uzasadnienie wniosku)

 

 

 

Nominowani w kategorii Literatura 2019

Katarzyna Pochmara-Balcer – filozof i filolog węgierska

Nominowana za powieść Lekcje kwitnienia, wyd. Nisza

Katarzyna Pochmara-Balcer jest absolwentką Instytutu Filozofii i Katedry Hungarystyki na Uniwersytecie Warszawskim. Interesuje się współczesnym kinem europejskim. Publikuje w „Kulturze Liberalnej” i „Przeglądzie Powszechnym”. Lekcje kwitnienia to jej debiutancka powieść. Autorka obdarzona jest nieprzeciętnym talentem narracyjnym i przenikliwością.

Autorka precyzyjnie operuje literacką materią. Na przestrzeni stu stron buduje niesamowicie przekonujące postaci bohaterów – utkane ze szczegółów, specyficznego języka, drobnych przyzwyczajeń.  Nie widać w jej rzemiośle śladu podsłuchiwania ulicy – które wciąż nie wychodzi (niestety) w literaturze z mody – nie znajdziemy tu środowiskowego żargonu, chwytliwych fraz z mediów społecznościowych. „Lekcje kwitnienia” nie udają parującego jeszcze realnością zapisu naszych zbiorowych emocji i bolączek, relacja Pochmary-Balcer jest elegancka, wyważona, przefiltrowana. [Olga Wróbel „Dwutygodnik”]

 

Adrian Sinkowski – poeta i publicysta

Nominowany za tomik Atropina, Biblioteka „Toposu”

Z wykształcenia bibliotekarz, z zawodu copywriter. Poeta posiadający własną, niepowtarzalną frazę. Zdaniem krytyków jeden z najlepszych poetów, jacy zadebiutowali w ciągu ostatnich lat. Autor tomików Raptularz (2016) i Atropina (2018) wydanych w Bibliotece „Toposu”. W roku 2008 otrzymał wyróżnienie w konkursie Dolina Kreatywna. Jest laureatem projektu Połów (2011). Otrzymał również nominacje do nagród literackich: m.st. Warszawy (2017), im. Mackiewicza (2019) i Orfeusz (2019). Debiutował w 2005 roku w „Pograniczach”, od tego czasu publikował m.in. w pismach „Arcana”, „Dwutygodnik”, „Kultura Liberalna”, „Odra”, „Twórczość”, „Więź”, „Zeszyty Literackie”, a także na łamach „Tygodnika Powszechnego” i „Uważam Rze”. W latach 2007-2017 był redaktorem i współpracownikiem kwartalnika literackiego „Wyspa”. Stypendysta m.st. Warszawy (2013) oraz Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2017) w dziedzinie literatury.

Sinkowski dowodzi, że nasze życie dzieje się w mówieniu, w języku, będącym przęsłem łączącym mosty na linii było – będzie. Że opowiadamy się wciąż na nowo, jakby od tego rosło życie. [Bartosz Suwiński „Nowe Książki”, 4/2019]

 

 

Nominowani w kategorii Literatura 2018

Maria Bigoszewska – poetka, dziennikarka, felietonistka, autorka słuchowisk radiowych

Nominowana za tom poetycki Wołam cię po imieniu, wyd. Forma

Absolwentka Filologii polskiej oraz Wyższego Studium Scenariuszowego Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi. Publicystka m.in. tygodnika „Kultura” i miesięcznika „Magazyn Rodzinny”. Była redaktorką „Głosu Wolnego” – gazety wydawanej podczas I zjazdu delegatów Solidarności w gdańskiej hali Olivia. Debiutowała w 1976 r. w telewizyjnym programie poetyckim. Wydała pięć tomów poezji. Pierwszy tom Prawa i lewa strona świata ukazał się w  1979 r. Za Zmowę (1991) otrzymała Nagrodę Polskiego Towarzystwa Wydawców Książek. Nagrodą Fundacji Kultury oraz nominacją do Paszportu Polityki wyróżniono Ciało niepewne (1994). Jeden pokój (2015) zyskał natomiast nominację do Nagrody Literackiej Gdynia, a Wołam cię po imieniu (2017) do Nagrody Literackiej m.st. Warszawy.

(…) to książka z rodzaju rzadkich dziś na rynku poetyckim. Unikająca literackiego popisu i lingwistycznej żonglerki, za to mocno osadzona w uczuciach: smutku, żalu i rozpaczy. Bardzo osobista, wibrująca emocją, a zarazem wyciszona, zdyscyplinowana. (Paweł Nowakowski, z uzasadnienia wniosku)

 

Paweł Sołtys – wokalista, muzyk, autor tekstów piosenek i opowiadań

Nominowany za zbiór opowiadań Mikrotyki, wyd. Czarne

Studiował rusycystykę. Sławę zyskał jako jeden z trzech wokalistów Vavamuffin. Udzielał się w zespołach Saduba, Magara, Sedativa. Współtworzył sound systemy: Zjednoczenie i Ba-lan. Współpracował m.in. z Sidneyem Polakiem i łódzkim Dreadsquad Sound System, muzycznie zetknął się też z Kapelą ze Wsi Warszawa. Najdłużej działające jego muzyczne przedsięwzięcie to Zjednoczenie Soundsystem. Solowo debiutował w 2009 r. jako Pablopavo. Wydał kilkanaście płyt i zagrał około tysiąca koncertów. Do końca 2013 r. prowadził w Radiu Roxy audycję Tramwaj z Pragi. Jest laureatem Paszportu Polityki w roku 2014 w kategorii Muzyka popularna. Publikował opowiadania w „Ricie Baum”, „Lampie” i „Studium”. Za prozatorski debiut Mikrotyki otrzymał Nagrodę Literacką im. Marka Nowakowskiego oraz nominację do Paszportów Polityki 2017 i Nagrody Literackiej Gdynia.

Wspaniały zbiór klimatycznych, warszawskich opowiadań, łączących metafizykę z codziennością i genius loci miasta z uniwersalną refleksją nad pustynią zurbanizowaną. Do tego świat niebanalnych ludzkich przeżyć i emocji podanych równie niebanalnym językiem. (Jarosław Klejnocki, z uzasadnienia wniosku)

 

Nominowani w kategorii Literatura 2017

Marek Ławrynowicz – prozaik, autor słuchowisk radiowych, scenarzysta filmowy, poeta

Nominowany za książkę Mundur, wyd. Zysk i S-ka

Ukończył wydział polonistyki na Uniwersytecie Warszawskim. Pracował w różnych zawodach – był kaowcem, bibliotekarzem, młodszym betoniarzem, robotnikiem terenowym czy cukiernikiem. Początkowo zajmował się poezją wizualną, performance, mail artem. W 1990 roku ukazał się zbiór jego krótkich opowiadań Pan Słoik, później powieść Kapitan Car. Za Diabła na dzwonnicy otrzymał wyróżnienie Biblioteki Raczyńskich. Jest też autorem wielu słuchowisk radiowych, m.in. Tuba oraz Ameryka wkracza do Malinówka, za które otrzymał nagrodę na festiwalu Dwa Teatry. Współtworzył także takie radiowe audycje satyryczne jak: Zsyp, Parafonia, Kiwi, Kiwirozmówki, powieść radiową W Jezioranach oraz telewizyjny Odjazd. Był redaktorem naczelnym kwartalnika literackiego „Wyspa”. Od 2009 roku sprawuje opiekę redakcyjną nad niezależną audycją radiową Szkiełko i oko.

