Muzyka

Laureat w kategorii Muzyka 2024

Maciej Grzybowski – pianista, kompozytor, publicysta, animator życia muzycznego

Nominowany za koncepcję i realizację 8. Festiwalu „TRZY-CZTE-RY. Konteksty. Kontrasty. Konfrontacje”

Charyzmatyczny artysta. Działalność artystyczną roz­począł w 1990 r. W latach 1991–1992 współpracował z or­kiestrą Sinfonia Varsovia. W 1992 r. zdobył nagrody głów­ną i specjalną na I Konkursie Muzyki XX wieku dla Młodych Wykonawców zorganizowanym w Warszawie przez Polskie Towarzystwo Muzyki Współczesnej. Jako solista występo­wał na międzynarodowych festiwalach obok takich sław jak Martha Argerich, Paul Badura-Skoda, Grigorij Soko­łow, Ivo Pogorelich, Piotr Anderszewski, Arditti Quartet czy London Sinfonietta. Był czterokrotnie nominowany do Paszportów „Polityki”. Ma na koncie nagrania radiowe i telewizyjne oraz dwa albumy nominowane do Frydery­ków: „Paweł Szymański – Works for Piano” (EMI Classics) oraz „Dialog” (Universal) z utworami J.S. Bacha, A. Schönberga, A. Berga, P. Szymańskiego i P. Mykietyna. Swoje dzieła dedy­kowali mu Paweł Mykietyn („Epifora”, 1996) i Paweł Szymań­ski („Singletrack”, 2005). Od 1992 do 2005 r. był członkiem zespołu NONSTROM. Zadebiutował recitalami w Nowym Jorku oraz w Sali Mozarta w Bolonii w 2005 r. W 2006 r. wziął udział w trzech koncertach podczas Festiwalu Muzyki Paw­ła Szymańskiego zorganizowanego przez Narodowy Insty­tut Audiowizualny. W 2007 r. na festiwalu „Sacrum Profanum” wykonał podczas jednego wieczoru komplet „Sonat forte­pianowych” Charlesa Ivesa. W 2008 r. debiutował w Wielkiej Brytanii na festiwalu Sounds New w Canterbury, a w 2009 r. – w Londynie, w St. John’s Smith Square. W 2013 r. pod­czas Bregenzer Festspiele w Bregencji (Austria) wraz z orkie­strą Wiener Symphoniker pod batutą Paula Daniela zagrał „II Koncert fortepianowy” op. 4 Andrzeja Czajkowskiego; wy­konywał również w kraju i zagranicą „Koncert fortepianowy” Witolda Lutosławskiego. W latach 2012–2016 odbywał tournées po USA, Kanadzie, RPA, Korei Południowej, Wietnamie, Australii i Nowej Zelandii.

Animator i organizator życia muzycznego – inicja­tor i twórca serii „NONSTROM prezentuje” w Centrum Sztuki Współczesnej w Zamku Ujazdowskim. Od 2016 r. dyrektor artystyczny festiwalu „TRZY-CZTE-RY. Konteksty. Kontrasty. Konfrontacje”.

– Organizowany w Warszawie od ośmiu lat festiwal (…) to dziś bodaj najoryginalniejsza i najbardziej ambitna impreza muzyczna w kraju. (…) Jest to wydarzenie o charakterze autorskim, będącym dziełem wyobraźni i talentu jednego człowieka – czterdziestoletniego dziś pianisty, kompozytora, animatora życia muzycznego – uzasadniał we wniosku Grzegorz Michalski.

Ta prestiżowa, oryginalna i unikatowa impreza, to jest jego dzieło, dowód jego szerokich horyzontów, głębokiej erudycji, wielkiej wrażliwości, a także altruizmu, tego że poświęca swój cenny czas artysty na to, żeby muzyka docierała do szerokiego grona słuchaczy. Trzeba dodać jeszcze, że koncepcja tego festiwalu jest bardzo oryginalna. Nazwa „Konteksty. Kontrasty. Konfrontacje.” sugeruje, że mamy podczas festiwalu zestawione dzieła, należące do różnych epok, dzieła wzięte z różnych kontekstów, które są ze sobą skontrastowane, skonfrontowane, a przede wszystkim słuchacz jest wystawiony na działanie różnych światów i właśnie te konfrontacje mają służyć wzbogaceniu i wyrobieniu naszej większej wrażliwości – podkreśliła podczas laudacji przewodnicząca Kapituły Muzycznej Jolanta Guzy-Pasiak.

Ci , którzy mnie znają wiedzą, że odwołam się do Stanisława Jerzego Leca, który powiedział, że przyjmując laur, zdradzasz rozmiar swojej głowy. Dziękuję kapitule, która nie uznała mojej głowy za zbyt małą na ten laur. Cieszę się, że udało mi się Państwa do tej mojej idei zaprosić i przekonać. Zapraszam oczywiście na tegoroczny festiwal, który odbędzie się w listopadzie i grudniu – dziękował podczas gali wręczania nagród Maciej Grzybowski.

 

Laureat w kategorii Muzyka 2023

Patryk Walczak – tancerz Polskiego baletu Narodowego

Nominowany za rolę Księcia Alberta Śląskiego w balecie „Giselle”, Teatr Wielki – Opera Narodowa w Warszawie

Ukończył Ogólnokształcącą Szkołę Baletową im. Romana Turczynowicza w Warszawie (2010), otrzymując tytuł Najlepszego Absolwenta Szkół Baletowych w Polsce. Uczył się pod kierunkiem m.in. Henryka Jeża, Pauliny Andrzejewskiej, Stéphane’a Dalle’a, Walerego Mazepczyka. Po ukończeniu szkoły baletowej przyjęty został do Polskiego Baletu Narodowego, gdzie przeszedł wszystkie szczeble kariery. Był tancerzem zespołowym, koryfejem, solistą, pierwszym solistą, a od września 2022 roku pierwszym tancerzem baletu narodowego. Przez te lata na scenie Teatru Wielkiego – Opery Narodowej stworzył ważne role.

Jako solista zadebiutował rolą carewicza Nikiego w Jeziorze łabędzim w choreografii Krzysztofa Pastora. Rewelacyjnie wcielił się w Puka w Śnie nocy letniej w choreografii Johna Neumeiera. Doskonale połączył język ruchu, gestu z muzyką Chopina w Damie kameliowej, gdzie zatańczył wzruszającego Armanda Duvala w choreografii również Johna Neumeiera. Zachwycił kreacją zwinnego Ariela w Burzy inspirowanej dramatem Szekspira, a także Romea w balecie Romeo i Julia w choreografiach Krzysztofa Pastora. Pięknie wykonanymi skokami i eleganckim, pełnym gracji tańcem uwodził jako Konrad w Korsarzu w choreografii Manuela Legrisa. Był też dzikim, nieokiełznanym i brutalnym Rudolfem w balecie Meyerling w choreografii Kennetha MacMillana.

Patryk Walczak prezentuje nie tylko świetny warsztat baletowy, ale i talent aktorski oraz wysublimowaną osobowość artystyczną. Każdy jego gest, ruch, mimika odzwierciedlają stan ducha i emocji, ukazując widzom głębokie przeżycia wewnętrzne. Docenili to jurorzy Teatralnej Nagrody Muzycznej im. Jana Kiepury przyznając mu w 2019 roku wyróżnienie dla najlepszego tancerza klasycznego w Polsce.

Patryk Walczak zwracał uwagę muzykalnością, zgodnością baletowego ruchu z muzyczną narracją. Stworzył przemyślaną postać zakochanego chłopaka w przebraniu wieśniaka, potem zniesmaczonego sztywną etykietą swego dworu Księcia. Akt II był popisem dramatyzmu, gdy chcąc zobaczyć zmarłą Giselle, wkroczył do zaklętego świata willid. Budził podziw sprawnością techniczną, lekkością skoków, świetnym porozumieniem ze scenicznymi partnerami, a także brawurą tańca i młodzieńczym wdziękiem. (Małgorzata Komorowska, z uzasadnienia wniosku).