Stężenie iście hrabalowskiego humoru jest tu niezwykłe, komizm przywodzący na myśl mistrzów tego gatunku, fantazja autorska – nieograniczona, a przy tym nie brakuje w <<Mundurze>> refleksji całkiem serio, jednoznacznie krytycznej oceny przedstawianych zjawisk. (Krzysztof Masłoń, uzasadnienie wniosku)

 

Krzysztof Varga – pisarz, krytyk literacki, dziennikarz

Nominowana za zbiór esejów Langosz w Jurcie, wyd. Czarne

Studiował polonistykę na Uniwersytecie Warszawskim. Jest redaktorem działu Kultura „Gazety Wyborczej”. Zadebiutował zbiorem opowiadań Pijany anioł na skrzyżowaniu ulic, choć za właściwy debiut uznaje powieść Chłopaki nie płaczą. Współautor słownika literatury najnowszej Parnas bis. Literatura polska urodzona po 1960 roku i antologii Macie swoich poetów. W 1998 roku otrzymał Nagrodę Fundacji Kultury za tom prozy 45 pomysłów na powieść. Trzykrotny finalista Nagrody Literackiej Nike za Tequilę, Nagrobek z lastryko i Gulasz z turula, za który otrzymał nagrodę czytelników Nike. Napisał też m.in. powieści Trociny, Czardasz z mangalicą, Masakra. Książki Krzysztofa Vargi tłumaczone są na węgierski, bułgarski, słowacki, serbski, ukraiński i chorwacki.

Książka opowiada o podróży wzdłuż węgierskich granic i stanowi analizę zarówno tamtego pejzażu, jak i jest zapisem świadomości, tożsamości Węgrów w czasach obecnych. Bardzo ciekawe analogie z Polską. Wykwintny, dystynktywny język i wielka kultura eseju. (Jarosław Klejnocki, uzasadnienie wniosku)

 

 

Nominowani w kategorii Literatura 2016

Maciej Hen – pisarz, scenarzysta, fotograf, reżyser, dziennikarz i aktor

Nominowany za powieść Solfatara, wyd. W.A.B.

Urodził się w 1955 roku. Ukończył Wydział Operatorski łódzkiej Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej Telewizyjnej i Teatralnej. Próbował swoich sił w różnych dziedzinach, bywał: operatorem filmowym, scenarzystą, fotografem, reżyserem filmów dokumentalnych, dziennikarzem, tłumaczem, muzykiem i aktorem. Debiutował w 2004 roku powieścią „Według niej”, którą opublikował pod pseudonimem Maciej Nawariak, tak aby tekst obronił się sam, bez wsparcia nazwiska ojca Józefa Hena – pisarza, reportażysty, scenarzysty i reżysera.

Jest to książka w wysokim stopniu erudycyjna, która jednak nie onieśmiela czytelnika, a zachęca go do pogłębienia wiedzy, poznania dziejów XVII-wiecznego Księstwa Neapolu i krwawej historii powstańca Masaniella. Wyraziste postaci bohatera, zajmująca fabuła, doskonały język – czegóż chcieć więcej! (Krzysztof Masłoń, uzasadnienie wniosku)

 

 

Piotr Milewski – dziennikarz, korespondent zagraniczny polskich mediów, pisarz

Nominowany za powieść Z cukru był król, wyd. Kosmos Kosmos

Urodził się w 1964 roku. Ukończył Wydział Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. Od 1989 roku mieszka w Nowym Jorku. Jest poetą i autorem zbioru opowiadań „Szkice glanem”, nominowanego do Paszportu Polityki oraz powieści „Rok nie wyrok” (nagrodzonej laurem Książka Zimy 2007/2008 Poznańskiego Przeglądu Nowości Wydawniczych). Był wokalistą, m.in. zespołu Górna Grupa. Od 1992 roku jest korespondentem Radia ZET, a od 2012 roku – tygodnika „Newsweek”. Współpracował też z Teleekspresem, „Tygodnikiem Powszechnym”, TVN24, „Wprost”. Publikował m.in. w: „Gazecie Bankowej”, „PRESS-ie”, „Przekroju”, „Gazecie Wyborczej”. Był dziennikarzem nowojorskiego „Nowego Dziennika”.

Brawurowo napisana powieść, łącząca Bildungsroman z surrealistyczną wyobraźnią i zacięciem społeczno-historycznym. Obraz prowincji czasów gierkowskich oddany krytycznie, acz z humorem, językiem zindywidualizowanym i szykownym jednocześnie. (Jarosław Klejnocki, uzasadnienie wniosku)

 

Nominowani w kategorii Literatura 2015

Marek Ławrynowicz – prozaik, autor słuchowisk radiowych, scenarzysta filmowy, poeta

Nominowany za powieść „Patriotów 41”, wyd. Zysk i S-ka

Ukończył wydział polonistyki na Uniwersytecie Warszawskim. Pracował w różnych zawodach – był kaowcem, bibliotekarzem, a także młodszym betoniarzem, robotnikiem terenowym czy cukiernikiem.

Początkowo próbował swych sił jako poeta (zadebiutował w 1974 roku). Kilka lat zajmował się poezją wizualną, performance, mail artem, lecz ostatecznie wrócił do tradycyjnej prozy. W 1990 roku ukazał się zbiór jego krótkich opowiadań „Pan Słoik”, a sześć lat później pierwsza powieść – „Kapitan Car”. Przełomem w jego karierze literackiej była powieść „Diabeł na dzwonnicy”, za którą otrzymał wyróżnienie Biblioteki Raczyńskich, uznanie szerszej publiczności i zainteresowanie krytyki literackiej. Później napisał: „Kino Szpak”, „Pogoda dla wszystkich”, „Korytarz”. Skłonności satyryczne pisarza sprawiają, że cechą charakterystyczną jego tekstów jest prześmiewczy czarny humor.

Marek Ławrynowicz jest autorem wielu słuchowisk radiowych, w tym obszernego cyklu utworów z Malinówkiem w tytule. Za słuchowisko „Ameryka wkracza do Malinówka” otrzymał nagrodę na festiwalu Dwa Teatry. Na festiwalu w Bolimowie wyróżniono słuchowisko „Tuba”. Współtworzył także takie radiowe audycje satyryczne jak: „Zsyp”, „Parafonia”, „Kiwi”, „Kiwirozmówki”, powieść radiową „W Jezioranach” oraz telewizyjny „Odjazd”.

W latach 2007–2008 był redaktorem naczelnym kwartalnika literackiego „Wyspa”. Od 2009 roku sprawuje opiekę redakcyjną nad niezależną audycją radiową „Szkiełko i oko”. Jest członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, w którym pełnił funkcję m.in. członka Zarządu Głównego.

Pasjonująca historia polskiego losu, tyleż romantyczna i bohaterska, ileż groteskowa i – na dobry czeski wzór – przyziemna. Znaczący powiew czegoś w naszej prozie nieistniejącego, a bardzo potrzebnego.  (Krzysztof Masłoń, fragment uzasadnienia wniosku)

 

Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki – poeta

Nominowany za zbiór wierszy „Kochanka Norwida”, wyd. Biuro Literackie

Dzieciństwo i młodość spędził w okolicach Przemyśla, dorastając na pograniczu języków i kultur – ukraińskiej i polskiej. Pisał od wczesnej młodości. Ukończył polonistykę na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. Obecnie mieszka w Warszawie. Jest autorem o niezwykle rozpoznawalnej dykcji poetyckiej, silnie zakorzenionej w tradycji polskiego baroku. Jego wiersze stanowią przejmujący melanż archaicznej i współczesnej polszczyzny, zapisującej ostateczne i podstawowe doświadczenia ludzkie (cierpienie, samotność, śmierć).