 

Laureat w kategorii Muzyka 2022

Mariusz Godlewski – baryton

Nominowany za drugi tom nagrania Pieśni Stanisława Moniuszki („Moniuszko. Pieśni”, NIFCCD 116) oraz kreację Podczaszyca w nagraniu „Hrabiny” („Moniuszko. Hrabina”, NIFCCD 089-090)

Absolwent Akademii Muzycznej we Wrocławiu w klasie Bogdana Makala. Jest laureatem krajowych i międzynarodowych konkursów wokalnych (m.in. Międzynarodowego Konkursu Wokalnego w Dusznikach-Zdroju, VI Konkursu Wokalistyki Operowej im. Adama Didura w Bytomiu i Konkursu im. Imricha Godina na Słowacji) oraz Teatralnej Nagrody Muzycznej im. Jana Kiepury w kategorii Najlepszy Śpiewak. Był stypendystą wrocławskiego Samorządu w Dziedzinie Kultury i Sztuki dla Młodych Utalentowanych Wrocławian oraz Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. W latach 2001-2002 przebywał na stypendium w Wiedniu w klasie prof. Leopolda Spitzera.

Zadebiutował w 2002 roku w Teatrze Wielkim – Operze Narodowej w Warszawie partią Peleasa w „Peleasie i Melizandzie”. Uczestniczył w prapremierowym wykonaniu cyklu pieśni Krzysztofa Pendereckiego „Powiało na mnie morze snów”, powstałego na zamówienie Narodowego Instytutu Fryderyka Chopina dla uczczenia 200. rocznicy urodzin Fryderyka Chopina. Na zaproszenie Valery’ego Gergieva wystąpił pod jego batutą na Festiwalu Białych Nocy w Petersburgu oraz podczas Festiwalu w Pekinie pod dyrekcją Krzysztofa Pendereckiego.

Występuje na scenach operowych w Polsce i za granicą. W swoim repertuarze ma wiele głównych partii operowych, m.in.: Hrabiego w „Weselu Figara”, tytułowego Don Giovanniego i Guglielma w „Così fan tutte”, Eugeniusza Oniegina w „Onieginie”, Escamilla w „Carmen”, Zurgi w „Poławiaczach pereł”, dra Malatesty w „Don Pasquale”, Lorda Ashtona w „Łucji z Lammermooru”, tytułowego Króla Rogera, Marcella w „Cyganerii”, Sharplessa w „Madame Butterfly”, Germonta w „Traviacie”, Janusza w „Halce”, Wolframa w „Tannhäuserze”, Adama w „Raju utraconym” i Tadeusza w „Pasażerce”.

Jego płyty, nagrane w znakomitym gronie muzyków, wydał NIFC: dwa albumy z Pieśniami Stanisława Moniuszki i album z Pieśniami Fryderyka Chopina oraz trzy opery Moniuszki z udziałem artysty: „Flis” (w partii Jakuba) i „Hrabina” (w partii Podczaszyca) oraz „Straszny dwór” (w partii Zbigniewa).

…Artysta sięga zarówno po partie bardzo popularne, jak i te mniej znane, wydobywając całą ich urodę i maestrię kompozytorskiego pióra… (Stanisław Leszczyński, z uzasadnienia wniosku)

 

 

Laureat w kategorii Muzyka 2021

Malina Sarnowska – pedagog i animatorka życia muzycznego, skrzypaczka, autorka scenariuszy, tekstów literackich i piosenek

Nominowana za autorski miniserial „Bazylek w Sinfonii Varsovii”

Ukończyła z wyróżnieniem Akademię Muzyczną im. F. Chopina w Warszawie w klasie skrzypiec prof. Julii Jakowicz oraz Instytut Orffa przy Uniwersytecie Mozarteum w Salzburgu. Od ponad 20 lat zaangażowana jest w pracę pedagogiczną, przede wszystkim przy projektach i koncertach edukacyjnych. Współpracowała z ośrodkiem upowszechniania sztuki współczesnej Galeria Działań w Warszawie. Uczyła muzyki w Danii, gdzie założyła orkiestrę uczniowską oraz koncertowała jako kameralistka i solistka. Przez dekadę związana była na stałe z Filharmonią Narodową w Warszawie. Tworzyła tam i prowadziła m.in. autorskie koncerty dla dzieci, wydawała z grupą młodych wolontariuszy biuletyn Afisz oraz inicjowała i koordynowała projekty o interdyscyplinarnym charakterze. Obecnie pracuje w Orkiestrze Sinfonia Varsovia, pełniąc funkcję zastępcy kierownika Działu Programowego.

Regularnie współpracuje z Filharmonią Łódzką, gdzie współtworzy cykl edukacyjny „Odkrywcy muzyki” z fundacją „Muzyka jest dla wszystkich”. Prowadzi zajęcia umuzykalniające z dziećmi i młodzieżą oraz warsztaty dla nauczycieli w Polsce i za granicą (Węgry, Łotwa, Czechy, Szkocja, Rosja). Realizowała autorski program umuzykalniający w świetlicach środowiskowych na Pradze Południe, włączając się również w pracę badawczą. Reprezentowała Polskę na konferencjach wychowania muzycznego w Salzburgu, Glasgow, Petersburgu i Baku. We współpracy z Ambasadą Polski w Hanoi i tamtejszą Akademią Muzyczną w kwietniu 2019 r. zrealizowała projekt koncertów familijnych w stolicy Wietnamu. Jest wiceprezesem Polskiego Towarzystwa Carla Orffa i stypendystką International Society for Music Education (2013-2016). Współautorka podręczników i publikacji do nauki muzyki dla przedszkoli i szkół podstawowych (WSiP).

Jedną z najciekawszych, przeznaczonych dla najmłodszych, okazał się miniserial <Bazyliszek w Sinfonii Varsovii”, złożony z krótkich filmów edukacyjnych, wprowadzających dzieci w świat instrumentów muzycznych. Wyróżniał się efektywnym (a zarazem efektownym) wykorzystaniem multimedialnej formy przekazu, umiejętnym dozowaniem wiedzy młodym widzom oraz starannością wykonania. (Anna Domańska, Ruch Muzyczny)

 

 

Laureat w kategorii Muzyka 2020

Paweł Mykietyn – kompozytor i klarnecista

Nominowany za II koncert na wiolonczelę i orkiestrę symfoniczną

Ukończył studia kompozytorskie w klasie prof. Włodzimierza Kotońskiego w Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie. Komponował dla różnych instytucji (Polskie Radio, Teatr Wielki – Opera Narodowa), festiwali (Warszawska Jesień), artystów (Jerzy Artysz, Elżbieta Chojnacka).

W 1993 roku zadebiutował utworem La Strada na festiwalu Warszawska Jesień. Na zamówienie festiwalu napisał Eine kleine Herbstmusik uznany za jedno z najważniejszych wydarzeń. Kompozycja 3 for 13 zdobyła m.in. pierwszą lokatę na Międzynarodowej Trybunie Kompozytorów w Paryżu w kategorii twórczości młodych kompozytorów. Taką samą nagrodę na IV Międzynarodowej Trybunie Muzyki Elektroakustycznej w Amsterdamie otrzymała Epifora na fortepian i taśmę. Wyróżniony został także Paszportem Polityki (2000), Fryderykiem „Kompozytor Roku Muzyki Poważnej” (2009, 2012) oraz Nagrodą im. Cypriana Kamila Norwida za operę Czarodziejska Góra (2017).

Paweł Mykietyn jest też twórcą muzyki filmowej, m.in. do noweli Ojciec w ramach produkcji Solidarność, Solidarność…, a także do filmów Ono, 33 sceny z życia i W imię… Małgorzaty Szumowskiej, Tatarak, Wałęsa. Człowiek z nadziei Andrzeja Wajdy czy Essential Killing Jerzego Skolimowskiego, za którą otrzymał Prix France Musique Sacem.

Był kierownikiem muzycznym Teatru Studio (1997-2001), a w 2008 roku został kierownikiem muzycznym Nowego Teatru w Warszawie. Wielokrotnie współpracował z Krzysztofem Warlikowskim, jak również Piotrem Cieślakiem i Grzegorzem Jarzyną.

Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2011) oraz Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2015).

W II koncercie na wiolonczelę i orkiestrę symfoniczną Paweł Mykietyn pokazał nowy wymiar swojego muzycznego świata. (…) Akcja jest umiejscowiona w charakterystycznym dla kompozytora wszechświecie, którym rządzą algorytmy i konstrukcje matematyczne (…) Mimo ekonomii środków, dla słuchacza, który poddaje się efektom rozciągniętych w czasie procesów, muzyka ta jest niezwykle bogata, a jej odbiór daje jednocześnie satysfakcję z doświadczenia muzycznego piękna. (Maryla Zając, uzasadnienie wniosku)

 

 

Laureat w kategorii Muzyka 2019

Janusz Wawrowski – skrzypek

Nominowany za wykonanie i rekonstrukcję Koncertu skrzypcowego Ludomira Różyckiego na skrzypcach Stradivariusa „Polonia”

Absolwent i wykładowca Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie. Swoje umiejętności doskonalił pod okiem prof. Mirosława Ławrynowicza, prof. Yaira Klessa oraz Salvatore Accardo. Już jako student zachwycał publiczność i krytykę wykonywaniem wszystkich 24 Kaprysów Niccolò Paganiniego podczas jednego koncertu.

Plasuje się wśród najwybitniejszych polskich skrzypków swojego pokolenia. Specjalnie dla niego utwory skrzypcowe napisali m.in. Dariusz Przybylski i Tomasz J. Opałka. Koncertował jako solista w najznakomitszych salach koncertowych oraz gościł na wielu renomowanych festiwalach w kraju i za granicą. Współpracował z wybitnymi dyrygentami. Dokonał licznych premier i prapremier koncertów skrzypcowych. Nagrał również muzykę Jana A. P. Kaczmarka do hollywoodzkich filmów Evening, Get low i Znajdę Cię.

Od wielu lat stara się przybliżać publiczności muzykę polską jako pomysłodawca i dyrektor artystyczny międzynarodowych festiwali – Muzyka na szczytach (2009-2010) i Muzyczne Przestrzenie (od 2011). Założył orkiestrę kameralną Warsaw Players, będącą odpowiedzią na potrzeby młodych, najzdolniejszych muzyków, którzy chcą aktywnie zdobywać doświadczenie orkiestrowe na najwyższym poziomie.

Współpracuje z międzynarodową wytwórnią fonograficzną Warner Classics w ramach wieloletniego kontraktu artystycznego, którego wynikiem jest pięć albumów: Aurora, Kaprysy Paganiniego, Sequenza (nagroda Fryderyk 2017), Brillante i Hidden Violin (nagroda Fryderyk 2019).

Dzięki uprzejmości Romana Ziemiana i Stephana Morgensterna, występuje grając na skrzypcach Antonio Stradivariego, zbudowanych w 1685 r. Jest to pierwszy i jedyny tej klasy instrument w powojennej Polsce. Jak sam mówi: Ten Stradivarius to znacznie więcej niż wspaniałe skrzypce, to ambasador naszej muzyki na świecie. Jego historia i niesamowite brzmienie budzą zainteresowanie natychmiast, kiedy tylko o nim wspomnę i kiedy tylko się pojawia!

Za wybitną działalność artystyczną i społeczną został uhonorowany Odznaką Zasłużony dla Kultury Polskiej. Nominowany był również do nagrody „Koryfeusz Muzyki Polskiej” w kategorii „Osobowość Roku” 2018.

Wawrowski udowadnia, że muzyki uważanej za trudną można słuchać z autentyczną przyjemnością. [Jacek Marczyński, Rzeczpospolita]

 

Laureat w kategorii Muzyka 2018

Maria Pomianowska – doktor habilitowana sztuk muzycznych, multiinstrumentalistka, wokalistka, kompozytorka i pedagog

Nominowana za kierownictwo artystyczne Festiwalu Skrzyżowanie Kultur – 2017

Adiunkt w Akademii Muzycznej w Krakowie oraz dyrektor międzynarodowego festiwalu Skrzyżowanie Kultur. Od 1984 r. prowadzi studia nad unikalnymi technikami gry na instrumentach muzycznych rodem z Azji i Europy, podróżując do Indii, Chin, Korei, Japonii i na Bliski Wschód.
W 1994 r. Maria Pomianowska, prof. Ewa Dahlig i lutnik Andrzej Kuczkowski wspólnie zrekonstruowali trzy zaginione staropolskie instrumenty smyczkowe: sukę biłogajską, sukę mielecką i fidel płocką. Od 30 lat Maria Pomianowska koncertuje na całym świecie. Podczas pięcioletniego pobytu w Japonii (1997–2002) artystka prezentowała w największych salach koncertowych polską muzykę ludową i klasyczną. Komponowała utwory i koncertowała ze światowej sławy artystami, wśród których znaleźli się: Yo Yo Ma, Borys Griebienszczikow, Gil Goldstein, Gonzalo Rubalcaba, Ian Gillan, Anna Maria Jopek, Stanisław Soyka, Branford Marsalis. Artystka wydała 23 autorskie płyty, wiele z nich otrzymało międzynarodowe nagrody. W 2010 r. otworzyła pierwszą w Polsce specjalizację związaną z muzyką etniczną na Akademii Muzycznej w Krakowie. Od 2011 r. tworzy unikatowe programy wraz z muzykami arabskimi, pakistańskimi, senegalskimi, irańskimi, koreańskimi, chińskimi, japońskimi i indyjskimi w Azji i Afryce, bazujące na muzyce ludowej z Mazowsza. W 2014 r., wraz z prof. Ewą Dahlig, wydała publikację Fidele kolanowe. (Re)konstrukcja.

Jest laureatką wielu nagród i odznaczeń: Paszportu Chopinowskiego, Medalu Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego „Gloria Artis”, Nagrody Marszałka Województwa Mazowieckiego, Srebrnego Krzyża Zasługi, Nagrody Marszałka Województwa Lubelskiego. Nominowana dwukrotnie do Nagrody im. C.K. Norwida (2014 i 2017).

Kandydatka współtworzy program artystyczny oraz edukacyjny festiwalu, którego celem jest otwieranie mieszkańców Mazowsza (a także gości Warszawy) na bogactwo kulturowe współczesności i promowanie szeroko pojętego szacunku dla tradycji. Potwierdzeniem międzynarodowej rangi Festiwalu «Skrzyżowanie Kultur» jest zaliczenie go do 25 najciekawszych wydarzeń muzyki świata (ranking Songlines). (Collegium Atrium, z uzasadnienia wniosku)

 

 

Laureat w kategorii Muzyka 2017

Paweł Mykietyn – kompozytor i klarnecista

Nominowany za operę Czarodziejska Góra, Warszawska Jesień 2016

Ukończył studia kompozytorskie w klasie prof. Włodzimierza Kotońskiego w Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie. W latach 1997–2001 był kierownikiem muzycznym Teatru Studio im. Stanisława Ignacego Witkiewicza, a w 2008 roku został kierownikiem muzycznym Nowego Teatru w Warszawie. Komponował dla różnych instytucji (Polskie Radio, Teatr Wielki – Opera Narodowa), festiwali (Warszawska Jesień), artystów (Jerzy Artysz, Elżbieta Chojnacka).

Jako kompozytor muzyki dla spektakli teatralnych wielokrotnie współpracował z Krzysztofem Warlikowskim. Pracował także z takimi reżyserami jak Piotr Cieślak i Grzegorz Jarzyna. Jest też twórcą muzyki filmowej, m.in. do noweli Ojciec w ramach produkcji Solidarność, Solidarność…, a także do filmów Ono, 33 sceny z życia i W imię… Małgorzaty Szumowskiej, Tatarak i Wałęsa. Człowiek z nadziei Andrzeja Wajdy czy Essential Killing Jerzego Skolimowskiego.