Jest autorem takich tomów poetyckich, jak: „Nenia i inne wiersze” (1990), „Młodzieniec o wzorowych obyczajach” (1994), „Przewodnik dla bezdomnych niezależnie od miejsca zamieszkania” (2000), „Daleko stąd zostawiłem swoje dawne i niedawne ciało” (2003), „Rzeczywiste i nierzeczywiste staje się jednym ciałem. 111 wierszy” (2009), „Oddam wiersze w dobre ręce” (2010), „Imię i znamię” (2011). Dwukrotnie odbierał Nagrodę Literacką Gdynia – w 2006 roku za „Dzieje rodzin polskich” i w 2009 roku za „Piosenkę o zależnościach i uzależnieniach”, za którą również wyróżniony został Nagrodą Literacką Nike. Był także wielokrotnie nominowany do Paszportu Polityki.

Poezja Eugeniusza Tkaczyszyna-Dyckiego doczekała się także adaptacji. Łódzki „Teatr Napięcie” w 2007 roku wystawił sztukę „Przewodnik dla bezdomnych” (na podstawie zbioru „Przewodnik dla bezdomnych niezależnie od miejsca zamieszkania” oraz twórczości Arthura Rimbauda) z muzyką zespołu The Homeless Band.

 W „Kochance Norwida” znajdziemy wszystko to, co w twórczości poetyckiej Eugeniusza Tkaczyszyna-Dyckiego najcenniejsze: egzystencjalny temat, powagę i humor, liryczną śpiewność, celność sformułowań, poza tym znakomitą kompozycję tak poszczególnych wierszy, jak i całości tomu. (Janusz Drzewucki, fragment uzasadnienia wniosku)

 

Nominowani w kategorii Literatura 2014

Kira Gałczyńska (ur. w 1936 r.) – dziennikarka, pisarka

Nominowana za powieść „Jeszcze nie wieczór”, wyd. Marginesy

Urodziła się w Wilnie na Zarzeczu, gdzie w latach 1934–1936 mieszkali jej rodzice – Konstanty Ildefons i Natalia Gałczyńscy. W 1936 r. Gałczyńscy przenieśli się do Warszawy i osiedli w pobliskim Aninie. W 1956 r. ukończyła filologię rosyjską na Uniwersytecie Warszawskim. Jest niestrudzonym propagatorem dzieł i życia swojego wielkiego ojca. Przez wiele lat sprawowała funkcję dyrektora muzeum Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego w Praniu, którego była założycielką. Jest redaktorką bardzo licznych wyborów wierszy i innych utworów ojca, autorką kilku jego biografii, a także biografii swojej matki – „Srebrna Natalia”. Przez wiele lat uprawiała publicystykę kulturalną, pisała też książki reportażowe, wspomnieniowe, beletrystyczne, za które otrzymywała prestiżowe nagrody. Napisała m.in.: „Polacy w kraju półksiężyca” (1974), „Konstanty syn Konstantego” (1983), „Czas swe wzory układa” (1984), „Mazurskie szlaki Gałczyńskiego” (1986), „Konstanty Ildefons Gałczyński” (1987), „Byłam szefową” (1988), „Leśniczówka Pranie” (1989), „Jak się te lata mylą” (1989), „W zgiełku wieku” (1992), „Konstanty Ildefons Gałczyński – Kriegsgefangener 5700”, „Splątało się, zmierzchło” (1995), „Nie wrócę tu nigdy, czyli pożegnanie z Mazurami” (1998), „Gałczyński” (1998), „Zielony Konstanty czyli opowieść o życiu i poezji Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego” (2000), „Pozdrowienia dla Czarodzieja. Listy Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego” (2005), „Srebrna Natalia” (2006), „Mój anioł ma skrzydło zielone” (2008).

Była członkiem Zarządu Fundacji Zielona Gęś im. Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego. W 2009 r. w uznaniu zasług dla Stolicy Rzeczypospolitej Polskiej uhonorowana została Nagrodą Miasta Stołecznego Warszawy.

Fikcja literacka, niedaleko odbiegająca od rzeczywistości splata się tu z niemal reportażowym opisem stanu współczesnej polskiej służby zdrowia, której praktyk autorka długo na samej sobie doświadczyła. (Marek Wawrzkiewicz, uzasadnienie wnioski)

Eustachy Rylski (ur. w 1944 r.) – prozaik, dramatopisarz, scenarzysta, eseista

Nominowany za książkę „Obok Julii”, wyd. Wielka Litera

Pracował jako robotnik, referent w bazie samochodowej, urzędnik, instruktor ośrodka kultury, wychowawca w szkole, prowadził firmę remontowo-budowlaną. Debiutował dyptykiem: „Stankiewicz. Powrót” (1984), uhonorowanym nagrodą miesięcznika „Literatura”. Po tym debiucie wydał jeszcze m.in. powieści „Człowiek w cieniu” – wyróżnioną Nagrodą Literacką im. Józefa Mackiewicza oraz „Warunek”, za którą otrzymał wiele nagród m.in.: Nagrodę Warszawskiej Premiery Literackiej, „Fenomen Przekroju 2005”, Książka Roku „Magazynu Literackiego ‘Książki’”, Nagrodę Literacką im. Władysława Stanisława Reymonta za rok 2006 oraz nominacje do Nagrody Literackiej „Nike”, Śląskiego Wawrzynu Literackiego, Literackiej Nagrody Europy Środkowej Angelusa oraz Nagrody im. C. K. Norwida.

Eustachy Rylski pisze też sztuki teatralne i scenariusze telewizyjne. Prawie wszystkie wystawił Kazimierz Kutz, tak wielkie zyskały u niego uznanie. Jako dramaturg zadebiutował w Teatrze Telewizji w 1990 r. sztuką „Chłodna jesień” w reżyserii Janusza Zaorskiego. Jest autorem cenionych sztuk teatralnych, drukowanych również w miesięczniku „Dialog”. Szczególnie bliskie jego sercu są: „Zapach orchidei”, „Netta” i najwyżej przezeń ceniona „Chłodna jesień”, o pisarzu uwikłanym w politykę. Jego utwory doczekały się tłumaczeń m.in. na: włoski, niemiecki, francuski, rosyjski, węgierski, hiszpański, rosyjski, czeski.

Eustachy Rylski trzykrotnie nagrodzony był Warszawską Premierą Literacką („Tylko chłód”, „Człowiek w cieniu”, „Warunek”), dwukrotnie nominowany do Nagrody im. C. K. Norwida za książki „Warunek” i „Na Grobli”. W 2011 r. uhonorowany został Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.

Opowieść, jak zawsze u Eustachego Rylskiego, smakowita, pełna wirtuozerii języka i ukrytych sensów. Historia miłości. Historia powojennej Polski. Historia tęsknoty za tym, co nie może się ziścić. (Krzysztof Lewandowski, uzasadnienie wniosku)

 

Nominowani w kategorii Literatura 2013

Dariusz Suska (ur. w 1968) – poeta, prozaik, krytyk literacki

Nominowany za tom poetycki „Duchy dni”, wyd. Biuro Literackie

Urodził się w Złotoryi. Jest absolwentem Wydziału Fizyki Uniwersytetu Wrocławskiego. Zadebiutował w 1992 roku tomikiem „Rzeczy, które były światem”, będącym wyrazem młodzieńczego zafascynowania poezją Zbigniewa Herberta. Wiersze publikował m.in. w: „Lampie i Iskrze Bożej”, „Res Publice Nowej” i „Tygodniku Powszechnym”. Po swoim debiucie poetyckim wydał jeszcze pięć tomików wierszy: „DB 6160221” (1998), „Wszyscy nasi drodzy zakopani” (2000), „Cała w piachu” (2004), „Czysta ziemia (1998-2008)” (2008) oraz po kilkuletniej przerwie – „Duchy dni” (2012). Jego poezja porusza sprawy dotyczące z jednej strony metafizyki i śmierci, z drugiej zaś czasu i przestrzeni. Pełna jest paradoksów. Autor stawia w niej wiele trudnych pytań, na które próbuje dawać rozsądne, wiążące odpowiedzi. Za tomik „Wszyscy nasi drodzy zakopani” otrzymał w 2002 roku nagrodę Polskiego Towarzystwa Wydawców Książek. Pozycja ta, jak również tomik „Cała w piachu”, były nominowane w 2001 i 2005 roku do Nagrody Literackiej „Nike”. Poeta od wielu lat mieszka w Warszawie i pracuje jako dziennikarz w „Gazecie Wyborczej”.

Świat wyobraźni Dariusza Suski wyróżnia się konsekwentną jednorodnością, którą kształtują przede wszystkim powracające obrazy dzieciństwa i młodości. W tej głęboko (i właściwie prawie wyłącznie) egzystencjalnej poezji kluczowymi tematami są pamięć i śmierć. Poeta unika jednak skutecznie groźby ich banalizacji. Odnajduje bowiem dla tych tematów własny rozpoznawalny język i własną niepowtarzalną dykcję. Jest to język materialnego konkretu i zmysłowego szczegółu. Jest to dykcja mikroopowieści o drobinach i okruchach minionej rzeczywistości, przywoływanej w jej najbardziej prywatnym, potocznym i codziennym wymiarze. (Tomasz Wójcik, z uzasadnienia wniosku)

Krzysztof Varga (ur. w 1968) – pisarz, krytyk literacki, dziennikarz

Nominowany za powieść „Trociny”, wyd. Czarne

Urodził w Warszawie. Studiował polonistykę na Uniwersytecie Warszawskim. Od wielu lat pracuje jako redaktor działu Kultura „Gazety Wyborczej”. Zadebiutował zbiorem opowiadań „Pijany anioł na skrzyżowaniu ulic”, choć za właściwy debiut sam autor uznaje powieść „Chłopaki nie płaczą”. Napisał w sumie 11 książek. Swego czasu stale współpracował z Pawłem Duninem-Wąsowiczem, z którym stworzył słownik literatury najnowszej „Parnas bis. Literatura polska urodzona po 1960 roku” (1995). Ten sam zespół redakcyjny, powiększony o Jarosława Klejnockiego, rok później wydał antologię „Macie swoich poetów”. Krzysztof Varga wielokrotnie nominowany był do nagród literackich i nagradzany. W 1998 roku otrzymał Nagrodę Fundacji Kultury za tom prozy „45 pomysłów na powieść”. Nominowany był do Nagrody Literackiej „Nike” w roku 2002 za powieść „Tequila” i w 2008 za „Nagrobek z lastryko”, który był również nominowany do Nagrody Mediów Publicznych „Cogito”. Jego „Gulasz z turula” otrzymał nagrodę czytelników „Nike” 2009. Wydana w 2012 roku powieść „Trociny” znalazła się w finale Literackiej Nagrody Europy Środkowej „Angelus” oraz w finale II edycji Nagrody Mediów Publicznych „Cogito”. Książki Krzysztofa Vargi znają nie tylko polscy czytelnicy, tłumaczone są bowiem na węgierski, bułgarski, słowacki, serbski, ukraiński i chorwacki.

Brawurowa i błyskotliwie napisana powieść, będąca analizą rozmaitych społecznych i kulturowych aspektów naszej współczesności oraz krytyką tychże. Utrzymana w duchu Gombrowiczowskiej refleksji, śmiała i „jątrząca rany”; spełniające też wymagania „wielkiej literatury” (według autora „Ferdydyrke”), że taka nie jest od rozwiązywania problemów, tylko od stawiania ich przed nami. Stylistyczny majstersztyk, a przy tym doskonała lektura. (Jarosław Klejnocki, z uzasadnienia wniosku)

 

Nominowani w kategorii Literatura 2012

Eugeniusz Kabatc (ur. w 1930 r.) – prozaik, tłumacz, scenarzysta

Nominowany za książkę „Ostatnie wzgórze Florencji. Opowieść o Stanisławie Brzozowskim”, wyd. Studio EMKA

Absolwent Szkoły Głównej Planowania i Statystyki (dzisiejszej Szkoły Głównej Handlowej). Zaliczany jest do tzw. „Pokolenia Współczesności” – pisarzy oraz krytyków, którzy zaczęli uczestniczyć w życiu literackim po październikowych zmianach politycznych w 1956 roku. Jako ekonomista pracował w banku, a potem w Ministerstwie Finansów i… pisał. W latach 60. Został redaktorem dwutygodnika „Współczesność”, a następnie zastępcą redaktora naczelnego „Literatura na Świecie”, miesięcznika uznawanego za jedno z najważniejszych przedsięwzięć dla polskiej literatury i kultury.

Eugeniusz Kabatc znajduje się w gronie najwybitniejszych polskich prozaików. Autor takich powieści, jak: „Romans” (1960), „Strefa neutralna” (wraz z Andrzejem Minkowskim, 1960), „Jedenaste przykazanie” (1965), „Żółwie” (1966), „Odpoczynek w wysokiej trawie” (1968), „Patrycja, czyli o miłości i sztuce w środku nocy” (1975), „Śmierć robotnika w hotelu Savoy” (1985) czy reportaży literackich z Włoch „Oranie morza”. Ceniony za przekłady z literatury włoskiej, białoruskiej i rosyjskiej. Od lat jest aktywnym działaczem kultury. Powieść, za którą został nominowany, należy do najlepszych dzieł tego autora.

 

 

Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki (ur. w 1962 r.) – poeta, felietonista

Nominowany za tom poetycki „Imię i znamię”, wyd. Biuro Literackie, Wrocław

Dorastał na pograniczu języków i kultur ukraińskiej i polskiej – urodził się koło Lubaczowa – w dawnym województwie przemyskim. W Lublinie ukończył wydział polonistyki na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej. Od lat mieszka w Warszawie.

Zaliczany jest do najoryginalniejszych poetów polskich. Jego poezja jest rozpoznawalna – wypracował sobie bowiem własną postać wiersza, o niepowtarzalnej melodyce, której źródeł krytycy upatrują w poezji barokowej i folklorze ukraińskim. Wiersze nominowanego stanowią przejmujący melanż archaicznej i współczesnej polszczyzny, zapisującej ostateczne i podstawowe doświadczenia ludzkie, takie jak: cierpienie, samotność, śmierć. Jest autorem kilku tomów poetyckich, m.in.: „Nenia i inne wiersze” (1990), „Młodzieniec o wzorowych obyczajach” (1994), „Daleko stąd zostawiłem swoje dawne i niedawne ciało” (2003), „Oddam wiersze w dobre ręce” (2010) i „Przewodnik dla bezdomnych niezależnie od miejsca zamieszkania” (2000). Ten ostatni doczekał się adaptacji teatralnej w łódzkim „Teatrze Napięcie”.

Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki został Laureatem wielu prestiżowych nagród: literackiej Nagrody Nike (2009), Nagrody Gdynia 2009, Nagrody Niemiecko-Polskich Dni Literatury w Dreźnie (1998), Nagrody im. Kazimiery Iłłakowiczówny. Był też wielokrotnie nominowany do PASZPORTU Polityki.