Dźwiękowy świat Mykietyna jest bardzo ponętny: odwołuje się do inteligentnej, nieakademickiej elektroniki (bardziej tej z lat 90. niż najnowszych produkcji), piosenek pop, efektów brzmieniowych współczesnych technologii. Ale to tylko pierwsze skojarzenie. Idąc głębiej, usłyszymy echa muzyki dawnej (zdeformowanej polifonii), fascynacje mikrotonalnością, drobnymi gestami, z których utkana jest partytura. Na to wszystko nakłada się jeszcze jeden aspekt, który kompozytor zastosował już w Koncercie fletowym – relatywizacji czasu, jego <<spowalniania>> i <<przyspieszania>> (każda kolejna ćwierćnuta nie trwa tyle samo, ale jest np. ciut wolniejsza). Powoduje to efekt rozmycia dźwięku, nakładania i mieszania planów, ale też wrażenie przestojów, niepewności. Słuchaniu <<Czarodziejskiej góry>> towarzyszy uczucie zawieszenia między dźwiękami. To chłodna, matematyczna partytura ocieplona ludzkimi emocjami. (Jacek Hawryluk, Gazeta Wyborcza)

 

Laureat w kategorii Muzyka 2016

Artur Szklener – muzykolog, nauczyciel akademicki i menedżer kultury

Nominowany za XVII Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. Fryderyka Chopina

Urodził się w 1972 roku w Krakowie. W 1997 roku ukończył studia muzykologiczne na Uniwersytecie Jagiellońskim. W latach 1994-1995 był stypendystą Exeter University w Wielkiej Brytanii, w latach 1994-1997 – programu Phare w Londynie, Pradze, Brnie i Krakowie. W trakcie studiów był prezesem Koła Naukowego Studentów Muzykologów, zastępcą redaktora naczelnego czasopisma „ViVO” i wiceprezesem stowarzyszenia młodych muzyków i muzykologów „Koryfeusz”.

Studia ukończył w roku 1997 z wyróżnieniem, broniąc pracy „Fantazja f-moll Chopina w świetle współczesnych metod analitycznych”. Od tego czasu prowadzi zajęcia w Instytucie Muzykologii Uniwersytetu Jagiellońskiego. W roku 2008 obronił rozprawę doktorską pod tytułem „Idiom melodyki Chopina”. Od roku 2001 związany jest z Narodowym Instytutem Fryderyka Chopina w Warszawie, początkowo jako pracownik merytoryczny, następnie koordynator programu naukowego i zastępca dyrektora ds. nauki i wydawnictw. W 2012 roku objął w instytucie stanowisko dyrektora.

Jest redaktorem serii publikacji naukowych wieńczących coroczne konferencje chopinowskie oraz współtwórcą serii wydawniczej „Dzieła Chopina. Wydanie faksymilowe”. Jego badania naukowe skupiają się wokół dzieł Fryderyka Chopina oraz metod analizy muzyki tonalnej.

To przedsięwzięcie o wielkiej i pięknej tradycji zyskało w ubiegłorocznej edycji nowy wymiar promocyjny i zasięg oddziaływania. (…) informacja o konkursie dotarła do 5 miliardów ludzi na świecie, aktywnymi odbiorcami konkursu były setki milionów ludzi. (…) VXII Konkurs Chopinowski zyskał nową wybitną jakość – zarówno w wymiarze artystycznym, jak społecznym, edukacyjnym i promocyjnym. (Grzegorz Michalski, uzasadnienie wniosku)

 

 

Laureat w kategorii Muzyka 2015

Stanisław Leszczyńsk – teoretyk muzyki, krytyk, publicysta, menadżer, pedagog

Nominowany za X autorski międzynarodowy Festiwal „Chopin i Jego Europa” w Warszawie.

Jest wybitnym znawcą muzyki, zwłaszcza pianistyki i fonografii. Studiował w Akademii Muzycznej
w Warszawie, specjalizując się w analizie interpretacji. Pracę rozpoczął w Polskim Radiu,
gdzie redagował liczne audycje. W latach 1979-1981 był szefem działu muzyki klasycznej w firmie płytowej Polskie Nagrania, później konsultantem programowym Filharmonii Narodowej (1988-1991), dyrektorem Nagrań Muzycznych Polskiego Radia (1991-1994) – współtwórcą i pierwszym dyrektorem Studia koncertowego S-1 (obecnie im. Witolda Lutosławskiego). W latach 1998-2003 pełnił funkcję zastępcy dyrektora artystycznego Teatru Wielkiego – Opery Narodowej, gdzie doprowadził do edycji płytowych trzech oper polskich kompozytorów: „Strasznego dworu” Stanisława Moniuszki, „Króla Rogera” Karola Szymanowskiego i „Ubu Rexa” Krzysztofa Pendereckiego. Obecnie jest dyrektorem działu ds. artystycznych w Narodowym Instytucie Fryderyka Chopina w Warszawie. Od 2012 roku jest też pełnomocnikiem dyrektora ds. muzycznych w Teatrze Wielkim – Operze Narodowej.

Laureat to również pomysłodawca, redaktor i wydawca płyt z muzyką polską (m.in.: Adama Jarzębskiego, Ignacego Dobrzyńskiego, Fryderyka Chopina, Stanisława Moniuszki, Karola Szymanowskiego, Krzysztofa Pendereckiego, Witolda Lutosławskiego), za której propagowanie nagrodzony został Paszportem „Polityki”. Zainicjował oraz prowadzi serię płytową Real Chopin. Czterokrotnie redagował Kronikę Płytową Konkursu Chopinowskiego. Zapraszany był do jury międzynarodowych konkursów muzycznych w Belgradzie, Luksemburgu, Genewie i Amsterdamie.
Od 1984 roku wykłada na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie.

Międzynarodowy Festiwal Muzyczny „Chopin i jego Europa”, za który nominowany był do Nagrody
im. C. K. Norwida już w 2007 roku, to jego dzieło. Sam sformułował założenia festiwalu i nieprzerwanie jest jego organizatorem.

Stanisław Leszczyński odznaczony został srebrnym medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis
i uhonorowany Nagrodą Specjalną Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego za szczególny wkład
w jubileusz 200-lecia urodzin Fryderyka Chopina.

Sierpniowy Festiwal „Chopin i jego Europa” (…) w krótkim czasie zyskał renomę jednego
z najciekawszych w Europie. (…)  Wyróżniki festiwalu to nurt tzw. wykonawstwa historycznego,
czyli wykonywanie utworów Chopina i innych twórców XIX wieku na fortepianach z epoki, obecność wybitnych artystów naszej doby i rejestracja ich koncertowych kreacji w znakomitych płytowych seriach wydawanych przez NIFC. Niezwykle cennym jest wprowadzenie do programu festiwalu utworów zapomnianych polskich rówieśników Chopina, jak i polskich kompozytorów współczesnych
w wykonaniach renomowanych artystów zagranicznych. (Małgorzata Komorowska, fragment uzasadnienia wniosku)

 

 

 

Laureat w kategorii Muzyka 2014

Anna Jędrychowska (ur. w 1942 r.) – muzyk, pedagog, redaktor

Nominowana za doprowadzenie do uzyskania Złotego Certyfikatu Profesjonalnego UTW w 2013 roku przez Warszawski Uniwersytet Trzeciego Wieku im. F. Chopina – w dziesięciolecie istnienia placówki

Urodziła się w Krakowie. W 1971 r. ukończyła Państwową Wyższą Szkołę Muzyczną w Krakowie. Podjęła też studia na Wydziale Rewalidacji Niewidomych Państwowego Instytutu Pedagogiki Specjalnej w Warszawie. W latach 1964-73 była pedagogiem zajęć muzycznych w Zakładzie Wychowawczym dla Dzieci Niewidomych w Krakowie, a w latach 1966-69 – starszym korektorem w Polskim Wydawnictwie Muzycznym. Od 1972 do 1980 była pracownikiem naukowo-pedagogicznym w Wyższej Szkole Pedagogicznej na Wydziale Wychowania Muzycznego w Kielcach. Po zakończeniu tam pracy przeniosła się do Warszawy i objęła stanowisko kierownika Działu Symfonicznego, Grafiki Nutowej i Materiałów Pisanych w Polskim Wydawnictwie Muzycznym. Po czterech latach przeniosła się do Wydawnictw Szkolnych i Pedagogicznych, Redakcji Wychowania Estetycznego, gdzie do 1989 r. pracowała jako starszy redaktor. W tym samym czasie (1985-93) była też nauczycielem w Studium Nauczycielskim, a następnie metodykiem i wizytatorem do spraw wydawniczych w Centrum Edukacji Artystycznej w Warszawie.. Po przejściu na emeryturę w 1997 r. nadal podejmowała aktywność zawodową jako rzeczoznawca podręczników szkolnych i książek pomocniczych do kształcenia specjalnego oraz nauczyciel w Niepublicznej Szkole Muzycznej.