 

Nominowani w kategorii Literatura 2011

Grzegorz Łatuszyński (ur. w 1933 r.) – prozaik, tłumacz, krytyk i dziennikarz

Nominowany za książkę „W skwarze słońca, w chłodzie nocy. Antologia poezji chorwackiej XX w. – wybór, przekład, posłowie i noty biograficzne”, wyd. Oficyna Wydawnicza „Agawa”

Doskonały znawca języków słowiańskich. Urodził się koło Nowogródka, ale na UW studiował filologię słowiańską oraz filologię polską. Ukończył również slawistyczne studia podyplomowe na Uniwersytecie Zagrzebskim i Belgradzkim, na którym przez lata był lektorem języka polskiego. Był również korespondentem „Życia Warszawy” oraz dyplomatą w Ambasadzie Polskiej w Belgradzie. Łącznie spędził dziesięć lat w byłej Jugosławii. Po powrocie do kraju pracował w Wydawnictwie PWN, Zespole Filmowym „Tor” oraz miesięczniku „Studio”. Tłumaczy poezję z języków: czeskiego, chorwackiego, serbskiego, macedońskiego, słoweńskiego, słowackiego i rosyjskiego. Wydał 10 w pełni autorskich wyborów poezji poetów serbskich i chorwackich. Na te języki przełożył również poezję polską.

Jest członkiem Stowarzyszenia Autorów ZAiKS, Związku Literatów Polskich, Stowarzyszenia Pisarzy Polskich (od 2008 r. – prezes Oddziału Warszawskiego), Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich oraz Stowarzyszenia Tłumaczy Polskich. Laureat wielu nagród i wyróżnień, m.in. takich jak: Doroczne Wyróżnienie Funduszu Literatury za przekład (1989), Zasłużony Działacz Kultury (1989), Złote Pióro – nagroda dziennikarska Polish Promotion Corporation (1994).

Antologia Grzegorza Łatuszyńskiego jest obrazem duchowości narodu chorwackiego w historycznej chwili wchodzenia Chorwacji do Unii Europejskiej podczas polskiej prezydencji. (Jacek Moskwa)

Eustachy Rylski (ur. w 1944 r.) – prozaik, dramaturg, scenarzysta

Nominowany za powieść „Na grobli”, wyd. Świat Książki

Nic nie zapowiadało, że zostanie pisarzem – był urzędnikiem, robotnikiem, instruktorem w domu kultury. Jako pisarz zadebiutował tuż przed 40-stką. Napisał powieść „Stankiewicz”, którą zaniósł do Państwowego Instytutu Wydawniczego. Redaktor naczelny po jej przeczytaniu poprosił o napisanie jeszcze jednej. Nie mógł uwierzyć, że coś tak dobrego mógł stworzyć debiutant. Eustachy Rylski wydał potem jeszcze wiele innych książek, wszystkie dziwne, niby współczesne, ale sięgające głęboko w historię stosunków polsko-rosyjskich. W jego powieściach wyczuwa się fascynację Rosją i dobrą znajomość kraju, w którym jego książki cieszą się dużą popularnością. Jako autor ceniony jest za absolutne mistrzostwo w przedstawianiu ciekawych fabuł. Jego powieści – „Człowiek w cieniu”, „Wyspa” czy głośny „Warunek” – są dynamiczne, trzymające w napięciu. „Interesuje mnie opowiadanie historii. Takich, jakie chciałbym sam przeczytać” – mówi o swoich książkach. Jego proza tłumaczona jest na wiele języków, wyjątkowo ceniona przez włoskich czytelników.

„Na Grobli” jest kolejną pozycją w jego dorobku pisarskim. To przejmująca opowieść o sytuacji artysty w PRL, która zmienia się w ponadczasowy traktat moralny o dobru, złu i ludzkiej uczciwości. Jej główny bohater przypomina postać Jarosława Iwaszkiewicza. Eustachy Rylski pisze również scenariusze telewizyjne. Prawie wszystkie reżyserował Kazimierz Kutz, ponieważ tak wielkie zyskały u niego uznanie.

Problemy ludzkie są wieczne i nierozwiązywalne, tę niepokrzepiającą prawdę próbuję równoważyć zasadą by nie nudzić. (Eustachy Rylski)

 

Nominowani w kategorii Literatura 2010

Marcin Wolski (ur. w 1947) – satyryk, prozaik, poeta, autor piosenek kabaretowych

Nominowany za książkę „Wallenrod”, Narodowe Centrum Kultury

Ukończył historię na Uniwersytecie Warszawskim. Zadebiutował w 1966 w „Szpilkach”. Przez wiele lat współpracował z Programem III Polskiego Radia, gdzie stworzył słynny magazyn satyryczny „60 minut
na godzinę”, który przestał być nadawany z pierwszym dniem stanu wojennego. Przez ostatnie 20 lat tworzył w Programie I Polskiego Radia cotygodniową audycję „ZSYP”, czyli Zjednoczenie Satyryków Y Politykierów. W latach 1991-1993 był współautorem popularnego programu telewizyjnego „Polskie Zoo”, później także szopek noworocznych, przedstawiających w krzywym zwierciadle polską scenę polityczną.

Marcin Wolski jest stałym felietonistom „Gazety Polskiej”. Od lat pisał satyryczne artykuły do „Wprost”.
Jest autorem wielu humorystycznych powieści, łączących klasyczną science-fiction z innymi gatunkami literackimi. Wydał kilka zbiorów opowiadań. Większość napisanych przez niego tekstów doczekało się realizacji w postaci skeczy i cyklicznych słuchowisk radiowych, jak: „Laboratorium”, „Świnka” czy „Matriarchat”.

Podczas stanu wojennego (po sześciu latach przygody z PZPR) zwolniony został z pracy w Polskim Radiu z zakazem zatrudniania w mediach. Utworzył wtedy opozycyjny kabaret objazdowy. W latach 1993-1995
był członkiem Rady ds. Mediów przy Prezydencie Lechu Wałęsie. W 2009 odznaczony został Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. Jest także laureatem wielu nagród za twórczość satyryczną.

 

Andrzej Zaniewski (ur. w 1939) – powieściopisarz, poeta, krytyk literacki

Nominowany za tom poezji „O krok dalej… Wiersze nie tylko o Mazowszu”, wyd. BURZA

Absolwent Wydziału Historii Sztuki Uniwersytetu Warszawskiego. Przez całe życie prowadzi ożywioną działalność społeczną. Uczestniczył w działaniach grup poetyckich, piastował liczne funkcje społeczne: prezesa Stowarzyszenia Kultury Słowiańskiej, wiceprezesa Zarządu Głównego ZLP, wiceprezesa Stowarzyszenia Przeciwko Zbrodni im. J. Brzozowskiej. Po studiach pracował w Stowarzyszeniu Autorów Zaiks, w redakcjach „Sugestii” i Poezji” oraz programów rozrywkowych TVP.

Zadebiutował w 1967 tomem poezji „Przed siebie”. Jest autorem wielu chętnie czytanych powieści, m.in.: „Cywilizacja ptaków”, „Sfora”, „Roman i Julia”, „Cień szczurołapa” oraz „Szczur” – książka okrzyknięta przez krytykę arcydziełem, przetłumaczona na 32 języki. Jest przede wszystkim wybitnym poetą, autorem wielu zbiorów wierszy. Ważnym motywem jego twórczości, obok nurtu bogoojczyźnianego, jest bardzo bogata i zróżnicowana erotyka.

Jest laureatem m.in.: Nagrody Poezja Dzisiaj (2002), Nagrody Czerwonej Róży (1966), Nagrody Reymonta (1995), Nagrody Międzynarodowego Listopada Poetyckiego (2000). Odznaczony został m.in. Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.

 

Nominowani w kategorii Literatura 2009

Jerzy Jedlicki (ur. w 1930 r.) – historyk, profesor Instytutu Historii PAN, autor wielu książek historycznych.

Nominowany za książkę „Błędne koło (1832 – 1864)” – II tom „Dziejów inteligencji polskiej do roku 1918” oraz redakcję tego III tomowego dzieła, wyd. Instytut Historii PAN

Współzałożyciel Towarzystwa Kursów Naukowych (TKN), które w 1978 r. objęło opiekę nad Uniwersytetem Latającym. Wykładowcami, a zarazem i współzałożycielami tego towarzystwa były takie znakomitości jak: Bronisław Geremek, Andrzej Celiński, Bogdan Cywiński, Władysław Bartoszewski, Tadeusz Mazowiecki, Stefan Niesiołowski, Jacek Bocheński, Andrzej Rawicz i wielu innych. Jednym z wykładowców był młody Bronisław Komorowski. TKN działało w prywatnych mieszkaniach do momentu upadku socjalizmu.

Jerzy Jedlicki jest autorem takich dzieł jak m.in.: „Jakiej cywilizacji Polacy potrzebują”, „Źle urodzeni, czyli o doświadczeniu historycznym”, „Świat zwyrodniały. Lęki i wyroki krytyków nowoczesności”. Od lat przewodniczy Stowarzyszeniu Przeciwko Antysemityzmowi i Ksenofobii „Otwarta Rzeczpospolita”.

Książka, za którą został nominowany, to studium dotyczące inteligencji polskiej – pierwsze pełne opracowanie dziejów politycznych, społecznych i kultury epoki porozbiorowej. Znaleźć w nim można historyczne perypetie tej warstwy społecznej, jej słabości, mnogość pól działania, rozwijający się etos inteligencji, a także krytyczne oceny jej działalności.

 

Eugeniusz Kabatc (ur. w 1930 r.) – prozaik. Absolwent Szkoły Głównej Planowania i Statystyki

Nominowany za książkę „Czarnoruska kronika trędowatych”, wyd. Studio EMKA

Zaliczany do tzw. „Pokolenia Współczesności” – pisarzy oraz krytyków, którzy zaczęli uczestniczyć w życiu literackim po październikowych zmianach politycznych w 1956 roku. Jako ekonomista pracował w banku, a potem w Ministerstwie Finansów… i pisał. W latach 60. został redaktorem dwutygodnika „Współczesność”, a następnie zastępcą redaktora naczelnego „Literatury na Świecie”.

Eugeniusz Kabatc to jeden z najwybitniejszych polskich prozaików, autor takich powieści jak: „Romans” (1960), „Strefa neutralna” (wraz z Andrzejem Minkowskim, 1960), „Jedenaste przykazanie” (1965), „Żółwie” (1966), „Odpoczynek w wysokiej trawie” (1968), „Patrycja, czyli o miłości i sztuce w środku nocy” (1975), „Śmierć robotnika w hotelu Savoy” (1985), reportaże literackie z Włoch „Oranie morza”. Ceniony za przekłady z literatury włoskiej, białoruskiej i rosyjskiej. Od lat jest aktywnym działaczem kultury, między innymi prezesem polskiego oddziału Stowarzyszenia Kultury Europejskiej.

 

 

Nominowani w kategorii Literatura 2008

Zbigniew Jerzyna (ur. w 1938 r.) – poeta, dramaturg, eseista, edytor

Nominowany za tom wierszy „Zatacza się krąg”, wyd. Adam Marszałek

Jeden z najwybitniejszych liryków polskich, wychowawca kilku pokoleń poetyckich. Studiował Filologię Polską na Uniwersytecie Warszawskim. Debiutował poezją w „Nowej Kulturze” (1957). W tym roku obchodzi 50. lecie pracy twórczej. Wydał przeszło 30 książek (zbiorów wierszy, esejów, antologii, szkiców literackich). Napisał wiele subtelnych erotyków, piękne modlitwy, aforyzmy, kolędy, słuchowiska radiowe i dramaty. Tłumaczony na 35 języków. Opracował i poprzedził wstępem zbiory poezji wielkich poetów, m.in.: J. Kochanowskiego, J. Lechonia, O. Mandelsztajna, A. Achmatowej, R. M. Rilkego, S. Przybyszewskiego oraz antologię „Poeci wyklęci – od Villona do Morrisona”. Jest autorem książek dla dzieci, m.in.: „Wśród drzew” i „Czarne oczy wiśni”. Był redaktorem „Widzeń”, „Kultury”, „Przeglądu Tygodniowego” oraz współzałożycielem Spółdzielni Wydawniczej „Anagram”. Laureat wielu nagród literackich.

Zbigniew Jerzyna jako poeta nie odwraca się plecami do świata. (Gazeta Wyborcza)

Stefan Jurkowski (ur. w 1948 r.) – poeta, eseista, felietonista, krytyk literacki

Nominowany za tom wierszy „Codzienny plac zabaw”, wyd. Adam Marszałek

Debiutował w 1967 r. na łamach „Kierunków”. Opublikował jedenaście tomów poezji: „Wibracje”, „Wysokie lato”, „Równowaga”, „Zagrożenie”, „Genesis”, „Światy równoległe”, „Poszerzanie przestrzeni”, „Cierpliwość”, „Rekonstrukcja”, „Odezwa”, „Koło niedomknięte”. Jest wysoko ceniony w środowiskach literackich i animatorów kultury.

W jego wierszach dostrzega się pewnego rodzaju egzystencjalny maksymalizm. Z jednej strony pełne są „bezlitosnych” wniosków na temat kruchości życia, z drugiej zaś pouczeń, mówiących, że czas nam dany na krótko należy wypełnić owocnie, sensownie, w poczuciu solidarności z drugim człowiekiem. Wiersze te możemy znaleźć w wielu almanachach poezji i antologiach. Znakomity warsztat powoduje, że wiersze Jurkowskiego dobrze się czyta – „wchodzą w pamięć”. Otrzymał wiele nagród poetyckich.

Poezja Jurkowskiego to poezja metafizyczna, z podskórnym psychologizmem, refleksyjna. Poeta zmusza nas do zastanowienia się, czym tak naprawdę jesteśmy w tym wszechogarniającym nas Wszechświecie. A może jesteśmy już tylko pamięcią zapisaną w jakimś lustrzanym odbiciu. (Aldona Borowicz)

 

Nominowani w kategorii Literatura 2007

Roman Śliwonik (ur. 1930 r.) – poeta, prozaik, autor sztuk scenicznych

Nominowany za tom wierszy „Dom z wierszy”, wyd. Adam Marszałek

Mazowszanin, urodzony w Puszczy Mariańskiej, współzałożyciel i redaktor Pisma literackiego „Współczesność”, które pojawiło się po raz pierwszy w październiku 1956 roku i wywołało w Polsce istne trzęsienie ziemi. „Współczesność” stała się ogólnopolskim ruchem, buntem ogólnopolskim młodych twórców. Od tego pisma wzięło nazwę całe pokolenie doskonałych twórców, takich jak: Stanisław Grochowiak, Marek Hłasko, Andrzej Brycht, Edward Stachura, Ireneusz Iredyński, Jan Himilsbach, Jerzy Łojek.

Roman Śliwonik pracował z nimi, ale i też niejedną noc przesiedział przy barze. Po latach, napisał o nich dowcipnie, lirycznie, z nostalgią i refleksją, bardzo plastycznym językiem. Tak powstała książka „Portrety z bufetem w tle” (2001), stanowiąca obraz środowisk literackich Warszawy (i nie tylko) lat sześćdziesiątych i późniejszych. Wydał wiele tomików wierszy, m.in.: „Przyjdzie spokój” (1963), „Zapisy z codzienności” (1966), „Wyprzedaż” (1971) czy „Tamten wiek” (1989).