Jest założycielką i prezesem, działającego od 2004 r., Towarzystwa Warszawskiego Uniwersytetu Trzeciego Wieku im. Fryderyka Chopina w Warszawie. Ze względu na profil artystyczny, UTM zawarł porozumienie z Uniwersytetem Muzycznym im. Fryderyka Chopina w Warszawie i otrzymał patronat merytoryczny tej uczelni. Dzięki temu wykłady prowadzone są przez kadrę uniwersytecką. Słuchacze uczestniczą w wykładach, dotyczących np. historii opery, seminarium „Miłośników muzyki” czy spektaklach słowno muzycznych poświeconym największym kompozytorom polskim i zagranicznym. Mają możliwość kształcenia słuchu, poprzez poznawanie zapisu nutowego, zagadnień harmonicznych, budowy gam i instrumentów muzycznych. Wykonują ćwiczenia głosowe, rytmiczne i słuchowe. To wszystko rozwija wrażliwość słuchową potrzebną przy percepcji dzieła muzycznego. Uczestniczą też w zespole wokalnym „Cantabile”, poznając wiele utworów. Przyczynia się to do pogłębiania doświadczeń wokalnych i estetycznych oraz wzbogacania wiedzy literatury muzycznej. Zdobytą wiedzę i umiejętności słuchacze mogą sprawdzić, uczestnicząc w wielu koncertach i festiwalach muzycznych.

Idea aktywnego życia seniorów ogarnia cały świat (…) Uniwersytet Trzeciego Wieku im. Fryderyka Chopina, założony przez muzyka z wykształcenia i pasji, Annę Jędrychowską, wyróżnia się swym artystycznym profilem, jest dobrze zarządzany, skupia co roku około 140 osób. (Małgorzata Komorowska, uzasadnienie wniosku)

 

 

Laureat w kategorii Muzyka 2013

Łukasz Borowicz (ur. w 1977) – muzyk, dyrygent, dyrektor artystyczny Polskiej Orkiestry Radiowej

Nominowany za nagranie albumu płytowego Piotra Beczały „Twoim jest serce me. W hołdzie Richardowi Tauberowi” z Royal Philharmonic Orchestra, wyd. Deutsche Grammophon

Urodził się w Warszawie i tu, w Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w klasie Bogusława Madeya ukończył dyrygenturę. Zrobił z niej również doktorat pod kierunkiem Antoniego Witta. Na przestrzeni lat 2000-2006 pełnił funkcję asystenta Ivána Fischera w Budapest Festival Orchestra, Antoniego Wita w Filharmonii Narodowej oraz Kazimierza Korda w Teatrze Wielkim-Operze Narodowej. Od 2006 roku jest pierwszym dyrygentem gościnnym Filharmonii Poznańskiej. Był wielokrotnym stypendystą Ministerstwa Kultury oraz laureatem nagród na czterech konkursach dyrygenckich: w Trydencie (1999), Atenach (2000), Porto (2002) i Bambergu (2004). Występował także na wielu festiwalach, w tym na Festiwalu Rossiniego w Pesaro.

Dyrygował wieloma orkiestrami, m.in.: BBC Scottish Symphony Orchestra, Royal Philharmonic Orchestra Konzerthausorchester Berlin, Komische Oper Berlin, NDR Radiophilharmonie Hannover, MDR Sinfonieorchester Leipzig, Düsseldorfer Symphoniker, Staatskapelle Halle, Orkiestrą Opery w Marsylii, I Pomeriggi Musicali (Mediolan), Praską Orkiestrą Symfoniczną FOK, Narodową Filharmoniczną Orkiestrą Rosji i większością polskich orkiestr symfonicznych. Jako dyrygent operowy i baletowy zadebiutował w Teatrze Wielkim-Operze Narodowej prowadząc „Don Giovanniego” Mozarta. Dyrygował również w Operze Krakowskiej oraz Teatrze Wielkim w Łodzi. Nagrywa ponadto z polskimi i międzynarodowymi gwiazdami opery, takimi jak: Ewa Podleś, Piotr Beczała, Mariusz Kwiecień czy Samuel Ramey.

Od 2007 roku Łukasz Borowicz jest dyrektorem artystycznym Polskiej Orkiestry Radiowej, którą doprowadził do bardzo wysokiego poziomu artystycznego. Interesują go mało znane utwory polskie. Wydobywa je na światło dzienne i daje im doskonałą oprawę, czyli znakomitą orkiestrę, świetnych solistów i chór. Jego nagrania nagrodzono: BBC Music Orchestral Choice (2010), Diapason d’Or (2010), Fryderykami (2007 i 2010), a także nominowano do Midem Classical Awards (2008) i Preis der Deutschen Schallplatenkritik (2009). W styczniu 2008 roku został wyróżniony Paszportem Polityki, a w październiku 2011 nagrodą Koryfeusz Muzyki Polskiej.

Piotr Beczała, jeden z najbardziej cenionych dzisiaj na świecie tenorów, wskazał wytwórni płytowej Deutche Grammophone (która zabiegała o podpisanie z nim ekskluzywnego kontraktu) właśnie Łukasza Borowicza jako dyrygenta swojej pierwszej płyty. To kolejny bardzo wielki sukces tego młodego artysty. Łukasz Borowicz ceniony jest bardzo wysoko przez naszych wybitnych śpiewaków, Piotra Beczałę i Mariusza Kwietnia – solistów Metropolitan Opera i innych czołowych scen operowych świata. (Monika Strugała, z uzasadnienia wniosku)

 

 

Laureat w kategorii Muzyka 2012

Janusz Marynowski (ur. w 1965 r.) – muzyk, dyrektor orkiestry Sinfonia Varsovia

Nominowany za festiwal Szalone Dni Muzyki „Les Titans”, Teatr Wielki – Opera Narodowa w Warszawie

Absolwent Akademii Muzycznej w Warszawie. Naukę rozpoczął od gry na klarnecie w klasie Franciszka Wybrańczyka, a ukończył w klasie kontrabasu prof. Tadeusza Pelczara. Jeszcze na studiach rozpoczęła się jego wieloletnia przygoda z orkiestrą Sinfonia Varsovia, założoną przez Franciszka Wybrańczyka, który po 12 latach współpracy z Laureatem przekazał mu jej prowadzenie, sam pozostając dyrektorem honorowym.

Orkiestra Sinfonia Varsovia koncertuje na całym świecie. Tylko w 2011 r. była m.in. na tournee w Austrii, Niemczech, Japonii, Meksyku, Słowacji, Turcji.

Janusz Marynowski przez cały czas pracy z orkiestrą był, i nadal jest, inicjatorem istotnych wydarzeń artystycznych dla polskiej, mazowieckiej i warszawskiej kultury muzycznej. Dzięki niemu ta świetna orkiestra, będąca przez ponad dwie dekady bez stałej siedziby, znalazła wreszcie przystań na warszawskim Grochowie. Od tego czasu z inicjatywy dyrektora Marynowskiego powstał obszar edukacyjny dla mieszkańców zaniedbanej kulturowo Pragi oraz pobliskich miejscowości. W 2011 r. na Grochowie, we wszystkie weekendy letnie można było wysłuchać bezpłatnych koncertów, które będą wpisane na stałe w kalendarz warszawskich imprez. Sinfonia Varsovia systematycznie koncertuje również na terenie całego Mazowsza. W ramach Międzynarodowych Dni Dziedzictwa w Żyrardowie koncertowała z takimi znakomitościami, jak: Krzysztof Penderecki, Jerzy Maksymiuk, Jacek Kaspszyk, Konstanty Kulka.

Od ponad dziesięciu lat Laureat jest organizatorem festiwalu „Sinfonia Varsovia Swojemu Miastu”, którego ideą jest zaprezentowanie słuchaczom wielkich dzieł muzycznych, podczas bezpłatnych koncertów. Występują w różnych miejscach – kościołach, domach kultury, w plenerze.

Upowszechnianie muzyki, krzewienie kultury muzycznej i łatwy, bezpłatny do niej dostęp, to myśl przyświecająca Januszowi Marynowskiemu. Stąd też powstał kolejny pomysł, aby w Polsce zaistniał znany od lat, cieszący się ogromnym powodzeniem na całym świecie, Festiwal Szalone Dni Muzyki – La Folle Journee. Zrealizował zamysł w 2010 r. Druga edycja festiwalu pod nazwą „Les Titans” (2011) dostarczyła w ciągu 4 dni festiwalowych niezapomnianych wrażeń 30-tysięcznej rzeszy ludzi, którzy spotkali się z muzyką najwyższej klasy, wykonywaną przez muzyków z kilkunastu krajów świata

 

 

 

Laureat w kategorii Muzyka 2011

Alicja Knast (ur. w 1972 r.) – muzykolog i muzeolog

Nominowana za fundamentalny wkład i doprowadzenie do otwarcia w 2010 r. Muzeum Fryderyka Chopina w Warszawie

Po ukończeniu muzykologii na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Adama Mickiewicza została adiunktem w Muzeum Narodowym w Poznaniu, a następnie wykładowcą London Metropolitan University oraz pracownikiem naukowym na University of Plymouth (2005-2008). Od stycznia 2009 r. objęła stanowisko Kuratora Muzeum Fryderyka Chopina w Narodowym Instytucie Fryderyka Chopina w Warszawie. Jest stypendystką Museumvereniging The Netherlands, London Metropolitan University oraz The Metropolitan Museum w Nowym Jorku, członkiem International Council of Museums (ICOM), polskiego Komitetu Narodowego ICOM i International Committee for Museums and Collections of Musical Instruments.

Laureatka jest autorką kilkudziesięciu publikacji z dziedziny muzykologii, psychologii muzyki i muzeologii. Prowadzi również działalność naukową.

Alicja Knast zawsze mocno angażuje się w realizowane zadania, m.in. przez takie organizacje, jak Museums Association UK czy Society for Education. Potwierdzeniem tej pasji jest doprowadzenie do otwarcia w Warszawie Muzeum Fryderyka Chopina, najnowocześniejszego muzeum biograficznego w Europie. Wszystko w nim stanowi prawdziwie kopernikański przewrót w myśleniu o nobliwych muzeach. Jest w pełni zelektronizowanie, począwszy od biletów elektronicznych, umożliwiających odsłuchiwanie komentarzy w kilku językach po ekrany dotykowe. Dopracowane jest w najdrobniejszych szczegółach. Zadbano m.in., by w sali przedstawiającej paryski salon Chopina dyskretnie unosił się zapach fiołków, ukochanych kwiatów kompozytora. Wszystko to, by zwiedzającym opowiedzieć w zupełnie nowy sposób o życiu i twórczości Fryderyka i to nie tylko osobom dorosłym, ale i dzieciom.

W tym roku Alicja Knast została odznaczona przez króla Szwecji Gustawa, Orderem Pierwszej Klasy „Royal Order of the Polar Star”. Notabene w trakcie oficjalnej wizyty w Polsce zwiedził on dwukrotnie muzeum).

Dzięki staraniom Laureatki, jej zaangażowaniu i powiązaniach ze światem kultury na całym świecie możemy, w tym niepowtarzalnym muzeum, zobaczyć wiele unikatowych eksponatów.

Jest ona rzadkim przykładem umiejętnego łączenia wiedzy historycznej, muzykologicznej i praktycznej, czego wspaniale używa w pracy kuratorskiej, nie tylko aby poszerzać wiedzę na temat obiektów muzealnych, ale także aby przybliżać je szerokiej publiczności. (prof. Lewis Jones z London Metropolitan University)

 

 

 

Laureat w kategorii Muzyka 2010

Henryk Wojnarowski (ur. w 1932) – dyrygent, chórmistrz

Nominowany za nagranie „Mszy” Stanisława Moniuszki, wyd. DUX

Zaliczany jest do najwybitniejszych dyrygentów sztuki chóralnej. dyrygenturę symfoniczno–operową ukończył w klasie Stanisława Wisłockiego w warszawskiej Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej. Równolegle z pracą artystyczną prowadził działalność pedagogiczną. Był dyrygentem i kierownikiem Chóru Teatru Wielkiego w Warszawie, a od 30 lat prowadzi Chór Filharmonii Narodowej, z którym koncertuje w licznych ośrodkach filharmonicznych w kraju i za granicą, z udziałem renomowanych orkiestr symfonicznych polskich i europejskich (m.in. wielokrotnie w mediolańskiej La Skali, w Berlinie, Monachium, Paryżu, Rzymie, Madrycie, Jerozolimie).

Współpracował z najwybitniejszymi współczesnymi dyrygentami. Z Chórem Filharmonii Narodowej przygotował cały kanon dzieł wokalno-instrumentalnych wszystkich epok – od średniowiecza do współczesności. Znaczące miejsce w tym repertuarze zajmuje muzyka polska, a szczególnie twórczość Krzysztofa Pendereckiego.

Profesor Henryk Wojnarowski ocalił od zapomnienia dzieła naszego narodowego kompozytora – Stanisława Moniuszki, rejestrując na płytach siedem dotąd nieznanych utworów. Pierwsza płyta z „Mszami” – wykonana pod jego dyrekcją – nagrodzona została „Fryderykiem” w kategorii Album Roku – Muzyka Chóralna i Oratoryjna (2009). Drugą, promującą twórczość Stanisława Moniuszki, uznano w maju 2010 roku za „najlepszą inicjatywę fonograficzną” i wyróżniono „Złotym Orfeuszem – Arturo Toscanini”, przyznawanym przez francuską Academie du Disque Lyrique.

Najlepszym świadectwem imponujących osiągnięć Laureata jest sześciokrotna nominacja do nagrody „Grammy” – najbardziej prestiżowej nagrody przemysłu fonograficznego – w kategorii Best Choral Performance (najlepsze wykonanie chóralne). Był także pięciokrotnie nominowany za nagrania dzieł Krzysztofa Pendereckiego: „Pasję wg. Św. Łukasza” (1991, 2004), „Polskie Requiem” (2004), VII Symfonię „Siedem Bram Jerozolimy” (2007), „Jutrznię” (2009) oraz w 2008 roku za płytę z nagraniami dzieł Karola Szymanowskiego („Sabat Mater”, „Veni kreator”, „Litania do Marii Panny”, „Demeter i Penthesilea”). Od 2007 roku jest członkiem National Academy of Recording Arts&Science – przyznającej nagrody „Grammy”.

(…) w dobie, gdy zanika twórczość chóralna, działania tej klasy dyrygenta zasługują na wyjątkowe wyróżnienia. (Jerzy Antepowicz)

 

 

 

Laureat w kategorii Muzyka 2009

Jadwiga Mackiewicz (ur. w 1930 r.) – polonistka, muzyk, pedagog, radiowiec.

Nominowana za rekordowy 49. sezon „Koncertów dla dzieci” w Filharmonii Narodowej – „Niedzielne Spotkania z Ciocią Jadzią”.

Najpierw studiowała polonistykę na Uniwersytecie Warszawskim. Studia muzyczne ukończyła w warszawskiej Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej. Przez 25 lat współpracowała z Polskim Radiem jako autorka audycji dla młodzieży oraz kierownik redakcji muzycznej dla dzieci. Przygotowała i poprowadziła około trzech tysięcy audycji. W latach 1972-74 tworzyła w TVP cykl programów dla najmłodszych – „Dźwięki i czary”. Jest cenioną autorką wielu tekstów piosenek dla dzieci.

Od 1960 – jako Ciocia Jadzia – prowadzi niedzielne koncerty dla dzieci w Filharmonii Narodowej w Warszawie. Z niezwykłym wyczuciem i znajomością granic percepcji, które mały człowiek posiada, z pasją i determinacją w przekazywaniu miłości do muzyki kolejnym pokoleniom, rozbudza ich wrażliwość. Do udziału w koncertach zaprasza znanych i lubianych muzyków, aby zapewnić jak najwyższy poziom wykonania – kształtując tym samym gust przyszłej filharmonicznej publiczności już od najmłodszych lat. Wie, że muzyka klasyczna ma wpływ na rozwój intelektualny najmłodszych. Na tych koncertach obowiązują dwie zasady: utwory muszą być krótkie, a wykonanie najlepsze – nie dlatego, że dziecko odróżni dobre wykonanie od kiepskiego, ale właśnie dlatego, że nie odróżni. Tak kształtuje się gust – mówi Konstanty Kulka. Dla dzieci w wieku od półtora roku do 11 lat i ich opiekunów grają najwybitniejsi. Repertuar jest szeroki: od średniowiecza do Pendereckiego. W przerwach między utworami Ciocia Jadzia prowadzi z młodymi melomanami pogawędki.

Jadwiga Mackiewicz jest także wykładowcą historii muzyki w Państwowej Szkole Muzycznej im. Józefa Elsnera oraz w Liceum Muzycznym im. Zenona Brzewskiego w Warszawie.