Spośród żyjących poetów współczesnych on jeden – po tylu zmaganiach z rzeczywistością – nie dał się stłamsić światu i spojrzał odważnie ku gwiazdom. (Maciej Krassowski)

Kazimierz Świegocki (ur. 1943 r.) – poeta, krytyk literacki, naukowiec, teoretyk literatury, pisarz

Nominowany za książkę „Od romantyzmu do postmodernizmu. Wybrane szkice z lat 1970-2003”, wyd. PAX

Absolwent Wydziału Polonistyki Uniwersytetu Łódzkiego oraz Wydziału Filozofii na UW. Wykładowca filozofii na uczelniach mazowieckich, m.in. UW i Politechnice Warszawskiej oraz Państwowej Wyższej Szkole Zawodowej w Ciechanowie. Zaliczany jest do grona wybitnych poetów metafizycznych. Pierwszą książkę poetycką – „Genealogia”, opublikował 1974 roku. W 1996 roku ukazał się tom jego studiów z pogranicza antropologii filozoficznej i literatury pt. „Światopogląd poetów ziemi”. W 2004 roku wydał sześć tomików wierszy, m.in. w serii „Biblioteka Poetów”.

Kazimierz Świegocki jest badaczem literatury. W swoich pracach koncentruje się głównie na: Norwidzie, Mickiewiczu, Szymborskiej, Paradowskim, Reymoncie, Sienkiewiczu, poetach Powstania Warszawskiego oraz poetach współczesnych. W tym roku obchodzi 40. lecie pracy twórczej.

Ma odwagę pisać o sprawach i pisarzach obecnie niepopularnych i bronić wartości atakowanych przez postmodernistów. (Krzysztof Dybciak)

 

Nominowani w kategorii Literatura 2006

Janusz Krasiński (ur. 1928 r.) – pisarz, dramaturg

Nominowany za książkę „Przed agonią”, wyd. Acana

Od urodzenia związany z Warszawą. Członek Szarych Szeregów (AK), w czasie Powstania Warszawskiego wywieziony do Oświęcimia, a następnie do Dachau. Po powrocie do kraju oskarżony o działalność szpiegowską na rzecz Amerykanów i skazany na piętnaście lat pozbawienia wolności, z których odsiedział dziewięć. Zwolniony na mocy amnestii w 1956 roku i dopiero w 1998 uniewinniony przez Sąd Najwyższy.

Janusz Krasiński jest prozaikiem i dramaturgiem. Dwie spośród jego sztuk „Śniadanie u Desdemony” i „Czapa” grane były z powodzeniem od Paryża po Moskwę. Autor powieści „Haracz szarego dnia”, „Wózek”, „Syn Wallenroda” oraz zbiorów opowiadań, reportaży, słuchowisk radiowych, emitowanych w Japonii i Holandii. Laureat wielu nagród m.in.: Nagrody St. Piętaka (1967), Fundacji Władysława i Nelli Turzańskich (Toronto, 1993).

Eustachy Rylski (ur. 1944 r.) –pisarz, dramaturg

Nominowany za książkę „Warunek”, wyd. Świat Książki

Zanim został pisarzem podejmował się wielu profesji, nie związanych z twórczością artystyczną. Zadebiutował w 1984 roku tomem „Stankiewicz. Powrót”, uhonorowanym nagrodą miesięcznika „Literatura”. Kolejne powieści również były sukcesem, m.in. „Człowiek w cieniu” czy „Warunek”– wszystkie dziwne, niby współczesne, ale sięgające głęboko w historię stosunków polsko-rosyjskich. Autor posługuje się bardzo obrazowym – filmowym – językiem, a fabuła jego książek jest dynamiczna, zaskakująca, trzymająca w napięciu. Eustachy Rylski pisze również sztuki teatralne i scenariusze telewizyjne. Prawie wszystkie wystawił Kazimierz Kutz, tak wielkie zyskały jego uznanie.

 

 

 

 

 

Nominowani w kategorii Literatura 2005

Henryk Bardijewski – dramaturg, prozaik

Nominowany za książkę „Aria na tysiąc głosów”, wyd. Agencja Edytorska „Ezop”

Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego. Autor sztuk wystawianych w teatrach, kilkudziesięciu słuchowisk radiowych oraz wielu książek. „Aria na tysiąc głosów” jest sumą i wyborem najlepszych jego dzieł.

Mistrz literatury radiowej, podtrzymujący sławę polskiej szkoły słuchowiska, również w radiofoniach zagranicznych. Jego wkład w kulturę jest dostrzegany i doceniany, czego najlepszym dowodem jest wielokrotne uhonorowanie nagrodami literackimi.

 

 

 

 

 

Andrzej Zaniewski – pisarz, poeta, autor tekstów piosenek

Nominowany za tom wierszy „Nagość”,wyd. STRON 2004

Absolwent Wydziału Historii Sztuki na Uniwersytecie Warszawskim. Twórca Warszawskiej Wszechnicy Literatury 1985-1990. Pełnił i pełni wiele znaczących funkcji społecznych – prowadzi warsztaty literackie w Polskim Związku Niewidomych, współpracuje ze Stowarzyszeniem Przeciwko Zbrodni im. Jolanty Brzozowskiej czy Stowarzyszeniem Przyjaciół Galerii Sztuka Niepełnosprawnych Wśród Nas. Autor popularnych powieści i tomików wierszy.Jest laureatem wielu nagród.

 

 

 

 

 

 

Nominowani w kategorii Literatura 2004

Julia Hartwig (ur. w 1921 r.) – poetka, eseistka, tłumaczka, autorka książek dla dzieci

Nominowana za książkę „Mówiąc nie tylko do siebie. Poematy prozą”, Wyd. Sic!, Warszawa 2003

Uważana za jedną z najwybitniejszych autorek polskiej literatury współczesnej, nie poddająca się jednoznacznym zaszeregowaniom, nie ulegająca twórczym modom i snobizmom. Jako jedna z nielicznych polskich poetów mistrzowsko posługuje się prozą poetycką.

Mroźna noc.

Bezdomny śnieg śpi na ławce w parku

Równocześnie jest wybitną tłumaczką poetów francuskich i amerykańskich, m.in.: Apollinaire’a, Gerarda de Nerval, Maxa Jacobsa, Cendrarsa.

Najbardziej znane tomy poezji to: Wolne ręce, Czuwanie, Obcowanie, Czułość, Zobaczone, Nie ma odpowiedzi, Wiersze amerykańskie, Błyski, Chwila postoju.

Józef Hen (ur. w 1923 r.) – pisarz, eseista, autor scenariuszy filmowych

 

Nominowany za książkę „Mój przyjaciel król”, wyd. Iskry, Warszawa 2003.

Pseudonimy literackie to: Aleksander Żagań i Korab, pseudonim, pod którym publikował w paryskiej Kulturze. Członek korespondent Akademii Sztuk Pięknych, Literatury i Nauki w Bordeaux, członek PEN-Clubu i stowarzyszeń artystycznych. Prezes Związku Literatów Polskich do 1983 roku, czyli do momentu rozwiązania.

Autor wielu powieści: osadzonych w historii (Crimen, Królewskie sny, Oko Dajana), współczesnych, psychologicznych z wątkami erotycznymi i politycznymi (Odejście Afrodyty, Milczące między nami), biograficznych (Ja, Michał z Montaigne czy Błazen – wielki mąż). Miłośnicy powieści sensacyjnej znają jego książki – Twarz pokerzysty i Toast. Tłumaczony na 18 języków.