Wyróżniona została m.in.: Srebrnym Medalem Zasłużony Kulturze – Gloria Artis, Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Mikrofonem i najcenniejszym Jej zdaniem – Orderem Uśmiechu.

 

 

 

Laureat w kategorii Muzyka 2008

Andrzej Bieńkowski (ur. w 1946 r.) – malarz, fotograf i etnograf

Nominowany za wydane w formie płytowej i książkowej: „Czas harmonii. Pierwsi harmoniści” z serii Muzyka odnaleziona 2 oraz „Mety grają! Kapela z Gliny” z serii Muzyka odnaleziona 3, wyd. Muzyka odnaleziona

Studiował na Wydziale Malarstwa, potem Grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Dziś jest profesorem i wykładowcą na swojej Alma Mater.

Choć jest artystą plastykiem, którego obrazy znajdują się w zbiorach muzealnych i kolekcjach prywatnych w Polsce i za granicą, jego fascynacją jest kultura ludowa, szczególnie muzyka. Kiedy zorientował się,

że jest jeszcze bardzo wielu muzykantów, o których nikt nie wiedział, zaczął ich szukać i nagrywać. Od 1980 roku zgromadził imponujące prywatne archiwum etnograficzne, zawierające tysiące nagrań audio, video oraz zdjęć z Polski centralnej, Lubelszczyzny i Ukrainy. Wraz z żoną Małgorzatą założyli i prowadzą wydawnictwo „Muzyka odnaleziona”, publikujące nagrania ostatnich wiejskich muzykantów, będących ważnym dokumentem świata, który na naszych oczach umiera. Jest również autorem książek poświęconych tej tematyce. Konsekwentna 30. letnia działalność społeczna artysty malarza jest zjawiskiem niespotykanym i fascynującym w skali całego kraju.

Jest laureatem prestiżowej Nagrody im. Oskara Kolberga „Za zasługi dla kultury ludowej”.

Muzyka ludowa to zjawisko, które mniej więcej od połowy XX wieku stopniowo umiera – współczesnej wsi i jej młodszym mieszkańcom nie jest już potrzebna. Wiejski świat ciszy i naturalnych dźwięków, już dawno ustąpił dźwiękom radia, telewizji. Muzyka z płyt, albo grana na elektrycznych instrumentach zastąpiła wiejskich muzykantów z ich skrzypcami, basami, bębnem czy harmonią. Muzykanci, których odnalazł Andrzej Bieńkowski, to ludzie urodzeni w pierwszych trzech dekadach dwudziestego wieku – młodszych nie ma. Ci, którzy jeszcze żyją, są już starzy, a ich rzemiosło to zamknięty rozdział – jak mówi Bieńkowski: odchodzą bezpotomnie. (Jagna Knittel)

 

 

 

Laureat w kategorii Muzyka 2007

Olga Pasiecznik (ur. 1968 r.) – śpiewaczka (sopran)

Nominowana za wykonanie unikalnego cyklu pieśni Mozarta

Laureatka urodziła się w Równem i jest Ukrainką, ale od kilkunastu lat mieszka z rodziną na Mazowszu. W Równem studiowała fortepian i pedagogikę muzyczną, a następnie wokal w Konserwatorium w Kijowie oraz Akademii Muzycznej im. F. Chopina w Warszawie. Od piętnastu lat jest solistką Warszawskiej Opery Kameralnej. Jej wspaniałe kreacje, na scenach wielu

teatrów operowych oraz estradach koncertowych na całym świecie, zyskały sobie najwyższe uznanie krytyków i publiczności. Technika śpiewu Olgi Pasiecznik pozwala jej na wykonywanie bardzo rozległego repertuaru – od pieśni angielskiego i hiszpańskiego renesansu przez barok, klasykę, romantyzm, aż po współczesność (Szymanowski, Regamey, Lutosławski, Debussy czy Ravel).

Chętnie śpiewa muzykę rosyjską i ukraińską, gdyż, jak mówi, jest ona w Polsce prawie nieznana. Najwybitniejszym kompozytorem ukraińskim był Mykoła Łysenko. Jego twórczość, związana z folklorem, znaczy dla Ukraińców tyle, co dla Polaków dzieła Moniuszki. Artystka planuje nagranie, razem z siostrą, która jest jej akompaniatorem, pieśni tego klasyka muzyki ukraińskiej.

Laureatka ma w swoim dorobku fonograficznym ponad 30 płyt. Była nagradzana na wielu międzynarodowych konkursach wokalnych, a światowy magazyn operowy „Opernwelt” nominował ją do tytułu „Najlepsza śpiewaczka sezonu artystycznego 2004-2005”. W Polsce wyróżniona została Paszportem „Polityki”, „Fryderykiem” i nagrodą krytyków – „Orfeuszem”.

Jest to pierwsza w historii fonografii edycja kompletu tych pieśni wykonanych przez jedną śpiewaczkę w ramach obchodów Roku Wolfganga Mozarta podczas Festiwalu Mozartowskiego w Warszawie.

 

 

 

Laureat w kategorii Muzyka 2006

Władysław Słowiński (ur. 1930 r.) – kompozytor i dyrygent, absolwent Wyższej Szkoły Muzycznej

Nominowany za koncepcję, kierownictwo artystyczne i organizację festiwalu „Warszawskie Spotkania Muzyczne”

Zdobył wszechstronne wykształcenie muzyczne – studiował kompozycję w klasie Tadeusza Szeligowskiego, dyrygenturę u Waleriana Bierdiajewa i Stanisława Wisłockiego, muzykologię pod kierunkiem Adolfa Chybińskiego na Uniwersytecie Poznańskim. Był dyrygentem Opery Poznańskiej, współpracował z orkiestrami symfonicznymi i teatrami muzycznymi, m.in. Teatrem Wielkim w Łodzi i Teatrem Wielkim w Warszawie. W latach 1970-73 był kierownikiem artystycznym wytwórni płytowej Polskie Nagrania.

Władysław Słowiński jest zasłużonym działaczem i organizatorem życia muzycznego stolicy. Jest twórcą i dyrektorem artystycznym, liczącego już dwadzieścia lat festiwalu muzycznego propagującego muzykę dawną i nową – „Warszawskie Spotkania Muzyczne”.

Laureat komponuje utwory zarówno na orkiestrę symfoniczną, jak również pieśni, sonaty na fortepian i klawesyn. Jest również twórcą opery komicznej „Pierwsza lepsza”. W swojej pracy artystycznej wiele miejsca poświecił dzieciom, tworząc dla nich muzykę i nagrywając na płytach słuchowiska, takie jak: „Dom, w którym śmieszy”, „Zaczarowana skrzynka”, „Opowieść o pra-pra słoniu”, „Wielki czarodziej OZ” czy „Wyprawa na szklaną górę”, „Muzyczne drobiazgi” i inne.

Jest laureatem wielu nagród, m.in.: Nagrody Prezesa Rady Ministrów za twórczość dla dzieci i młodzieży (1980), muzycznej Nagrody Wojewody Warszawskiego za całokształt dorobku twórczego (1990), dorocznej Nagrody Marszałka Województwa Mazowieckiego za twórczość kompozytorską i działalność społeczną (2002). W tym roku otrzymał srebrny medal „Gloria Artis – zasłużony Kulturze”.

 

 

 

Laureat w kategorii Muzyka 2005

Jacek Kaspszyk – muzyk, dyrygent

Nominowany za muzyczną i dyrygencką kreację symfonii II i IV Witolda Lutosławskiego w wykonaniu Orkiestry Symfonicznej Filharmonii Narodowej podczas 47. Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Współczesnej „Warszawska Jesień”

Absolwent warszawskiej Akademii Muzycznej. Studiował dyrygenturę u Stanisława Wisłockiego, teorię muzyki i kompozycję. Zrobił błyskawiczną karierę – w 1975 roku dyplom, w 1977 roku otrzymał III nagrodę w konkursie Herberta von Karajana w Berlinie,w 1978 roku został dyrygentem Wielkiej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia i Telewizji, a dwa lata później jej szefem. W 1982 roku przeniósł się do Londynu – został dyrygentem londyńskiej Capital Radio’s Wren Orchestra.