Jest również autorem wielu znanych scenariuszy, takich jak: Prawo i Pięść, Krzyż Walecznych, Dwa żebra Adama, Nikt nie woła, Bokser i śmierć, Don Gabriel oraz seriali TV – Życie Kamila Kuranta oraz Królewskie sny.

 

Andrzej Zaniewski (ur.1939) – pisarz, poeta, autor tekstów piosenek

Nominowany za tom wierszy „Królowie pójdą za tobą”, wyd. Ibis, 2003

Absolwent Wydziału Historii Sztuki na Uniwersytecie Warszawskim. Piastuje liczne funkcje społeczne: prezes Stowarzyszenia Kultury Słowiańskiej, wiceprezes Zarządu Głównego ZLP, wiceprezes Stowarzyszenia Przeciwko Zbrodni im. Jolanty Brzozowskiej.

Autor wielu chętnie czytanych powieści, m.in.: Cywilizacja ptaków, Sfora, Roman i Julia, Cień szczurołapa oraz Szczur – powieść o światowej sławie, przetłumaczona na 32 języki. Ważnym motywem jego twórczości, obok nurtu bogoojczyźnianego, jest bardzo bogata i zróżnicowana erotyka. Jest również wybitnym poetą, autorem wielu zbiorów wierszy.

Laureat m.in. takich nagród, jak:

• Nagrody Poezja Dzisiaj, przyznawanej podczas Światowego Dnia Poezji, 2002
• Nagroda Czerwonej Róży, Gdańsk1966
• Nagroda Reymonta (1995)
• Nagroda Międzynarodowego Listopada Poetyckiego (Poznań 2000).

Melodia madrygału obecna w wierszach poety odsyła nas do baroku, a bliżej – do Grochowiaka. Trzeba zresztą samemu Zaniewskiemu przyznać biegłość językową, potoczystość, gładki nurt frazy.

 

Nominowani w kategorii Literatura 2003

Zygmunt Kubiak (ur. 1929 r.) – pisarz, eseista, tłumacz

Nominowany za książkę „Dzieje Greków i Rzymian”, wyd. Świat Książki, Warszawa 2003

Uczył się na tajnych kompletach jednocześnie pogłębiając studia nad językiem i kulturą grecką. Po wojnie studiował filologię klasyczną na Uniwersytecie Warszawskim. Usunięty z uczelni za przekonania polityczne. Pracownik i współpracownik Tygodnika Powszechnego. Tłumacz literatury łacińskiej, starogreckiej, nowogreckiej i anglosaskiej. Autor takich prac jak Mitologia Greków i Rzymian, Literatura Greków i Rzymian, Brewiarz Europejczyka czy Grecy o miłości, szczęściu i życiu. Jego książki stanowią zarazem dzieła naukowe, jak i literackie. To prace szczególne i wybitne.

Laureat wielu nagród polskich i międzynarodowych, m.in.:

• Merkuriusz Polski, Londyn;
• Polski PEN-Clubu – dwukrotnie;
• Premio Canaletto;
• Fundacja Jurzykowskiego;
• Nagroda Papieska TOTUS.

Dzieje Greków i Rzymian Zygmunt Kubiak opisuje tak, jakby były jego osobistą historią. Jakby się wśród starożytnych urodził, gdzieś nad brzegiem Morza Śródziemnego; jakby razem z nimi przeżywał chwile dziejowych triumfów i klęsk. (Rzeczpospolita, 5 maja 2003 r.)

 

Bohdan Urbankowski (ur.1943 r.) – pisarz, poeta, dramaturg, filozof, animator kultury

Nominowany za książkę „Adam Mickiewicz. Tajemnice wiary, miłości i śmierci”

Absolwent Wydziału Polonistyki i Wydziału Filozofii Uniwersytetu Warszawskiego. Współredaktor wydawnictw podziemnych Solidarność, Orzeł Biały, Pogląd, Prześwit. Od 20 lat zajmuje stanowisko kierownika literackiego Teatru im. Szaniawskiego w Płocku. W swoim dorobku ma scenariusze filmowe i telewizyjne. Autor 40 książek – dramatów, zbiorów wierszy i esejów.

Za działalność wydawniczą i literacką w II obiegu został uhonorowany medalem Solidarności – Zasłużony w Walce o Niepodległość Polski i Prawa Człowieka, a za patriotyczny charakter twórczości POLONIA MATER NOSTRA EST. Otrzymał również Laur Posła Prawdy oraz tytuł księcia Poetów. Jego wiersze przetłumaczono na kilka języków. Wydał trzy książki poświęcone dziejom polskiej filozofii, także monografie najwybitniejszych Polaków: Adama Mickiewicza, Józefa Piłsudskiego oraz Karola Wojtyły.

W książce o tajemnicach życia i twórczości Mickiewicza autor opowiada o pierwszych miłościach poety i jego tajemniczej śmierci w Konstantynopolu […] analizuje rzekome szyfry jego dzieł, pisze o duchach, kochankach, wariatach i zwykłych agentach otaczających poetę. (Lidia Nowicka wyd. ATE)

 

Nominowani w kategorii Literatura 2002

Lesław Bartelski (ur. w 1920 r.) – prozaik, eseista publicysta

Nominowany za książkę „Termopile literackie. Polska 1939-1945”, Instytut Wydawniczy „PAX”, Warszawa 2002 r.

Autor pięćdziesięciu książek o tematyce okupacyjnej (Pejzaż dwukrotny, 1958), życiu elit w II RP (Krwawe skrzydła 1975-87, Rajski ogród 1978), szkiców literackich (Genealogia ocalonych 1963); monografii Mokotów 1944 (1972), popularnego przewodnika Polscy pisarze współcześni (1970, wydanie zmienione 1995). Żołnierz AK. Niezmordowany dokumentalista losów literatury polskiej podczas II wojny światowej.

Aleksander Nawrocki (ur. 1941 r.) – poeta prozaik i eseista

Nominowany za III-tomową antologię zawierającą wybór utworów 274 poetów polskich z różnych epok pt. „Poezja Polska – Antologia Tysiąclecia”, IBIS, 2002 r.

Krytyk, tłumacz literatury pięknej z węgierskiego, rumuńskiego, bułgarskiego, rosyjskiego, fińskiego, gruzińskiego, serbskiego, niemieckiego, angielskiego, francuskiego i wydawca. Ukończył filologię polską, węgierską oraz etnografię na Uniwersytecie Warszawskim. Studiował również filozofię, socjologię, historię i archeologię. Studia pogłębiał za granicą, m.in. na Węgrzech i w Siedmiogrodzie. Mieszka i pracuje w Warszawie.

Debiutował w roku 1965 na łamach ówczesnego tygodnika literackiego Kultura wierszami. Jest autorem zbiorów wierszy: Rdzawe owoce, Obecność, Niebo cwałuje boso, Rokitne szczęście, Głogi, Widły śmiechu, Za wczesny śnieg, Dla zakochanych. Wydał zbiory opowiadań Święci ze snów i jarów, Nie twoje srebrniki, powieść Cień jego anioła, książkę popularno-naukową Szamanizm i Węgrzy, reportaż o wydarzeniach na Węgrzech w roku 1956 pt.: Jak zamordowano Imre Nagya. Redaktor naczelny periodyku Poezja dzisiaj. Od 17 lat współorganizator Warszawskiej Jesieni Poezji.

Ostatnio zaktualizowano 24 września 2024 o 12:38