Dyrygował orkiestrami niemal całej Europy, a także poza nią – w Japonii, Hong Kongu, Nowej Zelandii, w Ameryce Północnej. Jednocześnie współpracował z teatrami operowymi, dyrygował takimi przedstawieniami jak: „Dama pikowa” Czajkowskiego (Dusseldorf), „Straszny dwór“ Moniuszki (Detroit), „Eugeniusz Oniegin” Czajkowskiego (Bordeaux) i innych.

Po powrocie,w 1994 roku, do Polski rozpoczął współpracę z Sinfonią Varsovia, oraz z Warszawską Operą Kameralną i Warszawską Orkiestrą Symfoniczną. Równocześnie objął stanowisko dyrektora artystycznego i muzycznego Teatru Wielkiego, a następnie dyrektora naczelnego. Kilka miesięcy temu zrezygnował z tej funkcji.

Tą kreacją jeszcze raz udowodnił, że należy do czołówki europejskich dyrygentów. Nadzwyczajnie zinterpretowaną kreację wysublimowanych dzieł Witolda Lutosławskiego zaliczyć można do szczególnych osiągnięć tego dyrygenta. (Stefan Sutkowski)

 

 

 

Laureat w kategorii Muzyka 2004

Henryk Gadomski (ur. 1939 r.) – muzyk, dyrygent, badacz folkloru

Nominowany za opracowanie, z rękopisów ks. Władysława Skierkowskiego, trzytomowego dzieła „Puszcza Kurpiowska w pieśni”.

Absolwent Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie. Urodził się w Zawadach, mieszka w Ostrołęce – jest więc od zawsze związany z ziemią kurpiowska. Tu prowadzi od wielu lat, założone z własnej inicjatywy, dwa chóry:

• Chór CANTILENA przy II Liceum Ogólnokształcącym w Ostrołęce, zaliczany od wielu lat do najlepszych chórów młodzieżowych (Srebrny Kamerton w Finale Centralnym Ogólnopolskiego Konkursu Chórów a’Capella w Bydgoszczy zdobyty 14 razy)
• Ostrołęcki Chór Nauczycielski (od 27 lat).

Obydwa chóry biorą aktywny udział w życiu regionu, koncertują w całym kraju oraz za granicą. Drugą pasją Henryka Gadomskiego jest folklor. Szuka, zbiera, opracowuje i dokumentuje dorobek Kurpiów. Tak było w przypadku III-tomowego dzieła Puszcza Kurpiowska, cennego dokumentu kultury duchowej Kurpiów, a opracowanego na podstawie 200, często nieczytelnych, rękopisów ks. Władysława Sierakowskiego.

Ponadto jest on autorem jeszcze wielu innych publikacji odkrywających piękno sztuki kurpiowskiej i pokazujących dorobek artystów i twórców ludowych. Są to zarówno książki, jak popularno-naukowe publikacje prasowe, ukazujące się nie tylko w czasopismach regionalnych, ale i ogólnopolskich.

Jest społecznikiem czynnie działającym w swoim regionie – był radnym Miasta Ostrołęki przez 2 kadencje, współzałożycielem Ostrołęckiego Towarzystwa Muzycznego oraz Związku Kurpiów.

Jako ceniony specjalista w dziedzinie folkloru, zapraszany jest do komisji różnorodnych konkursów i festiwali folklorystycznych. Swoją wiedzą chętnie dzieli się z innymi – nauczycielami muzyki – regionalistami, z animatorami kultury.

O wadze spraw, którymi się od wielu lat zajmuje świadczą liczne wyróżnienia i odznaczenia, m.in.:

• Medal Komisji Edukacji Narodowej
• Zasłużony Działacz Kultury
• Odznaka „Za zasługi dla Miasta Ostrołęka”
• Złoty Krzyż Zasługi.

Nie wszystkie pieśni ocalały. Niestety ze względu na zły stan rękopisów 7-10 proc. pieśni jest bezpowrotnie stracone. Zapisy były robione w różny sposób, często ołówkiem kopiowym, który pod wpływem wilgoci rozmazuje się. (fragment wywiadu z autorem)

 

 

 

Laureat w kategorii Muzyka 2003

Krzysztof Knittel (ur.1947 r.) – kompozytor, reżyser muzyczny, wykonawca własnych utworów, dziennikarz

Nominowany za cykl „Pieśni Norwidowe”, prapremiera 24 września 2001 r.

Absolwent Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej. Tworzy muzykę elektroakustyczną i komputerową, instalacje dźwiękowe, uprawia performance, gra w zespołach muzyki improwizowanej. Jako kompozytor i wykonawca swoich utworów brał udział w wielu koncertach i festiwalach nowej muzyki w większości krajów europejskich, w Azji i obydwu Amerykach. Prowadzi wykłady na temat nowej muzyki m.in. w Alicane, Bostonie, Barcelonie, Filadelfii, Monachium, Pradze.

Jeden z założycieli takich grup twórczych, jak: Niezależne Studio Muzyki Elektroakustycznej, Pociąg Towarowy, European Improvisation Orchestra czy grupa CH&K&K.Wielokrotny dyrektor Festiwalu Warszawska Jesień, wiceprezes Polskiego Towarzystwa Muzyki Współczesnej, w latach 1999 – 2000 prezes Związku Kompozytorów Polskich. Współpracował jako dziennikarz z telewizyjnym Pegazem i Redakcją Muzyki Poważnej. Został nagrodzony przez nowojorską Fundation for Contemporary Performance Arts, otrzymał też zaszczytną nagrodę muzyczną Solidarności za kwartet smyczkowy poświęcony ks. Jerzemu Popiełuszce.

W 2003 r. został wybrany przez Krajową Radę Radiofonii i Telewizji do Rady Nadzorczej Telewizji Polskiej SA.

Starałem się oddać romantyczny charakter tych wierszy, zalecam ich interpretacje z emocją, bo chcę żeby one poruszyły – to jest bardzo ważne.[…] Fakt, że komponuje je z myślą o tak wspaniałej parze odtwórców, jak Olga Pasiecznik i Janusz Olejniczak, ogromnie mnie inspiruje. (fragm. wywiadu z kompozytorem)

 

 

 

Laureat w kategorii Muzyka 2002

Kazimierz Kord (ur. 1930 r.) – dyrygent

Nominowany za zorganizowanie i poprowadzenie sezonu jubileuszowego 100-lecia Filharmonii Narodowej 2001/2002 r.

Liceum Muzyczne ukończył w Katowicach w klasie fortepianu W. Markiewiczówny, a następnie studiował grę fortepianową w konserwatorium w Leningradzie. Kierował wieloma poważnymi placówkami muzycznymi: :

Był dyrygentem w PWSM w Krakowie, chórmistrzem i dyrygentem w Operze Krakowskiej.

W 1962 r. został najmłodszym na świecie szefem teatru operowego – dyrektorem i kierownikiem artystycznym Miejskiego Teatru Muzycznego w Krakowie. Tu właśnie przygotował 30 premier, m.in. Fausta Gunoda we własnej reżyserii i scenografii J. Szajny.

Sukces tego spektaklu otworzył mu drogę do najlepszych scen świata: Gartnerplatzhtheater w Monachium, gdzie zrealizował Damę Pikową Czajkowskiego i Zamek księcia Sinobrodego Bartoka, a w Metropolitan Opera House w Nowym Jorku – Borysa Godunowa Mosorgskiego, Aidę i Makbeta Verdiego, Cosi fan tutte Mozarta.

Przez cztery lata (1969-1973) prowadził Wielką Orkiestrę Symfoniczną Polskiego Radia i Telewizji w Katowicach, a przez następne 25 lat był dyrektorem Filharmonii Narodowej w Warszawie, będąc jednocześnie przez 6 lat dyrygentem orkiestry w Baden-Baden.

Występował z największymi orkiestrami świata. Realizował spektakle w teatrach operowych, nagrał wiele płyt (m.in. utwory Sibeliusa), zrealizował wiele nagrań telewizyjnych. Rozsławił nasz kraj nie tylko jako świetny dyrygent, ale jako wykonawca muzyki XX w. kompozytorów polskich, takich jak: Lutosławski, Baird, Górecki, Penderecki, Szymanowski czy Panufnik. Ich utwory wprowadził do żelaznego repertuaru Filharmonii Narodowej i prezentował na wielkich estradach świata.

Ostatnio zaktualizowano 26 września 2024 o 09:43